روز گذشته، سه شنبه ١۴ اوت، خبرگزاری رویترز اعلام کرد که شرکت بریتانیایی “کرکوس” ساخت یک نیروگاه خورشیدی در ایران را به دلیل تحریمهای آمریکا متوقف کرده است. این نیروگاه برای ظرفیت کامل ۶٠٠ مگاوات طراحی شده بود، هزینۀ آن ۵٧٠ میلیون دلار و زمان اجرای آن سه سال بود. بنا به همین خبر، این نخستین پروژۀ نیروگاه خورشیدی در ایران نیست که پس از کنار کشیدن امریکا از برجام، متوقف شده است. شرکت نروژی “ساگا انرژی” نیز که قرار بود در خلال دوسال نیروگاهی به ظرفیت ٢٠٠٠ مگاوات را در اطراف کویر مرکزی ایران بسازد، به همان دلیل، به کار خود در ایران پایان داده است.
این خبر، اسفبارترین خبری نیست که پس از اعلام اعمال مجدد تحریمها علیه ایران توسط ترامپ، در این ارتباط انتشار یافته است. اما این خبر حاوی پیامی بسیار صریح و گزنده از ورشکستگی سیاست انرژی جمهوری اسلامی و برنامۀ هسته ای آن است؛ برنامه ای که از زمره زمینه های تحریمهای پیش رو بوده است.
جمهوری اسلامی هنوز نه هزینۀ نیروگاه هسته ای بوشهر را اعلام کرده و نه هزینه هائی را که صرف برنامۀ هسته ای اش کرده است و می کند. “٣ برابر هزینۀ معمول یک نیروگاه هسته ای” تخمینی بود که حتی مدتی پیش از گشایش نیروگاه بوشهر، از هزینه های آن اعلام شد. و این در حالی بود که هرینۀ انرژی هسته ای سالهای سال از هزینه های انرژی خورشیدی فزونی گرفته بود. تخمین ده میلیارد هزینه برای برنامۀ هسته ای هم تخمین شناخته شده ای است.
هزینۀ ۵٧٠ میلیون دلاری پروژۀ “کرکوس” و مقایسۀ آن با هزینه های نیروگاه بوشهر و برنامۀ هسته ای جمهوری اسلامی، و مدت زمان دوسالۀ تحقق ٢٠٠٠ مگاوات انرژی خورشیدی (دو برابر ظرفیت نیروگاه هسته ای بوشهر)، در حالی که باز زندگی مردم در اثر قطع روزانۀ برق نیمه فلج می شود، پیام صریح و گزندۀ ای از یک سیاست ورشکسته است.
