مجلس کاتالونیا اعلامیه استقلال یک‌جانبه این ایالت را به تصویب رساند. مصوبه‌ای غیرمسئولانه، غیر دمکراتیک و غیرقابل اجرا که حتی از پشتیبانی کافی مردم این سرزمین برخوردار نیست.
آنچه امروز در مجلس کاتالونیا و مجلس سنا در مادرید اتفاق افتاد شکست بزرگ جمعی، تمام آن سیاست‌مدارانی است که در مادرید و وکاتالونیا می‌توانستند این موضوع را به طریقی دیگر حل کنند.
اواسط سپتامبر، پس از تصویب قانون همه‌پرسی در پارلمان کاتالونیا، مکالمه‌ای داشتم با یکی از نمایندگان طرفدار استقلال، تنها و بدون میکروفون، از او خواستم به تردید بزرگ من پاسخ دهد. ” آیا به‌راستی اعتقاددارید که در این ماه اکتبر استقلال کاتالونیا را خواهید داشت؟ به من اعتراف کرد که نه، که می‌دانند که این امر امکان‌پذیر نیست. ” میدانیم که در شرایط فعلی استقلال را نخواهیم داشت، ولی آنچه اکنون اتفاق میافتد بما کمک می‌کند تا در آینده استقلال خود را داشته باشیم”. و اضافه کرد: این اتفاقات می‌تواند با به وجود آمدن زندانی‌های سیاسی به پایان برسد. شنیدن این سخنان برایم غیرقابل‌انتظار بود، به خاطر بیان صادقانه‌ای که از ارتکاب دروغی بزرگ سخن می‌گفت. وعده‌ای دروغ به رأی‌دهندگانشان برای دستیابی به خواسته‌ای که امکان واقع‌شدن نداشت. اینکه می‌توانند اعلام استقلال بکنند ولی همان‌قدر بی‌فایده که انکار قانون جاذبه. همچنین خیلی حیرت‌زده شدم از اینکه با این سادگی از زندان رفتن صحبت می‌کرد و اینکه می‌دانست عاقبت کارشان به زندان خواهد افتاد.
آنچه امروز در مجلس سنا و پارلمان کاتالونیا اتفاق افتاد، شکست اسفبار سیاست‌مدارانی است که هم قدرت در دست آن‌هاست و هم مسئولیت: سیاستمداران، مدیران شرکت‌های بزرگ و رسانه‌ها … آن‌هایی که اولین شکاف‌ها را در میان مردم به خاطر تنگ نظری ناسیونالیستی‌شان هم از نوع اسپانیایی و هم از نوع کاتالان دامن زدند. کسانی که نفرت را در هر دو طرف پراکندند و از جستجوی راه‌حلی دمکراتیک امتناع کردند. ولی مسئولیت اصلی شاید باکسانی است که فکر می‌کنند هرچه‌بدتر ، بهتر و درنهایت تصمیم به اعلام استقلال یک‌جانبه‌ای کردند که نه قابل‌اجراست، نه دمکراتیک است و نه حتی از پشتیبانی لازم مردم کاتالونیا برخوردار است.
آیا تصویب لایحه استقلال کاتالونیا اجتناب‌پذیر بود؟ قطعاً بلی و همچنین باید گفت تصویب لایحه انحلال خودمختاری کاتالونیا در سنا نیز قابل‌اجتناب بود. روشن است که دولت محافظه‌کار اسپانیا می‌توانست به انحلال پارلمان کاتالونیا رضایت دهد و به دنبال آن انتخابات جدید در کاتالونیا در تاریخ بیست دسامبر برگزار شود. این یک راه‌حل برای برون‌رفت از این بن‌بست بود، ولی دولت اسپانیا نخواست زیرا او تحقیر کامل دولت خودمختار کاتالونیا و همچنین استقلال‌طلبی را آرزو می‌کرد و به خاطر همین بود که نمایندگان محافظه‌کار مجلس سنا وقتی ماریانو راخوی انحلال خودمختاری کاتالونیا را اعلام داشت به مدت یک دقیقه و نیم ایستاده برایش دست می‌زدند.
اکنون میدانیم که روز پنجشنبه میان ساعت دوازده و چهارده تصمیم دولت اسپانیا آن بود که اگر کاتالونیا از اعلام استقلال خودداری کند و انتخابات ایالتی را برای روز بیست دسامبر اعلام کند دولت مرکزی از انحلال خودمختاری کاتالونیا که با ماده ۱۵۵ از قانون اساسی اجرایی می‌شود خودداری کند ولی تعدادی از مشاورین ماریانو راخوی او را قانع کردند که باید استقلال‌طلبی را در نطفه خفه کرد و آن را با تحقیر به‌زانو درآورد و قطعاً همان‌ها نیز مسئولیت فاجعه‌بار چنین تصمیمی را بدوش خواهند برد. امروز دولت محافظه‌کار اسپانیا خود را پیروز بزرگ‌ترین بحران سیاسی بعد از دوران ترانزیسیون می‌داند، گویی از یک مسابقه فوتبال میان مادرید و بارسلون پیروز در آمده است، ولی واقعیت آن است که بخش دشوار کار در پیش روست و آن چگونگی پیش بردن انحلال خودمختاری کاتالونیا است، بسیار دشوارتر از قانع کردن اکثریت مردم اسپانیا که خواهان جدایی کاتالونیا نیستند و بدین خاطر دولت را پشتیبانی می‌کنند.
خارج از کاتالونیا دولت محافظه‌کار مرکزی از حمایت بخش وسیعی از مردم برای برکناری دولت کاتالونیا برخوردار است و همین امر باعث شده است که حزب سوسیالیست و حزب ” شهروندان ” در کنار دولت قرار گیرند.، و حتی ” اونیدوس پودموس ” با نگرانی از ریزش آرای خود در سطح کشور، از میهن اسپانیایی صحبت می‌کند
ماشین دادستانی و قضایی اگرچه تاکنون اعمال خشونتی از جانب استقلال‌طلبان پیش نیامده است هم چنان در کار است. و یقیناً این قضات هستند که درباره تعقیب جزایی رهبران استقلال‌طلبی کاتالونیا تصمیم خواهند گرفت و این روند ربطی به چگونگی پیش رفت حوادث سیاسی نخواهد داشت و البته اتهاماتی که متوجه رهبران کاتالونیا خواهد شد از نوع جنایی می‌تواند باشد
کارلس پوچدمونت رئیس دولت کاتالونیا مدت‌زمانی است که احتمال آنکه کارش به زندان ختم شود را با اطرافیانش در میان گذارده است و حتی این عاقبت را برای دولت فعلی کاتالونیا نیز محتمل دانسته است و برای هیئت‌رئیسه مجلس و نمایندگان استقلال‌طلب به همچنین.
رهبران استقلال‌خواهی کاتالونیا خود را در راهی می‌بینند که قبل از آنها نلسون ماندلا رفت و بر این اعتقاد هستند که مردن بهتر است که ایستاده باشد. روز گذشته پوچ دمونت ساعاتی را متقاعد شده بود که مجلس کاتالونیا را منحل کند و اعلام انتخابات کند، ولی از جانب اطرافیانش انگ خائن را خورد و تغییر عقیده داد.
