ای
دلرباترین
عروس ِسرزمین های بکر
بر بندیان ِاین شب ِ بیداد بُن بگو!
چندین وچند خرمن
از
گل بوته های خونین ِ مزرعه ی عشق
گرد آوریم و
بر سر راهت
بگستریم
تاشور آفرینی رقص ِپرناز ِ بهارانه ات
را،
برشاخساران ِزمستانی و شب گرفته ی دل ها،
و شکوفایی گلدانه های ِپرشبنم ِ ناز و
کرشمه ات را،
بر کویرعطشان ِجان ها،
درودی
شایسته و
بایسته
گفته باشیم؟!
آزادی
ای
دلارا ترین
عروس ِسر زمین های ِ بکر
آغوش
باز
کن!
با بندیان ِ این شب ِبی وصل
راز و نیاز
کن!
با ما بگو
چندین وچند خرمن ِ گل
از قلب ِِعاشقان
گرد آوریم و
بر سر ِراهت
بگستریم؟…
