یکشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۴ - ۰۲:۲۴
هشتاد سال پس از پیروزی بر فاشیسم در شرایطی که راستگرایی افراطی و نژادپرستی، بیگانهستیزی در بسیاری کشورها دوباره سربرآورده و جنگهای تازه یکی پس از دیگری شعلهور میشوند،گرامیداشت یاد و نام این قهرمانان که بسیاری از آنان گمنام ماندهاند، فقط ادای احترام نیست، بلکه خود نوعی مقاومت است: مبارزه علیه فراموشی و هشداری است برای بازداشتن فاشیستهای امروزی از تکرار جنایتهای دیروز، اینبار در چهرههایی دیگر.
آقای رئیس جمهور به رای ۲۷ در صدیتان غره نشوید. مردم در این ۴ دهه آموختهاند که نباید به وعدههای حکمرانان اعتماد کرد. همان ۲۷ درصد رایدهنده، دیدهبان حرف و عمل شما هستند و با دقت و پیگیری، بر مواضع تان نظارت دارند.
نفس چاق نکرده بود آقای پزشکیان که در دفتر شرکت هواپیمایی توسط نیروهای انتظامی بسته شد. گویا عدم رعایت حجاب کارکنان زن این دفتر دلیل این کنش نیروهای انتظامی بود. مساله مهمی نبود! آقای وزیر کشور دولت گفت. فردا باز خواهد شد دفتر.
دستکم دو دهه است که تغییر جغرافیای سیاسی منطقۀ ما بخشی از اهداف امریکا و اسراییلاند . نتانیاهو بارها بیپرده و باافتخار از هدفاش برای «تغییر چهرۀ خاورمیانه» سخن گفته است. در اولین دیدارش با دونالد ترامپ در آغاز دور دوم ریاست جمهوری نیز مدعی شد که اسراییل و امریکا به طور مشترک در حال مبارزه با دشمنان مشترک و «تغییر چهرۀ خاورمیانه»اند.
این شعار نهتنها فراگیر نبوده، بلکه هم از نظر تعداد موارد وقوع و هم از نظر عمق پذیرش در میان تودههای معترض، شعاری حاشیهای و ناپایدار بهشمار میآید. با وجود این، جریان سلطنتطلب با بزرگنمایی رسانهای و بازنشر مکرر همان چند ویدیو، میکوشد آن را چونان صدای غالب و اصیل جنبش معرفی کند.
مردم نشان دادند که وطن خود را دوست دارند و حاضرند برای بقای میهن، حتی از جان خود نیز بگذرند و با تمام مشکلات بسازند ولی با دشمن و خائنان به وطن همکاری نکنند. ولی آیا میتوان پذیرفت که برای همیشه میشود بدون توجه به خواستههایشان در زمینههای مختلف، آنها را در مقام حامیان خود در تقابل با دشمن دید؟
گوشهایتان را مهر و موم کردید!؟- صدای مردم را نشنیدید!- از شما کاری ساخته نیست!- خیلی کارها کردید!- اما از بهار بویی نبردید- از شکفتن گلها در دامنه هایِ فلات- و نسلی در عبور از تاریکی- در آرزویِ آزادی
هنوز چشم بر درگاه روشنایی دوخته
و صدایِ زحمتکشان و… مردم را
خفه کردید
مادران صلح ایران ضمن محکومیت اقدامات غیر انسانی اسراییل، از جنابعالی بهعنوان ریاست قوۀ قضاییه مصرانه تقاضا دارند در این شرایط بحرانی بنا بر اصل مدارا با رعایت عدل و انصاف، زندانیان را که به منزلۀ امانت مردم نزد شما هستند را طبق موازین حقوقی، آزاد و مرخص کنید.
کانون نویسندگان ایران ضمن محکومکردن حملۀ تجاوزگرانه و جنایتکارانۀ رژیم اسراییل به ایران بهطور عام و به زندان اوین بهطور خاص و ابراز نگرانی شدید نسبت به سرنوشت نامعلوم همۀ مصدومان و مجروحان این حملۀ جنایتکارانه، و اعتراض اکید به انتقال غیرانسانی و تحقیرآمیز زندانیان اوین به زندانهایی فاقد امکانات اولیه و در خور شأن انسان، خواستار آزادی فوری و بیقید و شرط همۀ زندانیان سیاسی و عقیدتی است.
آخرین پاراگراف بیانیه که بخودی خود خطرناکترین گزاره این بیانیه است آنجایی است که میگویند: ” ما از سازمان ملل و جامعهی بینالمللی میخواهیم که با برداشتن گامهای فوری و قاطع، جمهوری اسلامی را به توقف غنیسازی، و هر دوطرف جنگ را به توقف حملات نظامی به زیرساختهای حیاتی یکدیگر، و توقف کشتار غیرنظامیان در هر دو سرزمین وادار نمایند.” مفهوم حقوقی این جملات اجرای مواد ۴۱ و ۴۲ ذیل فصل هفتم اساسنامه ملل متحد است.
در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایتکارانهٔ حکومت نژادپرست و نسلکش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هممیهنانمان در جایجای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروریست که در جریان دقاع از میهنمان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.
ما بر این باوریم که چپ اگر نتواند در برابر ماشین جنگی سرمایهداری بایستد، اگر چپ صدای رنج مردمان بیپناه نباشد، اگر چپ در خیابانها، کارخانهها، اردوگاهها و مناطق جنگزده حضور نداشته باشد، از رسالت تاریخی خود فاصله گرفته است. ما برای بنای جهانی دیگر مبارزه میکنیم – جهانی فارغ از استثمار، از سلطه، از مرزهای ساختگی، از جنگ و نژادپرستی.
در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایتکارانهٔ حکومت نژادپرست و نسلکش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هممیهنانمان در جایجای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروریست که در جریان دقاع از میهنمان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.