سخن سردبیر وقت
قتلهای زنجیره ای در فاصله ی سال های ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۷ اتفاق افتادند. هدف حذف موثر ترین شخصیت‌های سیاسی و اجتماعیِ منتقد نظام جمهوری اسلامی بود. معلوم شد که مقامات بلندپایه ی وزارت اطلاعات نظام در جریان این تراژدی خوفناک ملی قرار داشتند. شماری از کارمندان «کج‌اندیش و خودسر» (۱) به عنوان عوامل قتلها معرفی شدند و به استثنای سعید امامی که گفته شد خودکشی کرده است، هرگز آشکار نشد که مجرمین دیگر چه کسانی هستند و چه مجازاتی شامل حال آنان شد!
یکی از دردناک ترین این قتلها، قتل وحشیانه ی پروانه و داریوش فروهر بود. قتلی که با اراده ی آقای محمد خاتمی رئیس جمهور وقت، دستگاه مخوف نابودی خرد نتوانست تمام آثار جرم خود را محو کند.
پرستو فروهر در تمام سالهای پس از مرگ پدر و مادرش، هر ساله به ایران سفر کرده است تا یادشان را گرامی دارد. او علیرغم فشارها و مشکلات و اجازه یا عدم اجازه ی برگزاری مراسم عزیزانش، تن به خواسته های امنیتی ها برای فراموشی نداد و بر ماندگاری نام فروهرها همچون مبارزی خستگی ناپذیر پا فشرد. در زیر پای صحبت پروانه ی فروهر خاطرات این سالها را داریم.
۱- ویکی پدیا
