زنده یاد ناصر عطائی در سال ۱۳۳۲ در کرمان بدنیا آمد و پس از اخذ دیپلم در دانشگاه تهران در رشته علوم اجتماعی به تحصیل ادامه داد. در دوران دانشجوئی از فعالین جنبش دانشجوئی بود. ناصر به خاطر رفتار شایسته و صمیمانه ای که داشت در میان دانشجویان همشهریش از محبوبیت و احترام خاصی برخوردار بود. ناصر پس از دریافت لیسانس برای نزدیکی بیشتر با مردم به ویژه ارتباط با نسل جوان شغل دبیری را انتخاب کرد. او در دوران تدریس با رفتار صمیمی و فروتنانه خود اعتماد دانش آموزان را جلب کرده بود و آنان مشکلات شخصی و خانوادگی خود را با او در میان می گذاشتند، و ناصر در زمینه های مختلف آنان را راهنمائی می کرد. ناصر پس از انقلاب در ارتباط با زنده یاد حمید منتظری فعالیت در سازمان فدائیان خلق را پذیرفت و در انشعاب به شاخه اکثریت پیوست. ناصر به علت فعالیت های سیاسی از آموزش و پرورش اخراج گردید و در سال ۶۵ که سازمان مورد یورش رژیم قرار گرفت، ناصر نیز دستگیر شد در حالی که بیش از یکماه از تولد فرزندش فرخ نگذشته بود. ناصر در دوران بازجوئی و زندان روحیه محکم و آرمان های مردمی خود را حفظ کرد اما سرانجام در سال ۶۷ در برابر حاکمان شرع سرفراز ایستاد و مرگ را در راه دستیابی به آزادی و عدالت و بهروزی مردم میهن برگزید. همسر و فرزند ناصر همسر و پدری مهربان و اندیشمند و دانش آموزان معلمی را که راه شرافتمندانه زیستن را به آنان می آموخت را از دست دادند و جنبش چپ ایران از داشتن انسانی فداکار و مردمی محروم گردید. یادش گرامی باد.
