داستان سرایی های آقای احمدی نژاد دربارۀ “هدفمند کردن یارانه ها” بی شباهت بکار مردی نیست که برساحل دریای خزرنشسته بود و کاسه ماستی بدست داشت و قطره قطره ماست را به دریا میریخت. عابری دلیل اینکاررا ازاو سؤال نمود، مرد جواب داد که مشغول درست کردن دوغ است، عابر گفت که با یک کاسه ماست نمی توان آب دریا را بدوغ تبدیل کرد و مرد جواب داد خودم هم می دانم که نمی شود ولی اگربشه، چه خواهد شد!
قطار ماستی را که آقای احمدی نژاد در دست دارد پولی است که ابتدا به امام زمان بخشیده تا با بَرکت شود، وقراربراین است که اگر کم آوردند که از هم اکنون اثرات آن پیداست، به قول آقای اکرمی عضو جامعه روحانیت مبارز کمبود را بحساب امام زمان گذاشته و احیاناً برای امام پرونده سازی نمایند. دوغ خیالی که آقای احمدی نژاد به جهت رفع مشکلات ساختاری جامعه قولش را میدهد و خودش هم میداند که عملی نیست، کسب ۳۰ هزار میلیارد تومان عایدی جدید است و بکمک آن میخواهد دنیایی نو بسازد که ادعاهای زیر بخشی از آنند:
– افتخاری برای همه ملت کسب کند که همه تا ابد به آن افتخار کنند فقر و تورم ریشهکن گردد و اقتصاد شکوفا شود وهمبستگی و دلبستگی بیشتر شود.
– با دادن رایانه ۱۶۰ هزار تومانی به خانواده های چهار نفره ای که دارای درآمد متوسط میان ۱۳۰ تا ۱۳۵ هزار تومان در ماه است را خوشبخت نموده، و آنها را که حداقل هزینهها را دارند و عملاً آب، برق و گازی مصرف نمیکنند!! بتوانند گوشت و میوه بخرند، به بهداشت و سلامت خود برسند و خانه خود را نونوار کنند.
– با افزودن به قیمت انرژی و بالا بردن مخارج تولید، رفتار اقتصادی مردم ایران را متحول نموده اقتصاد ایران را اقتصاد اول دنیا نموده و قیمت تمام شده صنایع را به سطحی رساند که بتوانند با قیمتهای جهانی رقابت کنند!
– با اعطای وام با سود صفر درصد یک میلیون و ۴۰۰ هزار واحد مسکونی در شهرها بسازد وهمه مردم شهرنشین را صاحب مسکن سازد. دو میلیون خانه روستایی که هنوز نوسازی نشده است را نوسازی نماید وجوانان روستایی را هم خانهدار نماید.
– تمام پروژههای نیمه تمام در بخش صنایع را کامل نماید.
– با ساخت ١۲ هزار کیلومتر راهآهن جدید ظرفیت راه آهن را ۲۵ درصد افزایش دهد وهفت هزار و پانصد جاده شوسه بسازد.
– ایران را درعرض پنج سال به کشورهای پیشرفته رساند. کشوری که جوانان بیکار نداشته، و همه بیمه تکمیلی و بیمه طلایی داشته باشند.
دروغ و فریب مردم در جمهوری اسلامی گرچه سنتی به قدمت این نظام دارد، و خمینی با قول آب مجانی و برق مجانی حتی قبل از تشکیل نظامش به مردم دروغ گفت وآنان را فریب داد، ولی دروغ گویی ها وفریبکاری های آقای احمدی نژاد داستان دیگری است که حتی در درون همین نظام هم به ندرت می توان نظیر آنرا یافت. او که قبل از انتخابش با ادعای آوردن پول نفت برسر سفره ها بخشی از مردم را فر یب داد، و در دوران ریاستش بر قوه اجرائیه بارها اعلام نمود که رهبران سایر کشورهای جهان برای رفع مشکلاتشان بسراغش می آیند. اکنون دروغهایش رو شده و مجبور است اذعان نماید که پس از شش سال ریاستش بر قوه مجریه هنوز خانواده های چهار نفره ای در این مملکت وجود دارند، با درآمدماهیانه بین ١۳۰ تا ۱۳۵ هزار تومان که حتی قادر به استفاده از ابتدایی ترین وسائل زندگی یعنی آب، برق و گاز نیستند. او ادعا میکند که با دادن رایانه ای به مبلغ ۱۶۰ هزار تومان میخواهد برایشان شرایطی بوجود آورد که ازاین پس آنان بتوانند گوشت و میوه بخرند، به بهداشت و سلامت خود برسند و خانۀ خود را نونوار کنند. درحالیکه بنابر گفتۀ رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس میانگین خط فقر در ایران ۵۰۰ هزارتومان و در تهران حدود ۹۰۰ هزار تومان است و آقای احمدی نژاد هم حتماً از آن مطلع است.
آقای احمدی نژاد برای رفع کسری بودجۀ دولت خود، عمدتاً به سراغ کسانی رفته است که زندگی روزانۀ خود را تاکنون هم با زحمت زیاد وبا حداقل امکانات می گذرانند، چه توصیه اش به ” از ما بهتران ” این است که ” کسی که در منزل خود استخر دارد هر روز آب استخر خود را گرم نکند، بگذارد هفتهای یک بار تا مملکت آباد شود.”
گران شدن کالاهای ضروری همچون نان، آب و برق بر خلاف ادعای آقای احمدی نژاد نه تنها این بخش از جامعه را قادربخرید گوشت و میوه نخواهند کرد، بلکه امکان خرید نان خالی را هم برای آنان و خانواد هایشان مشکلتر می نماید. به نوشته تار نمای کلمه :
“جالبتر از همۀ اینها، قیمت آرد است که تاکنون به صورت یارانهای و با قیمت ۷۵ ریال در اختیار نانواییها قرار میگرفت، اما قیمت جدید آن ۲۸۰ تا ۳۰۰ تومان تعیین شده است که به معنای افزایش چهل برابری قیمت آن است. با این حال، دولت به نانوایان هشدار داده که فعلاً حق افزایش قیمت را ندارند و در صورت گران شدن نان، با آنها برخورد میشود! احمدی نژاد هم در مصاحبه تلویزیونی دیشب خود از اهدای چهار هزار تومان یارانهی نقدی اضافی به مردم بابت افزایش قیمت نان خبر داده بود؛ چهار هزار تومانی که اگر تقسیم بر چهل (نسبت افزایش قیمت آرد) شود، میتوان آن را به معنای تحویل یک نان صد تومانی به هر ایرانی (در ماه)دانست!”
یکی دیگر از اقلامی که در زندگی این قشر و هم چنین اقشار متوسط جامعه موُثر است، اثرات بالا رفتن قیمت انرژی بر زندگی مردم است. دکتر احمد علوی، کارشناس اقتصادی با اشاره به دادههای بانک مرکزی و مرکز پژوهشهای مجلس یادآوری میکند ” که بالارفتن قیمت حاملهای انرژی برَغم مبلغ اندکی که به حساب مردم ریخته میشود، هزینۀ کل خانواده را ۳۰ تا ۴۰ درصد بالا میبرد.”
با وجود چنین شرایطی و فشاری که از طریق بالا رفتن قیمت کالاهای ضروری حاصل ازانجام این طرح به مردم و بخصوص اقشار کم درآمد جامعه وارد می گردد، صحبت آقای احمدی نژاد که از “افتخاری برای همه ملت … که همه تا ابد به آن افتخار کنند فقر و تورم ریشهکن و اقتصاد شکوفا شود و همبستگی و دلبستگی بیشتر شود”، چیزی جز فریب بزر گی نیست که آقای احمدی نژاد دوباره در پی آنست.
ادعای دیگر احمدی نژاد مبنی بر اینکه ” با افزودن به قیمت انرژی و بالا بردن مخارج تولید، رفتار اقتصادی مردم ایران را متحول نموده اقتصاد ایران را اقتصاد اول دنیا نموده و قیمت تمام شده صنایع را به سطحی رساند که بتوانند با قیمتهای جهانی رقابت کنند”، حرفی است که اگر ازادعای او در ارتباط با پیدا شدن حلقۀ نور بدور سرش شگفت انگیزتر نباشد، کمتر از آن نیست، چه ما تا به حال شنیده بودیم که با پائین آوردن مخارج تولید میتوان کالایی را در بازار قابل رقابت با کالاهای مشابه نمود، ولی شاید این هم نتیجه بررسی های همه جانبه و مهندسی شده آقای احمدی نژاد است که با افزایش ۶۰ درصدی (انرژی باضافه کار) مخارج تولیدی یک کالا میتوان آنرا بسطحی رساند که توان رقابت در بازار بین المللی را داشته باشد.
آقای احمدی نژاد بجای اینکه به توصیۀ اقتصاددانان گوش دهد که چنانکه آقای دکتر احمد علوی بیان می دارد: « توافق عمومی میان اقتصاددانان این است که بهبود وضع دهکهای پایین به توانبخشی نیاز دارد. باید از راه اشتغال، آموزش و ساختارهای عمرانی سطح زندگی این گروه را بالا برد و فاصله طبقاتی را کم کرد. اعانه چیزی به آنها اضافه نمیکند.» قیمت های کالاهای ضروری مردم چون آرد و انرژی را به سطح قیمت های بین المللی رسانده بدون اینکه بقول یکی از هموطنان: “وضعمان هم به کوری چشم امریکا و انگلیس و استکبار جهانی روز بروز بهتر میشود. اگه خدای ناکرده به مفسد اقتصادی متهم نشویم خدمتتان عرض میکنم که مرحمت فرموده حق و حقوقمان را هم به قیمتهای جهانی پرداخت فرمایید. راستی از اینکه مرحمت فرموده چهارهزار تومان بابت نان شب به حساب واریز مینمایید بسی مشعوف شدیم. دیگر بابت نان شب پیش عیال خجل نخواهیم بود! زیاده عرضی نیست…”
آقای احمدی نژاد دراین کاراز فرهنگ گداپروری، فرهنگ معمول در جمهوری اسلامی استفاده نموده و می خواهد با پخش پول، مسا ئل ساختاری جامعه را حل نماید و این همان کاسۀ ماستی است که او به دریا می ریزد و انتظار دوغ شدن آب دریا را دارد؛ او آگاه است که هم اکنون بیش از ١۰ میلیون مردم ایران زیر خط فقر زندگی می کنند و با گران شدن قیمت ها در آینده تعداد بازهم بیشتری به این صف خواهند پیوست. او آگاه است که بطور متوسط حدود ۲۰ درصد و در جاهایی بیش از ۳۰ درصد از کارگران ایران بیکارند و بخشی از آنان هم که شاغلند بایستی ماهها برای دریافت حقوق معوقۀ خود انتظار کشند. سیاست درهای بازاو باعث گردیده است که بازارهای ایران پر از کالاهای بنجل چینی، ترکی و… گردد، حاصل این سیاست همان است که ما هر روز شاهد ورشکستگی واحد صنعتی جدیدی می گردیم.
آقای احمدی نژاد دست شما و نظام جمهوری اسلامی پیش مردم ایران رو شده است، مردم دیگر از وعده های طلایی شما و سایر مسئولین جمهوری اسلامی که سرابی بیش نیستند خسته شده، از طلا بودن انقلاب شما و نظام شما پشیمان گردیده اند. بنابراین مرحمت فرموده آنها را مس کنید و تا دیر نشده مملکت را به صاحبان اصلی آن یعنی مردم واگذار نمایید.
دوم دیماه ۱۳۸۹ برابر با ۲٣ دسامبر ۲۰۱۰
