نویسنده: گروه کار زنان سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)

نرم شدن ممکن است، اما نه از روی میل به «مهربان شدن». عامل اصلی در این میان، اقتصاد است. اگر روسیه با آمریکا به توافق برسد، نظریه تجارت با غرب ممکن است احیا شود. بااین‌حال، برای تحقق این امر، ایجاد یک محیط امن و قابل‌پیش‌بینی ضروری است—در غیر این صورت، سرمایه‌گذاران وارد نخواهند شد.

اگر نظام سرمایه‌داری نئولیبرال بی‌بندوبار و قانون‌گریز قادر به حل مشکلات مردم بود، پس این‌همه فقر و فلاکت و بی‌خانمانی کشورهای متروپل از کجا به وجود آمده است؟ اگر نظام سرمایه‌داری جهان آزاد، صلح و آرامش به بشریت عرضه می‌کند، پس این‌همه جنگ‌افزار و میادین جنگ را چه کسانی راه انداخته‌اند؟

امروزه ، زنان ایران نه توبه کار، که بیدارند. آن‌ها زنجیرهای تحمیل را یکی پس از دیگری گسسته اند و خوب می‌ دانند که بازی های روانی حکومتیان، تنها نشانه ای از وحشت آن ها از قدرت زنان است. این «اتاق های توبه»، بیش از آنکه زنان را بلرزاند، ضعف و زبونی کسانی را فریاد می زند که خود، از ایستادگی آنان هراس دارند.

انتشار بیانیه اعتراضی بیش از ۲۰۰ وکیل دادگستری خطاب به رئیس قوه قضائیه، در اعتراض به صدور احکام اعدام برای پخشان عزیزی، وریشه مرادی و شریفه محمدی و درخواست توقف فوری این احکام، نمونه‌ای از این تلاش‌هاست.