در جریان تحولات سال اخیر و با اوجگیری اعتراضات در جامعە ایران نسبت بە نتایج انتخابات، و متعاقب آن تکامل جنبش و فرارفتن خواستها از تنها امر نتایج انتخابات، و سرکوب شدیدتر اصلاح طلبان و راندن بیشتر آنها از مراکز قدرت، زمینە برای بروز اختلافات در درون خود طیف اصولگرایان بیشتر مهیا شد. بدین ترتیب خواب تحقق حاکمیت یکدست، کە نیت کودتاگران بود، نقش بر آب شد. بروز اختلاف در طیف اصولگرایان کە خود را در انتقادادت و اعتراضات نسبت بە سیاستهای احمدی نژاد نشان داد، دوران جدیدی را در زندگی و عمر جمهوری اسلامی رقم زد.
یکی از شاخصهای اختلاف در درون طیف اصولگرایان خود را در نوع برخورد آنان نسبت بە اصلاح طلبان نشان می دهد، شاخصی کە گاه خود را اینجا و آنجا بروز دادە است. در راستای همین برداشت شاید بتوان سخنان و برخوردهای اخیر آیت اللە خزعلی و عسگراولادی را نمونەای دیگر قلمداد کرد.
بنابر گزارش کیهان مورخە یکشنبە ١١مهر ١٣٨٩ شمارە ١٩٧۵۵ آیت اللە خزعلی عضو مجلس خبرگان در بارە موسوی بە نقل از آقای دیالمە گفتە کە “موسوی از اول هم به ولایت فقیه علاقمند نبودە”، و گویا همین فرد اشارە کردە کە “موسوی اصلا خودش را از همان اوائل در درون نظام جا زدە بود”. در مورد شخص کروبی هم، خزعلی می گوید کە “کروبی به این شکل نبود. سطح فهم کروبی پایین بود، بطوری کە می شد وی را گول زد!” وی در ادامە متذکر شدە کە “موسوی، کروبی و خاتمی به تحریک یک نفر روی کار آمدند، و دختر و پسر آن یک نفر نیز در این راستا حرکت می کنند.” کە البتە منظور خزعلی همانا رفسنجانی است.
از طرف دیگر عسگراولادی نیز در جریان سخنانی، اصولگرایان را به بحث و گفت وگو زیر یک سقف برای جلوگیری از بهره برداری، بە قول وی، دشمنان از اختلافات دعوت کردە است. عسگراولادی با بیان این که می توان با صمیمیت، بحثها و نقدها را زیر سقف گفت وگو ببریم تا دشمن به صورت ابزاری از اختلافات بهره نبرد، خاطرنشان کردە کە اختلاف یک نعمت است.
اما عسگراولادی در ادامە سخنانش در مورد بازگشت اصلاح طلبان بە عرصە فعالیت های سیاسی نیز گفتە کە هر جریانی که بتواند یک گفتمان صحیح در جامعه را مدیریت کند می تواند به حیات سیاسی خود امیدوار باشد. وی گفتە برخی از دوم خردادی ها که گفتمان آشوب و اغتشاش و همگرایی با دشمن را انتخاب کردند مردم (بخوان حاکمیت) هم آن ها را از صحنه بیرون کردند، و هر بخشی از آن ها اگر بخواهند نقش مثبتی از خود نشان بدهند مردم هم به آن ها اقبال نشان خواهند داد.
با توجە بە این نقل قولها می توان دو نوع برخورد را بە اصلاح طلبان مشاهدە کرد: یک برخورد تند، تمسخر آمیز و حذفی کە خزعلی نمایندە آن است، و یک برخورد بە مراتب نرم کە هنوز نیم نگاهی بە اصلاح طلبان دارد، نگاهی کە در اینجا عسگراولادی آنرا نمایندگی می کند. و شاید در این مورد خاص بتوان از عسگراولادی بە عنوان اصولگرای میانەرو و از خزعلی بە عنوان اصولگرای تندرو نام برد.
در مورد تاثیرات عملی چنین نگاههائی منطقا می توان بە مواردی رسید کە می توانند در نوع خود نتایج متفاوت داشتە باشند: نگاە خزعلی با کوبیدن مستقیم سران معنوی جنبش سبز، در پی فرارفتن از این مسئلە و برخورد با شخص رفسنجانی می باشد. یعنی انبساط دایرە سرکوب. اما برخورد عسگراولادی کە برخوردی غیرمستقیم است (بدون آوردن نام)، برخوردی انقباض گرایانە در امر سرکوب است بە شرط میل برخی از اصلاح طلبان برای تغییر رفتار.
اما در جهان واقع و در حوادث روزانەای کە ما هر لحظە شاهد آن هستیم، نوع نگاە عسگراولادی واقعا چقدر می تواند، نە بە تغییر، اما بە تلطیف سیر رویدادها کمک کند؟
غیرقانونی کردن جبهە مشارکت، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و اخیرا “خانە احزاب” و فیلترکردن سایتهای مربوط بە چند مرجع شیعە توسط دولت کودتا بوضوح نشان می دهند کە چنین موضعگیریهایی نە تنها نمی توانند بە تلطیف اوضاع کمک کنند، بلکە نوعی از موضعگیری است کە راە را تنها برای تواب شدن اصلاح طلبان باز می گذارد.
چنین می نماید کە نیت بازی تلخ موجود در مسیر جذب اصلاح طلبان از طرف اصولگرایان میانەرو است، و نە جذب اصولگرایان میانەرو از طرف اصلاح طلبان. چنین بازی ای، اگرنە حذف، اما در نهایت استحالە اصلاح طلبان را مد نظر دارد. تشدید سرکوب و همراهی اصولگرایان بە اصطلاح میانەرو با آن چنین تفسیری را بشدت تقویت می کند. اصولگرایان تنها بە اختلاف میان خود علاقمند هستند، و نە بە اختلاف میان خود و دیگران. این نعمت الهی تنها در انحصار آنان و برای آنان خواهد بود
