عدەای از روشنفکران و شخصیتهای آکادمیک کرد در فراخوانی برای احزاب کرد کردستان ایران ضمن طرح خواستهائی چند، از جملە این احزاب را فراخواندەاند کە بعلت عدم توانائی اقلیم کردستان در دفاع از آنها در مقابل حملات جمهوری اسلامی، حضور فیزیکی خود را در اقلیم تحدید کنند.
در اینجا بە نکاتی در مورد این نامە می پردازیم:
ـ در این نامە بە اعتصاب عمومی مردم کردستان در ٢١ شهریور هیچ اشارەای نشدەاست. بنابراین بە نقش مردم در مبارزە برای احقاق حقوق خود بی توجهی کامل صورت گرفتە است، اعتصابی کە می تواند در تدوین استراتژی آیندە این احزاب نقش بی بدیلی ایفا کند،
ـ نامە کماکان احزاب را نشانە اصلی مبارزات مردم کردستان ارزیابی می کند، و بنابراین تمام تلاش خود را بر هماهنگی و اتحاد میان آنها برای پیشبرد مبارزە متمرکز کردەاست،
ـ نامە هیچ اشارەای بە این موضوع نکردەاست کە نمی شود از خاک کشور و یا اقلیمی دیگر بدون پشتیبانی حاکمان آن، بە کشوری دیگری علیرغم دیکتاتوربودن آن نیروی نظامی و شبە نظامی گسیل داشت. بنابراین امضاکنندگان قوانین بین المللی را نادیدە گرفتەاند،
ـ شاید مهمترین نکتە نامە، همان مورد تحدید حضور فیزیکی احزاب کرد در مناطق تحت کنترل حکومت اقلیم کردستان باشد، کە بطور مشخص معلوم نیست منظور آنان چیست: انتقال نیرو بە مرزها، یعنی آنجائی کە پ ک ک حضور دارد، یا انتقال نیرو بە خارج عراق. اگر منظور ارسال نیرو بە مناطق مرزی ای باشد کە پ ک ک حضور دارد، اساسا این کار بدون همکاری پ ک ک امکان پذیر نیست. شاید درخواست آنها برای ایجاد جبهە مشترک میان همە احزاب ناظر بر جلب همکاری پ ک ک باشد برای بازکردن راە در آیندە. البتە خوب بود در این مورد امضاکنندگان بیشتر توضیح می دادند تا ابهامات برای خوانندە برطرف شود. این نامە همچنین بە تعارض تاریخی میان حزب دمکرات کردستان عراق و پارتی بی توجە است کە در این رابطە نقش مهمی می تواند بازی کند،
ـ امضاکنندگان در مورد مبارزە مسلحانە و یا حضور مسلحانە احزاب کرد ایرانی سخنی بە میان نیاوردەاند، و نتوانستەاند بە این پارادوکس حضور در اقلیم و یا کشور عراق پاسخی درخور و یا تحلیلی مناسب ارائە دهند. در شرایطی کە احزاب کردی اصرار دارند کە حضور خود را اساسا با حضور چندین مقر برابر کنند و تخلیە این مقرات را نافی حضور سیاسی خود ارزیابی می کنند، معلوم نیست امضاکنندگان نامە چە جوابی برای چنین ارزیابی هائی غیرواقعی دارند.
البتە خواست تحدید نیرو، در خود خواست خوبی است، اما اگر بە اصل ارزیابی دوبارە استراتژی مبارزە در شرایط نوین گرە نخورد، خواستی غیرواقعی خواهد بود کە حتی در صورت اجرای آن، تاثیر چندانی بر پارادوکس حضور احزاب مسلح کرد ایرانی در اقلیم نخواهد اشت، و ذرەای از مشکلات کم نخواهد کرد.
در پایان باید گفت کە این نامە بر اساس دیدگاە پان کردیسم نوشتە شدە (بە بند آخر فراخوان توجە شود)، دیدگاهی کە نمی تواند ریشە در واقعییات زندگی داشتە باشد. راە حل مشکلات احزاب کرد ایرانی، متوصل شدن بە پان کردیسم نیست و در واقع راە حل ویژە خود را می طلبد. احزاب کرد ایرانی هم اکنون است در خطراند در حالیکە ایجاد جبهە کردستانی و اتحاد میان همە نیروهای کردی حتی اگر از امروز هم تلاش برای ایجاد آنها شروع شود بفرض پیروزی، سالهای سال طول خواهد کشید. متاسفانە دوستان امضاکنندە ما بیشتر از یک دیدگاە رمانتیکی بە امر سیاست پرداختەاند تا یک دیدگاە واقع گرایانە و رئالیستی.
