دیگر جای اما و اگر برای حامیان پیدا و پنهان جمهوری اسلامی نیست. اگر در طول این زمان سیاه ۴۰ ساله، با توسل به حقه‌های شرعی حمایت‌های خود را مشروع جلوه می‌دادند و سعی می‌کردند تا چشم به حضور ویرانگر حکومت اسلامی ببندند و دیگران را هم قانع کنند که حکومت اصلاح‌پذیر است و از درون همین نظام، می‌شود طرح گفتگوهایی برای نجات کشور اسلام‌زده اقدام نمود، بیایند و آمار کشته‌های پشته شده در کوی و برزن این کشور پهناور را با صدای بلند بخوانند و بشمارند، تا شاید قطره‌ای از شرم و حیا بر جان وامانده‌شان بنشیند! یادتان باشد که ما کشتار تابستان ۶۷ را هم فراموش نکرده‌ایم، خون ما را بر سنگفرش خیابان‌ها و پرچم برافراشتهٔ دادخواهی ما را بر بام بلند میهن ببینید!
امروز از در و دیوار کشور ما، سخنی جز گذر فوری از حکومت اسلامی, شنیده نمی‌شود. براندازی یک حکومت دیکتاتوری قرون وسطایی امری ممنوعه نیست، و عزم دههٔ هشتادی‌های ما هم بر این تغییر جزم شده است. اما خورشید پشت ابر پنهان نمی‌ماند. دنیا ببیند و از ما بیاموزد: که مبارزه مدنی هم انقلاب است!
سه شنبه ۱۹ مهرماه ۱۴۰۱
