به رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا آقای باراک اوباما آقای رئیس جمهور، به عنوان بخشی از اپوزیسیون ایران شما را به این امید مورد خطاب قرار می دهیم که تصمیمات دولت شما در رابطه با کشور ما با ملاحظه صدای جامعه ایرانی اتخاذ شود. ما به آن دسته از ایرانیان آزادیخواه تعلق داریم که برای تامین حقوق بشر و دمکراسی در کشورمان، و برای مناسباتی دوستانه و بی تنش با عموم ملل مبارزه می کند و ضمن دفاع از حق برخورداری همه کشورها از دانش هسته ای و استفاده صلح آمیز از آن در چارچوب تعهدات بین المللی، مخالف سیاست های رژیم کنونی ایران در عرصه برنامه هسته ای، حل بحران خاورمیانه و شماری از موارد اختلاف اکثریت جامعه بین المللی با حکومتگران ایران هستیم. ما همراه با سایر شهروندان آزادیخواه ایران، برای حقوق بشر و دمکراسی در کشورمان مبارزه می کنیم. نظر ما این است که انتقاد از سیاست های هر کشور، از جمله ایالات متحده آمریکا، نباید مانع مناسبات صلح آمیز با آن کشور شود. ما با نفرت پراکنی علیه ملت های دیگر، از جمله ایالات متحده و اسرائیل، مخالفیم. ما خواهان به رسمیت شناختن حق موجودیت اسرائیل و کشور مستقل فلسطین در مرزهای امن و خواستار حل مسالمت آمیز بحران خاورمیانه با مشارکت کشورهای منطقه برپایه احترام متقابل و رعایت منافع ملی هریک از این کشورها هستیم. ما این مواضع سازمان خود را در اینجا از آن رو بیان می کنیم که توجه شما را به صدای ایران دیگر، صدای ملتی با آرزوی زندگی در صلح، آزادی و رفاه، جلب کنیم، صدای ملتی که علیرغم تلاشی بیش از یک قرن هنوز به این خواسته هایش نائل نیامده است. با این وصف، اجازه دهید نگرانی خود را بابت سیاستهای دولت شما در رابطه با ایران ابراز داریم. مردم آمریکا در یک لحظه تاریخی، رئیس جمهوری انتخاب کردند که قول تغییر داده بود، قول فاصله گرفتن از این اصل که هر کس با سیاست های آمریکا موافق نباشد، دشمن ایالات متحده است. ریاست جمهوری شما با دراز کردن دست به سوی رهبران ایران آغاز شد، حرکتی که آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران اهمیت آن را درنیافت. او پاسخ داد که در دستکش مخملی شما دستی آهنین پنهان است. متأسفانه اکنون بر متن رشته ای تاریخی از واکنش های متقابل، این نگرانی باز سر برآورده است که لحن تهدید، جای نشانه های امیدبخش در سالهای نخست ریاست جمهوری شما را بگیرد. تکرار این سخن از سوی مقامات دولت شما که “همه گزینه ها روی میز است” و در عین حال افزودن ضمنی یا صریح این که این گزینه ها شامل گزینه نظامی نیز می شود، در خدمت دور شدن از جنگ در کلام نبوده است. تاریخ به ما می گوید که تقریبا همه جنگ ها با گفتمان جنگ آغاز شده است. تند شدن لحن ها می تواند موقعیتی را ایجاد کند که از کنترل خارج شود، موقعیتی که در آن سیاستمداران مسئول، اگر هم بخواهند و در دوران صلح بسیار قدرتمند هم باشند، نتوانند جلوی فاجعه را بگیرند. آقای رئیس جمهور، به عنوان ایرانیان آشنا با کشورمان، با منطقه ای که ایران در آن واقع شده است و تاریخ آن، ما اعتقاد راسخ داریم درگیری نظامی بین ایالات متحده و ایران می تواند آثار بسیار مخربی بر ثبات بین المللی داشته باشد. اقدام نظامی علیه ایران نخواهد توانست اهدافی را که طرفداران راه حل نظامی مدعی قابل دسترس بودن آن از طریق توسل به زوراند، تحقق بخشد. حتی اگر برخی تأسیسات نظامی و هسته ای ایران در حملات از بین بروند، هیچ تضمینی وجود ندارد که چنین حملاتی به برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران پایان دهد. ایالات متحده در ازای تأخیری به احتمال قوی موقت در برنامه هسته ای ایران، متحمل ریسک چند دهه بی ثباتی شدید و تنش نظامی در خاورمیانه و خلیج فارس خواهد شد، چند دهه ای که در آن آمریکا ناچار به ادامه یک حضور نظامی گران قیمت خواهد شد. توسل به زور علیه ایران به طور قطع به چشم انداز گذار به دمکراسی در ایران لطمه خواهد زد. در درازمدت، تنها یک دولت دمکراتیک پاسخگو به مردم ایران متضمن این خواهد بود که کشور ما به عامل صلح و ثبات در خاورمیانه تبدیل شود. بدون تردید موقعیت جامعه مدنی ایران با تقویت گفتمان جنگ صدمه خواهد دید. دولت شما ترور شهروندان ایرانی را، که به گفته مقامات ایران در برنامه هسته ای آن مشارکت داشته اند، محکوم و شرکت امریکا در این جنایات را صریحاً رد کرد. ما از این موضع اصولی و انسانی استقبال می کنیم. شما اما واقف هستید که تکرار “همه گزینه ها روی میز است” حتی در بخش هائی از شهروندان ایالات متحده نیز موجبی برای تردید در صداقت موضع مذکور شده است. این نکته در مورد بخش هائی از شهروندان ایران نیز صادق است. ما از این واقعیت نتیجه گرفته ایم “همه گزینه ها روی میز است” نمی تواند بیان مناسبی برای پیشبرد سیاستی اصولی و انسانی باشد. آقای رئیس جمهور، ما تصریح شما در آخرین خطابتان به سنای امریکا، دایر براین که هنوز طرق صلح آمیز برای حل مسائل بین ایران و امریکا وجود دارند، را واقع بینانه، مسئولانه و نشانه ای از سیاستی می دانیم که در برابر دشواری ها برای یافتن راه حل از پای در نیامده است. ما مطمئن ایم برخوردی از این دست همیشه راه هائی برای پرهیز از گفتمان جنگ و توسل علنی یا مخفی به زور خواهد یافت. ما بی مسامحه در برابر رژیم ایران و بی توصیه برای مسامحه در برابر آن، همچنان به انتقاد از برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ادامه خواهیم داد. ما همراه با دیگران برای سیاست های مسئولانه در رابطه با جامعه بین المللی مبارزه می کنیم و تردید نداریم که تمایل مردم ایران به صلح و همکاری با جامعه بین المللی با انعکاس آن در جامعه جهانی تقویت خواهد شد و نه با گفتمان جنگ. این آرزوی مردم ایران است که بحران هسته ای، به گونه مسالمت آمیز حل شود و در فضائی به دور از خطر جنگ، صدای ایرانیان در طلب حقوقشان، برای دمکراسی و حکومتی درستکار، در جهان شنیده شود. ایرانیان از جامعه بین المللی چیزی نمی خواهند جز حمایت معنوی و سیاسی از مبارزه مردم ایران برای آزادی. توسل به اقدام نظامی و جنگ، آن گونه حمایتی نیست که اکثریت مردم ایران از آن استقبال کنند. با احترام سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) هیئت سیاسی ـ اجرایی سوم ماه مارس ۲۰۱۲
