امروز بیانیه مهمی از سوی گروه وسیعی از نخبگان سیاسی، فرهنگی و اجتماعی کشور ما در واکنش به تهدیدهای نظامی امریکا و اسرائیل علیه ایران انتشار یافت که در آن تاکید می شود: «ما امضا کنندگان این بیانیه، برای دفاع از ایران، دفاع از انسانیت، دفاع از صلح جهانی، در صورت هرگونه تعرض به ایران، فارغ از اختلاف دیدگاههای خود با حکومت، با تمام قدرت از کشورمان دفاع می کنیم.»
ضمن حمایت قاطع از این موضع مسئولانه و میهن دوستانه و همراهی کامل با آن امیدوارم که همه تشکل های سیاسی کشور نیز، قطع نظر از تفاوت نظرها و رقابت ها، یک به یک تصریح کنند که دفاع از میهن در برابر هرگونه تجاوز خارجی را وظیفه درنگ ناپذیر خود می دانند.
این موضع گیری دولت هایی را نومید خواهد کرد که در حمله نظامی به کشور ما روی اختلافات گروه‌های سیاسی در کشور حساب باز نکنند و تمام مخالفان و موافقان نظام حاکم را در مقابل خود بیابند.
بیانیه به رویکرد رئیس دولت امریکا اشاره دارد که «به جای دیپلماسی و ادبیات حقوقی، از زور استفاده می کند. او چند بار گفته است ایران یا مذاکره می کند یا بمباران می شود».
روح بیانیه و هویت امضا کنندگان همه حاکی از اعتقاد مبرهن آنان به دیپلماسی به مثابه ممکن ترین راه جلوگیری از جنگ است. اما حقیقت این است که در این جهان ژرف‌آ‌‌شوب، به ویژه در کشور ما و ایالات متحده امریکا، همه نهادهای قدرت مثل امضا کنندگان بیانیه فکر نمی کنند.
این که رهبر جمهوری اسلامی به مراجعه رئیس دولت امریکا کتبا پاسخ داده و نوعی از دیپلماسی از سوی طرفین پذیرفته شده خود نوعی روزنه گشایی محتاطانه، و اما بسیار مهم است.
این که دو قدرت منطقهای و جهانی، عربستان سعودی و روسیه، که تاریخاً به گشایش در روابط ایران و امریکا با سوء ظن نگریسته‌اند امروز منافع خود را در همسویی با، و مساعدت به، تنش زدایی در مناسبات ایران و امریکا می‌یابند، به این معنا نیست که همه مخالفان دیپلماسی و اشکال معقول مذاکره در دو کشور و در منطقه سپر افکنده‌اند. همه می‌دانیم که جلاد ملت فلسطین همچنان شمشیر از رو بسته است و از هیچ رذالتی در تنش افزایی در مناسبات ایران و امریکا دریغ نمی‌کند. و این در حالی است که در ایران هم محافل قدرتمندی پنهان و آشکار زیر پرچم «وحدت در مقابل دشمن» با روزنه‌گشایی، با هر گونه تنش‌زدایی و با هرگونه دیپلماسی و هر نوع مذاکره دشمنی می‌کنند.
بسیار به جا و بسیار کمک کننده است که در هر متنی که از نگاه صلح‌جویانه و میهن دوستانه تدوین می‌شود همه محافل نومید از کارآمدی دیپلماسی و ثمرمندی گفتگوی مستقیم میان کشورهای معاند در جلوگیری از جنگ، دعوت شوند که به تجربه‌های گرانقدر بشری تکیه کنند و به نگاه صلح‌جویانه و بشردوستانه امضاکنندگان این بیانیه در دفاع از دیپلماسی و همزیستی صلح‌آمیز با سایر قدرت‌ها، بپیوندند.
شنبه ۱۶ فروردین ۱۴۰۴ – لندن
