دکتر علی اکبر تقی پور جراح، شاعر, نویسنده و پژوهشگر کرمانشاهی در روز 29 مهرماه بر اثر بیماری سرطان خون در بیمارستان پارس درگذشت. دکتر تقی پور در سال 1315 در روستای برف آباد اسلام آباد غرب متولد شد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در شهر کرمانشاه به پایان رساند و پس از دریافت مدرک پزشکی از دانشگاه تبریز به کرمانشاه بازگشت و در یکی از محله های فقیرنشین کرمانشاه بنام چهارراه آخرت مطب خود را دایر کرد و معاینه و معالجه بیماران تهیدست را در این محله آغاز کرد. میزان مبلغ پرداختی ویزیت را، بیماران در حد توان خویش می پرداختند و حتی از برخی از بیماران حق ویزیت دریافت نمی‌کرد. دکتر تقی پور در سال 1355 از دانشگاه مشهد موفق به دریافت تخصص جراحی عمومی گردید و در بیمارستان های کرمانشاه به فعالیت پزشکی خود ادامه داد.
دکتر تقی پور در سال‌های دانشجویی و در زمانی که به طبابت اشتغال داشت، در عرصه های ادبی و پژوهش های تاریخی همواره کوشا بود و آثاری در این زمینه‌ها بر جای نهاد. در راه پیمایی های انقلاب همواره در صف مقدم تظاهرات شرکت می‌کرد. پس از انقلاب که سیاست‌ها و عملکردهای حاکمیت با اندیشه‌های آزادی خواهانه و عدالت جویانه او در تعارض بود، بشدت از عملکردهای رژیم انتقاد می‌کرد و به همین علت توسط عوامل رژیم دستگیر گردید و مدتی زندانی بود. پس از آزادی ناچار به تهران مهاجرت کرد و در محله بریانک که یکی از محله های جنوب شهر تهران است به طبابت پرداخت.
آثاری که از دکتر تقی پور بجا مانده است، عبارتند از: نوآوری در شعر معاصر، آخرین کوچ، قصه خورشید اسیر، قصه دیو دروغه، که خدا را ببینی ده را بچاب، نادرویش، فرمالیسم در شعر معاصر در عرصه ادبیات و عقاب قله‌های کلیبر بابک خرمدین، ترانه های کردی کلهری، گلهای زاگرس و یار محمد خان کرمانشاهی سردار مشروطه در عصر پژوهش و دانستنی های پزشکی برای همه در عرصه علم پزشکی بود می‌باشد.
یاد و خاطره دکتر علی اکبر تقی پور مانند دیگر پزشکان آزاده و انسان دوستی مانند مهرنوش ابراهیمی، چنگیز قبادی، اعظمی لرستانی پوراندرزجانی، نصرالهی نریمیسا و رشوند سرداری جاودانه خواهد ماند.
