کارگران و زحمتکشان ایران، زنان و مردان پیکارگر راه عدالت اجتماعی و محو استثمار!
فرارسیدن اول ماه مه، یازده اردیبهشت، روز جهانی کار را بزرگ می‌داریم و به همهٔ شما تبریک می‌گوییم!
روز کارگر نماد مبارزه‌ای جهانی در رفع استثمار نظام غارتگرانهٔ سرمایه‌داری‌ست. در میهن ما نیز، در قرن گذشته، روز جهانی گارگر نقشی بزرگ و تعیین‌کننده در مبارزهٔ نیروهای چپ و کارگری ایران ایفاء کرده است. کارگران و مبارزان راه لغو استثمار، تحقق حقوق کارگران و تأمین عدالت اجتماعی در حقّ آنان در تمامی این سال‌ها هر ساله و تحت هر شرایطی چه به صورت علنی و آزادانه و چه به صورت مخفی و حتی در زندان‌ها این روز را بزرگ داشته و جشن گرفته‌اند.
در این میان، در همین زمان، نقش احزاب و سازمان‌های چپ و کارگری ایران و از جمله سازمان ما، در تحمیل به رسمیت شناختن روز جهانی کارگر به حاکمان مستبد از یک سو و از سوی دیگر تبدیل آن به سنتی در جامعه به مثابه روز جشن مشترک و رزم مشترک علیه استبداد، ستم، تبعیض، نابرابری و بی‌عدالتی، بی‌بدیل بوده است.
در آخرین سالی که حکومت ولایی جمهوری اسلامی هنوز همهٔ راه‌های ممکن برای برگزاری مراسم آزاد روز جهانی کارگر را مسدود نکرده بود، سازمان ما در سال ۱۳۶۰ بزرگ‌ترین جشن اول ماه مه در تاریخ تاکنونی میهن‌مان را در میدان آزادی تهران برگزار کرد.
امسال روز جهانی کارگر را در مرحله‌ای نوین از مبارزات مردم ایران برای آزادی، دموکراسی، و در راه تأمین برابری حقوقی، اقتصادی و فرهنگی همهٔ شهروندان کشورمان جشن می‌گیریم. در شرایطی که جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» شرایط جامعهٔ ما، از جمله تناسب قوای میان مردم و حکومت‌گران را به سود مردم بر هم زده و لزوم برون‌رفت و گذار از وضعیت کنونی را به مطالبه‌ای فراگیر در سطح جامعه تبدیل کرده، مبارزهٔ کارگران و مدافعان حقوق آنان گسترش بیشتری یافته است.
در ۱۲ ماه گذشته، مبارزهٔ طبقاتی کارگران از جمله با توسل به اعتراضات صنفی نیروهای کار در سراسر ایران بدون وقفه در جریان بوده است.
در سال گذشته بحران و تورم سرسام‌آور اقتصادی موجب افزایش باز هم بی‌رویهٔ قیمت کالاهای پایه‌ای مورد نیاز شهروندان شد و سفرۀ مردم و به ویژه طبقات، اقشار و گروه‌های اجتماعی محروم و کم‌درآمد را خالی‌تر از پیش کرد. سیاست‌های مخرّب اقتصادی حکومت، از جمله طرح ویرانگر «مولدسازی»، یا طرح تازه‌ای با نام «حکمرانی مشارکتی» با هدف واگذاری شهرداری‌ها به بخش خصوصی، در کنار عواقب تحریم‌های غیرقانونی و ظالمانه علیه ایران، موجب افزایش باز هم بیشتر شکاف فقر و ثروت در میهن ما شد. سیاست حکومت در مواجهه با وضعیت اقتصادی و زیستی کارگران و زحمتکشان، بی‌توجهی به معضل فقر و بیکاری و همراهی‌اش در ممانعت از افزایش متناسب دستمزد کارگران و حقوق‌بگیران، و در وجه سیاسی ادامه سرکوب و دستگیری معترضان است. ولی علیرغم این سیاست سرکوب حکومت، نیروهای کار در اعتراضات خیابانی، نافرمانی‌های مدنی و اعتصاب‌هایی که به اشکال مختلف و در سطوح گوناگون ترتیب دادند، مبارزهٔ خود را پی گرفتند و مبارزات آنان هم‌چنان در حال گسترش است.
در این چارچوب از روز دوم اردیبهشت سال جاری اعتصابات کارگران پروژه‌ای و پیمانی نفت، گاز و صنایع پتروشیمی در اعتراض به قراردادهای موقت، نداشتن امنیت شغلی، دستمزد ناکافی، شرایط ناامن محیط کار، خوابگاه‌های غیر بهداشتی، عدم پرداخت حقوق اضافه‌کاری و فشار نیروهای امنیتی آغاز شده و کماکان در جریان است. این مبارزات به شکل یک اقدام هماهنگ و متحد در بیش از ۸۰ کارخانه صورت گرفته است. این اعتصابات سراسری، با هدف افزایش ۷۹ درصدی دستمزد و همچنین دست‌یابی به حق ۲۰ روز کار و ۱۰ روز تعطیلی آغاز شده‌اند. شورای سازمان‌دهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت «قوانین برده‌وار حاکم بر مناطق ویژهٔ اقتصادی» را از جملهٔ مواردی می‌داند که منجر به برنامه‌ریزی همگام این اقدام مشترک شده است.
در همین مقطع زمانی اعتراضات سراسری تشکل‌های صنفی معلمان، برای دریافت مطالبات صنفی، به ویژه گروه‌بندی پایۀ شغلی، همچنین مطالبات اجتماعی و سیاسی‌شان، از جمله آزادی بدون قید و شرط معترضان در بند، و آگاهی‌رسانی در رابطه با مسموم‌سازی دانش‌آموزان دبیرستانی از چشم‌گیرترین اعتراضات مستمر و سراسری نیروهای کار بوده است. هم‌زمان اتحاد بازنشستگان با تأکید بر خالی بودن سفره‌های بازنشستگان، در اعتراضات هفتگی سراسری خود که توسط کانال‌های اجتماعی اتحاد بازنشستگان و رسانه‌ها گزارش می‌شد، نیاز حقوق‌بگیران به عدالت اقتصادی و آزادی‌های مدنی را پی‌گیرانه مطرح کردند. این اعتراضات کماکان ادامه دارند.
کارگران صنایع غذایی، بهداشتی، مصالح ساختمانی، فولاد و تولید ماشین‌آلات نیز در رابطه با عدم دریافت دستمزد و سرکوب معترضین دست به اعتصاب و برپایی تجمعات صنفی و اعتراضی در محل کارخانه‌ها و در خیابان زدند. کارگران شهرداری، رانندگان اتوبوس و مینی‌بوس و کامیون و کارگران قراردادی دولتی نیز در ارتباط با تأخیر و یا عدم دریافت دستمزد، تبعیض در دستمزد، و سرکوب اعتراضات توسط نیروهای امنیتی دست به اقدامات اعتراضی زدند و با اعتصاب‌های کوتاه‌مدت ایجاد اختلال در حمل و نقل، توان مبارزاتی‌شان را به نمایش گذاشتند.
کارگران! زحمتکشان!
اعتصابات و مبارزات هر روزۀ شما برای کسب حقوق‌تان خواب را از چشم حاکمان ربوده است. شما با تداوم مبارزهٔ مستمرّ خود نشان داده‌اید که اقدامات ایذایی و سرکوب و ریای حاکمان نمی‌تواند از ارادهٔ قوی شما در پی‌گیری مبارزه‌تان بکاهد. مبارزۀ شما بخشی از پیکار نیروهای چپ و دیگر نیروهای آزادی‌خواه، برابری‌طلب و عدالت‌پژوه برای ایجاد ایران و جهانی بهتر است که در آن انسان‌ها بردۀ کار و شرایط تحمیلی نظام‌های غارتگر اقتصادی – اجتماعی و حاکمان مستبد نباشند.
جنبش انقلابی مردم ایران با نام «زن، زندگی، آزادی» که چندین ماه گذشته را با نام خود مزین کرده، تأثیرات بازگشت‌ناپذیری بر حیات سیاسی و اجتماعی جامعۀ ما گذاشته است. این جنبش که بیان‌گر و بازتاب‌دهندهٔ خواست‌های بنیادی قاطبهٔ مردم ایران است، بی‌گمان با خواست‌های صنفی و سیاسی شما انطباق دارد و به همین دلیل توان هم‌پیوندی مبارزات طبقهٔ کارگر و همهٔ طبقات و اقشار و گروه‌های محروم و زحمتکش جامعهٔ ایران را دارد. از نشانه‌های این پیوند همین بس که بسیاری از شرکت‌کنندگان، آسیب‌دیدگان و جانباختگان این جنبش از میان شما برخاسته‌اند.
مبارزات شما از منابع الهام‌بخش جنبش «زن، زندگی، آزادی» است؛ جنبشی که ما آن را نتیجۀ درهم‌تنیدگی جنبش‌های مدنی و صنفی جاری در میهن‌مان می‌دانیم. از یک سو شرکت طبقهٔ کارگر در مبارزات سراسری مردم می‌تواند به موازات اعتصابات و اعتراضات متشکل به جنبش کارگری توان مضاعفی بخشد و آن را در راه تحقق خواست‌های کارگران پرتوان‌تر کند. از سوی دیگر حضور شما کارگران در جنبش انقلابی میهنی می‌تواند عامل توان‌مند شدن این جنبش در راه تحقق مطالبات میهنی و خواست‌ها و اهداف مبارزۀ تاریخی مردم ما در راه آزادی، برابری، عدالت و رفع استثمار و هرگونه تبعیض باشد.
در عرصۀ جهانی نیز کارگران، مزدوحقوق‌بگیران، زحمتکشان و همهٔ اقشار محروم و تحت ستم دوران بغرنج و دشواری را از سرمی‌گذرانند. سلطهٔ نظام غارتگر سرمایه‌داری بر جهان به سرکردگی سرمایهٔ جهانی‌شدهٔ مالی، که خصیصهٔ تعیین‌کنندهٔ آن ویرانگری خانمان‌برانداز و موریانه‌وار در تمام ارکان هستی آدمی‌ست، موجب افزایش تصاعدی و پیوستهٔ شکاف بین فقر و ثروت و نیز تجمیع هرچه متمرکزتر دارایی‌های کهکشانی در دست چندهزار نفر با ثروت چندمیلیارد دلاری‌ست. هم‌زمان تحمیل جنگ اقتصادی به مجموعهٔ ائتلاف‌ها و قدرت‌های نوپدید اقتصادی و سیاسی از سوی امپریالیسم سلطه‌گر جهانی که کماکان مدیریت نهادهای جهانی در امور اقتصادی – سیاسی را در دست دارد، از جمله با تحمیل تحریم‌های اقتصادی – مالی – تجاری غاصبانه، ظالمانه و غیرقانونی، موجب تشدید شکاف در جهان و محدودتر کردن امکانات مالی و کوچک‌تر کردن هر چه بیشتر سفرهٔ کارگران و زحمتکشان جهان است. مزید بر این خصائل ویرانگر، سرمایه‌داری جهانی با تحمیل و کشاندن جنگ بر هستی مردمان و کشورهای گوناگون، موجب تشدید تصاعدی فلاکت و محرومیت زحمتکشان به قیمت ثروتمندتر شدن توانگران جهانی گشته است.
از این منظر مبارزهٔ کارگران و زحمتکشان برای دست‌یابی به آزادی، برابری، عدالت اجتماعی و حقوق حقهٔ خود بیش از پیش در پیوند تنگاتنگ با روندهای حاکم بر جهان درهم‌تنیدهٔ ماست. ما فداییان خلق ایران که در نبرد بزرگ میان غارت سرمایه‌داری و حقوق قاطبهٔ مردم جهان، همواره در سنگر زحمتکشان بوده‌ایم، پیکار اردوی کار در برابر اردوی غارتگر سرمایه را امر و نبردی جهانی و جهان‌شمول می‌دانیم و بر نیاز و ضرورت هم‌گرایی و رزم مشترک کارگران، زحمتکشان ، مزدوحقوق‌بگیران و همهٔ بشریت مترقی؛ مجموعهٔ انسان‌ها با نظام غارتگر سرمایه‌داری جهانی تأکید می‌کنیم
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) فرارسیدن روز جهانی کارگر را به همهٔ کارگران، زحمتکشان و همهٔ کسانی که در راه تحقق آزادی، عدالت، برابری و حقوق کارگران و زحمتکشان مبارزه می‌کنند، تبریک می‌گوید. فداییان خلق ایران در سراسر تاریخ مبارزه شصت‌سالهٔ خود در راه دست‌یابی به منافع کارگران و حقوق حقّهٔ آنان مبارزه کرده‌اند. امروز نیز ما در ادامهٔ این مبارزهٔ تاریخی پشتیبانی خود از مبارزات شما برای کسب حقوق صنفی، مدنی و سیاسی و هم‌بستگی خود با شما را اعلام می‌کنیم.
روز جهانی کارگر بر همهٔ زنان و مردان کارگر و زحمتکش ایران و جهان مبارک باد!
نابود باد استثمار!
تشکیل تشکل‌های واقعی و مستقل صنفی حق کارگران و زحمتکشان است!
امنیت کار و دستمزد عادلانه حق مسلم کارگران است!
یکشنبه، ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ (۳۰ آوریل ۲۰۲۳ میلادی)
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
