شنبه ۲۲ دی ۱۴۰۳ - ۰۲:۱۰
غلامحسین ساعدی نه فقط یک نویسنده، بلکه صدای رنج و امید مردم ایران بود. هرگونه بی‌احترامی به او یا دیگر چهره‌های فرهنگی، بی‌اعتنایی به میراثی است که هویت ما را شکل داده است. احترام به بزرگان هنر و ادبیات، وظیفه‌ای ملی و تاریخی است که پاسداشت فرهنگ و تاریخ ما را تضمین می‌کند.
دادگاه (لاهه) دلایل کافی برای این باور دارد که نتانیاهو و گالانت «عمداً و آگاهانه مردم غیرنظامی در نوار غزه را از اقلام ضروری برای بقای خود از جمله غذا، آب، دارو و تجهیزات پزشکی و همچنین سوخت و برق محروم کرده‌اند».
روشن است، به‌گاهی که دولت‌های امریکا و اروپایی نه‌تنها چشم به نسل‌کشی در غزه بسته‌اند بل با همه‌ی توان از نتانیاهو و ارتش آدم‌کش و ویران‌گر اسرائیل پشتیبانی می‌کنند، هواداران اسرائیلی فوتبال هم گستاخ و پررو می‌شوند، چنان که در آمستردام، پیش‌تر از بازی فوتبال، دیده شد.
مردم ایران تنها به دنبال صلح و تعامل و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز با تمام کشورهای جهان‌اند. انتظار مردم ما در وهلۀ اول از جمهوری اسلامی است که پای ایران را به جنگی نابرابر و شوم نکشاند مردم ما و مردم جنگ‌زده و بحران زدۀ منطقه، به ویژه غزه و لبنان، از سازمان ملل متحد نیز انتظار دارند که همۀ توان و امکاناتش را برای متوقف کردن اسراییل در تداوم و تعمق جنگ و در اولین مرحله برقراری فوری آتش‌بس به کار گیرد.
بر اساس این گزارش، در سال ۲۰۲۴، دو سال پس از آغاز جنبش «زن، زندگی، آزادی»، جمهوری اسلامی بالاترین آمار سالانه اعدام زنان در ۱۷ سال اخیر را ثبت کرد و ۳۱ زن در زندان‌های ایران اعدام شدند. این آمار، از زمان آغاز ثبت اعدام‌ها توسط این سازمان در سال ۲۰۰۸، بی‌سابقه بوده است.
این حکم با واکنش‌های گسترده‌ای مواجه شده است. کمپین حقوق بشر ایران صدور این حکم را نشانه تشدید سرکوب مخالفان سیاسی، به‌ویژه زنان، در ایران ارزیابی کرده و خواستار لغو فوری این حکم شده است. امروز، نام پخشان عزیزی، زنی که صدای بی‌پناهان و آوارگان بود، در میان دیوارهای بستهٔ “عدالت‌خانه جمهوری اسلامی” گم شده است. اعدام او، اعدام یک انسان نیست؛ بلکه اعدام آزادی، عشق و باور به دنیایی عادلانه است.
بوی اسپند در هوا پیچیده و دود غلیظی فضا را فرا گرفته است. صدای دایره زنگی خودش را سُر می‌دهد وسط شلوغی جمعیت. آن وسط یک نفر دارد برای شادی می‌رقصد اما صورت رقصنده، وصله‌‌ی ناجور این تصویر زنده است، وصله‌ای که هیچ‌وقت به قواره‌ی شادی نمی‌نشیند؛ نه آن پسرک نوجوان که دایره می‌زند، و نه آن دخترِ بچه‌ای که خودش را با آن آهنگ نصفه و نیمه تکان می‌دهد تا مردم برق نگاه‌شان به شادی بگراید و دست در جیب کنند… دلم می‌گیرد.
آن جایی که کارتر از عاملیت واقعی استفاده کرد، نه در فشارِ ناشی از مرحله پایانیِ سیاست «کینزی» و شوک نفتی، بلکه در سیاست خارجی بود. مهم ترین واقعه جدیت او برای راضی کردن «جنگ طلبانِ جنگ سردیِ حزب دموکرات» انتصاب زبیگنیو برژینسکی به عنوان مشاور امنیت ملی بود. برژینسکی در نیمه اول دولت کارتر اغلب کنار گذاشته میشد و سایروس ونس، وزیر امور خارجه، عمدتاً سیاست خارجی لیبرال تر و کمتر مداخله جویانه ای را شکل می داد. ولی، کارتر سرانجام در برابر فشار جناح راست سر فرود آورد و در سال ۱۹۷۹ به برژینسکی اجازه داد تا طرح افغانستان خود را در حمایت از مجاهدین اجرا کند. این رویکردی دگرگون کننده بود. برنامه ای که برای وادار کردن اتحاد جماهیر شوروی به حمله به افغانستان، برای گرفتار کردن آنها در «ویتنام» خودشان (به قول برژینسکی) طراحی شده بود، روندی را برای شکوفایی تروریسم رادیکال اسلام
در این شماره: مجازاتهای جایگزین حبس، خدمات عامالمنفعه در مجازاتهای جایگزین حبس و امکان استثمار زندانیان، کاهش جمعیت کیفری زندان در پرتو مجازاتهای جایگزین حبس، تاثیر اجتماعی مجازات جایگزین حبس بر پیشگیری از تکرار جرم، نقش مسائل اقتصادی و هزینهها در مجازاتهای جایگزین حبس
همه ما که در بیرون این دیوارها زندگی می‌کنیم برای متوقف کردن این چرخه خشونت و نابرابری مسئولیت داریم و باید علیه آن اعتراض کنیم. سنگسار، اعدام یا هر مجازات غیرانسانی دیگر صرف نظر از نوع اتهام یا انگیزه و اعتقاد محکومان، چیزی جز نابودی و ظلم نیست و باید برای همیشه از دستگاه قضایی حذف شود. نه به اعدام، نباید فقط شعاری باشد، بلکه باید به منشوری تبدیل شود که کرامت انسانی و حقوق برابر را برای همه، فارغ از جنسیت و جایگاه اجتماعی، به رسمیت بشناسد.
غلامحسین ساعدی نه فقط یک نویسنده، بلکه صدای رنج و امید مردم ایران بود. هرگونه بی‌احترامی به او یا دیگر چهره‌های فرهنگی، بی‌اعتنایی به میراثی است که هویت ما را شکل داده است. احترام به بزرگان هنر و ادبیات، وظیفه‌ای ملی و تاریخی است که پاسداشت فرهنگ و تاریخ ما را تضمین می‌کند.
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) تلاش‌های مؤثرحزب اتحاد ملت ایران اسلامی در جبههٔ اصلاحات برای ایجاد تغییر در اوضاع اسفناک کشور را ارزشمند می‌داند. حضور پررنگ زنان در شورای مرکزی حزب شما، گامی شایسته در راستای تقویت نقش زنان در عرصهٔ سیاسی کشور است.
غلامحسین ساعدی نه فقط یک نویسنده، بلکه صدای رنج و امید مردم ایران بود. هرگونه بی‌احترامی به او یا دیگر چهره‌های فرهنگی، بی‌اعتنایی به میراثی است که هویت ما را شکل داده است. احترام به بزرگان هنر و ادبیات، وظیفه‌ای ملی و تاریخی است که پاسداشت فرهنگ و تاریخ ما را تضمین می‌کند.
