نویسنده: رضا جاسکی

در یک عروسی او را دیدم. با جوان های دیگر فرق می کرد، گوشه ای ساکت ایستاده بود و داشت به ارکستر نگاه می کرد. پیراهن قشنگی پوشیده بود، یادم نیست رنگش چی بود. فکر می کنم آبی آسمانی بود، رنگ عشق. قدی بلند داشت و سنش را میشد حدس زد، که همسن و سال خودم باشد، شاید یکی دو سال بیشتر…

اکنون که این مطلب را می‌نویسم حکم اعدام پخشان عزیزی، یکی از زندانیان بند زنان سیاسی اوین، در دیوان عالی کشور «تأیید» شده است. بی‌تردید حالِ امروز و امشب همبندی‌های پخشان خوب نیست. تا این لحظه، از نحوه‌ی رویاروییِ او و همبندیانش با این خبر هولناک اطلاعی در دست نیست. شاید سپیده قلیان در واکنش به تأیید حکم اعدام پخشان، در آشپزخانه‌ی بند اجاقی بیفروزد و پای سیب خوشبویی درست کند که از عطرش «دوآل‌پا»[i] مست شود و چنگک پاهایش را از گرده‌ی زندانیان بردارد. شاید شبی دیگر کسی به دیوان حافظ تفأل بزند و دیگری آواز سر دهد و آن یکی نیایش کند. یکی هم شاید کش و قوسی به تن دهد که برقص تا برقصیم…

ایلان ماسک،
مالک اسپیس ایکس، ایکس و تسلا، ثروتمندترین فرد جهان و کمک کننده و مشاور اصلی ترامپ، به حامیان ترامپ در مراسم تحلیف ریاست جمهوری در واشنگتن گفت: فقط می‌ خواهم از شما تشکر کنم که این امکان را فراهم کردید. ماسک سپس دست راست خود را با انگشتان باز به سینه اش زد، سپس بازوی راست خود را به صورت مورب به سمت بالا و جلو دراز کرد و دست چپ خود را رو به پایین گرفت و سلام هیتلری داد.