نویسنده: دوغو پرینچک
برگردان: علی قره‌جه‌لو
همکاری با آمریکا تا زمان‌های اخیر، برای احزابی که وابسته به آتلانتیک بودند، کلید رسیدن به قدرت بود. اما آن دوران سپری شده است. در ترکیه، به دوران قدرت رسیدن احزابی که در مقابل امپریالیسم آمریکا مقاومت می‌کنند، وارد شده‌ایم. دورۀ حکومت نزدیک به ۲۲ سال «آ ک پ» باعث ایجاد خستگی تکبر در حزب عدالت و توسعه شد. آشکار گردید، که حزب عدالت و توسعه فاقد تجربه و ذهنیت درک این روند است.
تکبر و خستگی در حزب عدالت و توسعه (آ.ک.پ)
دوران نزدیک به ۲۲ سال حکومت، سبب انباشت تکبر در «آ.ک.پ شد». تکبری که سبب خستگی و واماندگی گردید؛ و اکنون، آ.ک.پ در مسیر همکاری با آمریکا و اسرائیل نیرویش تحلیل رفته و متوقف می‌شود.
فساد نیز، سبب متوقف شدن حزب عدالت و توسعه می‌شود. در واقع، فساد عمل‌کرد اجتناب‌ناپذیر پایبندی به سیستم آتلانتیک است. سیستمی که امروز در کار است، نه نظام رقابت و بازار آزاد دوران ظهور سرمایه‌داری، بلکه سیستم غارت دورۀ امپریالیسم است.
آ.ک.پ. زیر بار این بارهای سنگین دچار مشکل شده بود و راه‌حل هایی که پیش روی او قرار داده شد، او را به بن‌بست‌های عمیق تری می‌کشاند.
راه‌حل‌های حزب عدالت و توسعه را نه خود او، بلکه طرفداران آمریکایی درون آ.ک.پ ارائه می‌دهند. فتح‌الله گولن رفت، عبدالله گل رفت، باباجان رفت، داوود اوغلو رفت، ولی هنوز هم آمریکا و اسرائیل در آ ک پ تمام نشده است.
موریانه‌هایی که به دامان آ.ک.پ رها شده‌اند
«حزب عدالت و توسعه» در بهار ۲۰۲۳ یک اشتباه تاریخی و استراتژیک مرتکب شد. او با رد پیشنهاد «حزب وطن» دایر بر اتحاد برای حکومت ملی تولیدکنندگان، به نیروهای ترکیه مدرن و مولد پشت کرد.
حکومت واشنگتن، به لطف عناصر خود در حزب عدالت و توسعه، دو متحد را در آغوش حزب عدالت و توسعه جای داد، که این حزب را مانند موریانه از درون می خورند: «حزب رفاه مجدد» (YRP) و«حزب دعوای آزاد – حزبالله کرد» (HUDA PAR) بدین ترتیب، آ.ک.پ در عالم جماعت‌ها و فرقه‌های مذهبی، و در واقع، در میان جدایی‌طلب‌ها به جستجوی متحد روی آورد. اکنون آن متحدان به عقرب حزب عدالت و توسعه تبدیل شده‌اند.
حتی سلطان کر در مصر نیز رابطه بین «حزب رفاه مجدد» و «حزب جمهوری خواه خلق» را شنیده است. حزب عدالت و توسعه فکر می‌کرد که یک متحد فرقه‌ای در شخصیت حزب رفاه مجدد پیدا کرده است. ولی، کلاه افتاد و از زیرش متحد «حزب جمهوری خلق ترکیه» (CHP) و گروه فتو (FETÖ) آشکار شد. فراموش نکنید که پیوندهای بین قرون وسطی و قدرتهای آتلانتیک پیوندی تاریخی است!
ریشه‌های پیوند میان « حزب دعوای آزاد – حزبالله کرد» (HUDA PAR) و پ.ک.ک به “شیخ سعید”ها و “سید رضا”ها برمی‌گردد که با تحریکات امپریالیسم بریتانیا برروی ترکیه جدیدالتاسیس اسلحه کشیده بودند. حزب عدالت و توسعه در حزب دعوای آزاد – حزبالله کرد، یک متحد جدایی‌طلب را پذیرفت. اما معلوم شد که آن متحد، متحد «پ ک ک» نیز بوده است.
حزب جمهوری خلق ترکیه، به عنوان نیرویی وابسته به سیستم آتلانتیک، از طریق حزب رفاه مجدد، حزب عدالت و توسعه را مانند موریانه می خورد.
«حزب برابری و دموکراسی خلق ها» ( DEM) که تحت کنترل پ.ک.ک است، از طریق «حزب دعوای آزاد – حزب الله کرد» ( HUDA PAR) مثل موریانه، آ.ک.پ را می‌خورد.
حزب عدالت و توسعه به یمن متحدان قرون وسطایی و جدایی‌طلب خود تضعیف می‌شود.
اشتباه استراتژیک تاریخی
قبل از سال ۲۰۲۳، تعداد رأی‌دهندگان بلاتکلیف، نزدیک به ۴۰در صد کل رای‌دهندگان را در ترکیه تشکیل می‌دادند. اکثریت بزرگ این توده، نیروهای ترکیه مستقل و مدرن بودند. هر نیرویی آنها را جلب می‌کرد، قدرت را در دست می‌گرفت. ما در آن زمان اعلام کردیم: هرکس آتاتورک را در انتخابات بعدی برنده شود {به عنوان مظهر ترکیه مستقل و مدرن}، قدرت را به دست خواهد آورد. بودند کسانی در حزب عدالت و توسعه که این حقیقت را دیدند. اما آنها تصمیم استراتژیک را نگرفتند. تصمیم را کسانی گرفتتند که تحت هدایت آمریکا بودند. حزب عدالت و توسعه ترجیح داد نه با نیروهای استقلال‌طلب و خلق‌گرای طرفدار آتاترک، بلکه، با دوستان پ ک ک، و جماعت‌ها و فرقه های مذهبی تاریک‌اندیش متحد شود. و اکنون تاوان آن را پرداخت می کند.
لینک اصل مفاله:
https://www.aydinlik.com.tr/koseyazisi/ak-partiyi-kemiren-ortacagli-ve-bolucu-muttefikleri-462019
