ویژه‌نامه‌ی هشت مارس مجله‌ی زنان امروز با هدف گسترش گفت‌وگوهای فمینیستی و فراروی از فضای دوقطبی‌شده‌ی رایج تهیه شده است. این مجموعه می‌کوشد تا زمینه‌ای برای درک متقابل و افزایش همدلی فراهم کند، چراکه بدون همدلی و همراهی، رسیدن به همبستگی ممکن نیست و بدون همبستگی، تغییرات مثبت به نفع زنان محقق نخواهد شد.
مقالات این ویژه‌نامه چندصدایی‌اند؛ برخی به قلم دو نویسنده با دیدگاه‌های متفاوت نوشته شده‌اند و برخی دیگر نتیجه‌ی گفت‌وگوهایی درباره‌ی تجربه‌های زیسته‌ی زنان و مردان در دوران پس از ژینا هستند. این گفتگوها با امید به آینده‌ای شکل گرفته‌اند که در آن، گروه‌های متنوع زنان بتوانند در ابعاد گسترده‌تر، این مباحث را ادامه دهند و به همبستگی میان کنش‌گران زن با نگرش‌های گوناگون دست یابند.
در این شماره، فاطمه علمدار با مهدی سلیمانیه، ایمان واقفی و حسام سلامت درباره‌ی تأثیرات و پیامدهای جنبش «زن، زندگی، آزادی» بر درک آنها از مفهوم «مردانگی» به گفتگو نشسته است. این گفت‌وگو تجربه‌ای آموزنده و روشنگر است که ابعاد گوناگون امتیازات و رانت‌های مردانه را مورد بررسی قرار می‌دهد و زمینه‌ی تأمل بیشتری درباره‌ی این موضوع فراهم می‌کند. همچنین، این بحث به افزایش آگاهی و حساسیت مردان نسبت به این امتیازات کمک می‌کند.
از متن:
حسام سلامت: این میز گرد میتواند روع همین خودارزیابی و خودروایت گردی مردانه باشد. برای من همه چیز از ۴۰۱ شروع شد. ولی ۴۰۱ واقعاً چی بود؟ به نظرم با ۴۰۱ جامعه یا لآقل بخشی از جامعه وارد فاز خوداندیشی جمعی شد تا درباره‌ی خیلی چیزها دوباره فکر کنه. این وسط مسئله‌ی اقتدار خیلی مهم شد. من «زن‌زندگی‌آزادی» رو به عنوان یک جنبش ضداقتدار می‌فهمم. درسته که نقطه‌ی آغازش مسئله‌ی حجاب بود ولی در بنیادش مربوط میشد به نقد همه‌ی اشکال و صورت‌های اقتدار و زیرسئوال‌بردن مناسبات اقتدارگرایانه در همه‌جا. مسئله این بود که من چرا باید از این یا اون مرجعیت فرمان ببرم و به حرفش گوش بدم و بگم چشم. چرا من باید اون چیزی باشم که این مراجع میخوان و جوری باید زندگی کنم که این مرجعیت‌ها میگن. میخواد دولت باشه یا حاکم یا پدر یا پلیس یا معلم یا هر کسی. این وسط برای من سئوال شد که خود من چقدر همدست این نظم اقتدارگرایانه هستم و خودم چقدر در روابط اقتدارآمیز شریکم و اونا رو بازتولید می‌کنم…
