پس از دو سال نسل‌کشی در غزه، دولت آمریکا که در کنار بازوی نظامی خود اسراییل، مسئول اصلی این جنایت علیه بشریت است، با بوق و کرنا از جهانیان می‌خواهد آنچه را آغاز طرح بیست‌و‌یک ماده‌ای ترامپ می‌نامد، جشن بگیرند. ما با شادمانی مردم فلسطین و صلح‌دوستان دنیا شریک‌ایم، اما این شادی بیش از هر چیز شادیِ به زانو درآمدن جنایت‌کارانی است که دو سال است بی‌رحمانه می‌کشند، زیر نام دفاع از خود و نابودی حماس، نقشۀ نابودی ساکنین غزه را می‌کشیدند و برای پیش‌برد این نقشۀ شوم، حتی راه رسیدن کمک‌های غذایی و بهداشتی را بسته و قحطی و گرسنگی جان‌کاهی را بر مردم غزه تحمیل کردند.
این شادی، در وهلۀ نخست، شادی و سرفرازی از مقاومت تحسین‌برانگیز غزه است در برابر جنایت‌کارانی که مرزهای جنایت و بی‌رحمی را جابه‌جا کردند؛ و شادی و سرفرازی از به حرکت درآمدن جنبش عظیم صلح و حمایت از مردم فلسطین در سراسر دنیا است. مردم غزه تنها نماندند و میلیون‌ها نفر در گسترۀ جهان با فریاد «زنده باد فلسطین» خیابان‌های پنج قارۀ دنیا را به لرزه درآورده و قدرت‌های همیشه حامی اسراییل را به واکنش در برابر نسل‌کشی این دولت واداشتند. مقاومت مردم زخم‌دیدۀ غزه و موج عظیم همبستگی جهانی، سرانجام جانیان را به پای میز مذاکره با نیرویی کشاند که برای ترورشان حق حاکمیت ملی چندین کشور را زیر پا گذاشته بودند.
هر قدر که شادمانی مردم ستم‌دیده و از جنگ خستۀ فلسطین و شادی به زانو درآمدن جنایت‌کاران از وقوع آتش‌بس قابل درک است، ادعای صلح‌طلبی رهبران آمریکا و رؤسای بی‌آبروی دولت‌های دست نشاندۀ امپریالیسم در غرب آسیا و شمال آفریقا گستاخانه و بی‌شرمانه است. جوزف بایدن و دونالد ترامپ می‌توانستند دستوری را که امروز نتانیاهو گرفته است، در تمام طول دو سال گذشته صادر کنند. ننگی ابدی برای آنان خواهد ماند که با امید به موفقیت صهیونیست‌ها در پاکسازی قومی غزه، دو سال با صرف هزینه‌ای ده‌ها میلیارد دلاری، دست ارتش جنایتکار اسراییل را برای قتل‌عام ده‌ها هزار فلسطینی باز گذاشتند. مردم فلسطین و همۀ حامیان صادق آن‌ها از شرق آسیا گرفته تا آمریکای لاتین، نه می‌بخشند و نه فراموش می‌کنند.
حتی اگر توافق نهم اکتبر ۲۰۲۵ به سرنوشت توافق اعلام شدۀ پس از انتخاب مجدد ترامپ دچار نشود و بمباران و مرگ از گرسنگی در غزه پایان یابد، باید در نظر داشت که طرح ترامپ چیزی نیست جز ادامۀ پروژۀ صدسالۀ استعماری علیه فلسطین در پوششی جدید. اگر همه‌چیز طبق نقشۀ دولت ترامپ پیش رود که بسیار بعید است، طرح جدید نسخه‌ای جدید از همۀ طرح های دیگری است که رؤسای جمهور پیشین آمریکا در طول ده‌ها سال برای به اصطلاح «حل مسئلۀ فلسطین» ارائه داده‌اند. این طرح‌ها پوششی بوده‌اند بر چهرۀ کریه استعمار صد ساله در فلسطین به عنوان آخرین بازماندۀ دوران سیاه تسلط استعماری دولت‌های سرمایه‌داری غرب بر آنچه زمانی «جهان سوم» نامیده می‌شد.
دولت کنونی ایالات متحده در طرح جدیدش نه حقوق بین‌الملل را پذیرفته است و نه حق داشتن حاکمیت ملی برای فلسطینی‌ها را. همین امروز اگر در شورای امنیت سازمان ملل، تشکیل دولت فلسطینی به رأی گذاشته شود، آمریکا چنین طرحی را باز هم وتو خواهد کرد؛ چرا که دولت مستقل فلسطینی یعنی مانعی برای هر چه بزرگتر شدن پادگانی میلیون‌ها نفری به نام اسراییل. دولتی که پس از شکست خفت‌بار در جنگ بیست ساله‌اش در افغانستان، دوباره چشم طمع به پایگاه هوایی بگرام دوخته است، به آسانی اعمال محدودیت بر پایگاه بزرگش در اسراییل را نمی‌پذیرد.
اما مردم فلسطین پس از سال‌ها مقاومت و تحمل هزینه‌های سنگین، آنچنان‌که تاکنون ثابت کرده‌اند، در برابر چنین نقشه‌هایی خواهند ایستاد. اکنون زخم‌های مردم فلسطین و حق بدیهی آنان برای داشتن دولتی مستقل در کنار اسراییل پررنگ‌تر و شفاف‌تر از همیشه بر افکار عمومی جهان آشکار شده و مقاومتی به وسعت جهان در برابر به ثمر نشستن چنین نقشه‌هایی شکل گرفته است.
می‌توان و باید در شادمانی مردم فلسطین و صلح‌خواهان واقعی در جهان به خاطر احتمال پایان نسل‌کشی تمام عیار در غزه شریک بود و در عین حال، هر گونه توهم در بارۀ نیات مبتکران طرح جدید را زدود. می‌توان و باید طرح ترامپ را به زانو درآمدن بزرگترین ماشین آدم‌کشی تاریخ بشر در برابر مردم مقاوم غزه دانست و در عین حال، به افشای نقشه‌های شوم علیه فلسطینی‌ها ادامه داد. دست‌هایی که به خون حداقل حدود هفتاد هزار ساکن غزه و به احتمال زیاد به خون ده‌ها هزار نفر دیگری آلوده است که زیر آوار مدفون شده‌اند، هنوز از فلسطین کوتاه نشده است.
در کنار نگرانی از شکنندگی توافق و عدم پای‌بندی دولت جنایتکار نتانیاهو به آتش‌بس بسیار مهم و حیاتی است که فلسطین از مشغولیت اذهان میلیون‌ها معترض در سراسر گیتی کنار نرود. برای این‌که بر سر مردم غزه و کرانۀ غربی و بیت‌المقدس شرقی، یعنی قلمرو قانونی دولت آیندۀ فلسطین، همان نرود که در هشتاد سال اخیر رفته است، جبش صلح و حامی فلسطین، نیاز به تداوم و پیگیری دارد. بسیار مهم است که این نیروی دفاع از مردم فلسطین هم‌چنان به مبارزات و اعتراض‌های گستردۀ خود علیه جنایت‌کاران ادامه دهد و فرصت پیش آمده را در جهت برداشتن گامی دیگر برای همبستگی و همکاری‌های گسترده در میان نیروهای صلح‌طلب سراسر جهان به‌کار گیرد.
از سوی دیگر، دولت دست راستی نتانیاهو، نه تنها دست از زیر پا گذاشتن قوانین بین‌المللی و احترام به حق حاکمیت کشورهای دیگر برنخواهد داشت، بلکه جناح تندرو و تمامیت‌خواه صهیونیست در این دولت اینک نلاش خواهد کرد از فرصت تازه‌ای که با برقراری آتش‌بس و آزاد شدن نیروهایش پیدا شده، در جهت اجرای طرح اسراییل بزرگِ استفاده کند و رؤیای تغییر نقشۀ خاورمیانه را به منصۀ ظهور برساند. آتش‌بس فعلی توسعۀ مجدد قرارداد ابراهیم را که با جنایات اسراییل در غزه متوقف شده بود، احتمالا کلید خواهد زد. بر این اساس، بسیار مهم است که جمهوری اسلامی بر پایۀ رفع تنش با همسایگان سدی در مقابل این تعرضات اسراییلی – آمریکایی ایجاد نماید و تلاش اسراییل را برای رسیدن به مرزهای کشور ما بی‌ثمر سازد.
جمعه ۱۸ مهر ۱۴۰۴ (۱۰ اکتبر ۲۰۲۵میلادی)
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
