نرگس محمدی، فعال مدنی و نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر روز چهارشنبه ۲۶ آبان در یک تماس کوتاه تلفنی گفته است که در زندان اوین است، حکم “۳۰ ماه زندان” را به او ابلاغ کرده‌اند، و قرار است او را «شلاق» بزنند. سعید دهقان حقوقدان و وکیل دادگستری، نحوه بازداشت نرگس محمدی را “نوعی آدم‌ربایی با ایجاد وحشت و انتقال پیام سرکوب در قالب ناپدیدسازی قهری” توصیف کرده است. نرگس محمدی روزنامه نگار و مدافع سرشناس حقوق بشر، بارها بر اساس احکام کاملا سیاسی، به زور بازداشت شده است. او قبلا از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ را در زندان گذرانده بود و در طول ۱۳ ماه آزادی نیز مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود.
پنجاه سال پیش، “سازمان خبرنگاران بدون مرز” تاسیس گردید، تا کنون صدها نفر از خبرنگاران، در میدان های جنگ های تجاوز کارانه کشورهای سرمایه داری به شمول اسرائیل و دولتهای ایدئولوژیک مانند فعالیت های برون مرزی جمهوری اسلامی، در کشورهای افغانستان، عراق، یمن و سوریه جانشان را از دست داده اند. پس از تاسیس جمهوری اسلامی در سال ۱۳۵۷، این حکومت یکی از سرکوبگرترین کشورهای جهان برای خبرنگاران بوده است. صدها نفر از آن زمان در این کشور، محاکمه، زندانی یا اعدام شده اند. رسانه ها تحت کنترل سیستماتیک دولت هستند، اینترنت به طور گسترده سانسور و نظارت می شود و، برای مثال، در جریان تظاهرات های انتقادی از عملکرد دولت، اینترنت به طور مکرر برای مدت های طولانی ضعیف و گاها خاموش می شود. کارکنان رسانه های منتقد دائما مورد آزار و اذیت قرار می گیرند، مکرراً خودسرانه زندانی می شوند یا در محاکمه های ناعادلانه به حبس های طولانی مدت محکوم می شوند. در این میان، حتی خانواده های فعالین رسانه ای نیز مورد پیگرد قرار داده می شوند. این آزار و شکنجه، به وابستگان رسانه های های خارجی و نیز خبر نگاران مستقل و همچنین خانواده های روزنامه نگاران در تبعید نیز کشیده می شود. در طول همه‌گیری کرونا، شاید هیچ کشوری مانند حکومت جمهوری اسلامی، اخبار مربوط به کرونا را سانسور نکرده است. به گزارش خبرنگاران بدون مرز، از میان کشورهای منطقه، جمهوری اسلامی، ترکیه و عربستان سعودی، زندان خبرنگاران هستند و رهبران این کشور ها، دشمنان آزادی رسانه ها و آزادی های اجتماعی هستند.
پیروز دوانی، مدیرمسئول روزنامه ایران پیروز، در۴ مرداد ۱۳۷۷ در سن ۳۶ سالگی ناپدید شد. او در سال ۱۳۶۴ هفت ماه را در زندان گذراند. او در سال ۱۳۶۶ به دلیل انتشار مصاحبه با بستگان زندانیان به هشت ماه حبس محکوم شد و تا به امروز از او هیچ خبری منتشر نشده است، در همان زمان، تعدادی از روشنفکران و اعضای اپوزیسیون در ایران به قتل رسیدند. این پروژه حذف دیگراندیشان که به قتل‌های زنجیره‌ای معروف گردید، منجر به اعتراض عمومی شد و از بخشی از جنایت های دستگاه کشتار حمهوری اسلامی پرده برداشت. گویا، پیروز دوانی هم مانند هزاران زندانی سیاسی در کشتار های سال های سیاه ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷، به اعدام سپرده شده است.
پیش نویس:
*- ما در آستانه پنجاه امین سالگرد تاسیس سازمان گزارشگران بدون مرز “ROG” هستیم ، این سازمان بین المللی غیردولتی، برای آزادی مطبوعات و علیه سانسور در سراسر جهان فعالیت می کند. این سازمان با استناد به ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر، “حق آزادی بیان و اندیشه ” از خبرنگارانی که به دلایل سیاسی زندانی می شوند، حمایت می کند.
