در آستانه ۲۹ فروردین، پنجاهمین سالروز اعدام #بیژن_جزنی همراه با ۸ نفر از همراهان زندانی در تپه‌های زندان اوین توسط مأموران ساواک هستیم که روز بعد اعلام شد آنان حین فرار از زندان کشته شدند. اما پس از انقلاب، آرش مأمور ساواک در دادگاه اعتراف می‌کند که ما آنان را به تپه‌های اوین بردیم و در آنجا به رگبار بستیم.
جزنی، از نظریه پردازان جنبش مسلحانه فدائی خلق در آخرین مدافعات خود در دادگاه می‌گوید: «همه می‌دانند که در این مملکت آزادی وجود ندارد. کلیه قوانین که دستاورد انقلاب مشروطه بود، از بین رفته، در کشوری که همه درهای دموکراسی بسته می‌شود و درهای آزادی مسدود می‌گردد اسلحه زبان به سخن می‌گشاید».
سیر تحولات سالهای پس از انقلاب ۵۷ و گزارشهای مستند درباره آمار اعدامهای این دوران در ایران که در سطح جهانی شاخص بوده، بیانگر این واقعیت است که اعدام در نظامهای استبدادی اعم از #استبداد_سلطنتی یا #استبداد_دینی، اهرمی برای ارعاب و سرکوب مخالفانی است که مطالبه #آزادی، #حاکمیت ملت و استقلال کشور را دارند
#نه_به_اعدام
