صدیقه وسمقی، شاعر، نویسنده و اسلام‌شناس و از فعالان مدنی و سیاسی، روز شنبه ۲۶ اسفند ۱۴۰۲ در منزل مسکونی‌اش بازداشت و به بخش زنان زندان اوین منتقل شد. خانم وسمقی عضو اولین دورۀ شواری شهر تهران و از فعالین جنبش سبز بود.
صدیقه وسمقی که خود تحصیل‌کردۀ فقه و حقوق اسلامی است، از معترضین به جمهوری اسلامی در بسیاری زمینه‌ها به شمار می‌رود. وی فروردین ماه سال گذشته، پس از سخنرانی علی خامنه‌ای که طی آن بی‌حجابی را «حرام شرعی و سیاسی» خواند و خواست اختیاری کردن حجاب را توطئۀ سازمانهای جاسوسی بیگانه دانست، نامه‌ای در اعتراض به نگاه خامنه‌ای نسبت به حجاب نوشت. وی در این نامه نوشته بود که لزوم پوشاندن موی سر از سوی زنان در قرآن تصریح نشده و مبنای برخورد سخت‌گیرانۀ جمهوری اسلامی با زنان در این زمینه را تفسیرهای شخصی فقهای حکومت نامید. خانم وسمقی بر این اساس «مسئولیت تمام پیامدهای مالی، جانی، اجتماعی، اخلاقی، روانی و سیاسی» توسل به زور برای تحمیل پوشش و نوع زندگی و سرکوب زنان را متوجه خامنه‌ای دانست.
خانم وسمقی هم‌چنین پس از جنبش «زن، زندگی، آزادی» و سرکوب و کشتار معترضین در خیابان‌ها و زندان، علیرغم اعتقاد و باورش به حجاب، روسری از سر برگرفت و توضیح داد، با آن‌که به اختیار این پوشش را برگزیده اما وقتی روسری تبدیل به ابزاری برای سرکوب شده، دیگر تحمل‌اش برای وی سخت است و انگار دارد با سرکوب‌گران همکاری می‌کند.
خانم وسمقی اردبیهشت ماه سال گذشته در یک فایل صوتی در اعتراض به شیوۀ برخورد جمهوری اسلامی با زنان، از عدم امنیت بیش از چهاردهه‌ای بسیاری از شهروندان ایران و از جمله زنان سخن می‌گوید: «بیش از چهار دهه است… زنان هیچ وقت با آرامش و امنیت از خانه خارج نشده‌اند و در محیط کار هم امنیت نداشتند و از همان دمِ در ِنگهبانی مورد بازخواست و توهین قرار گرفتند. در کوچه و خیابان توسط نیروهای رسمی حکومتی مورد توهین و آزار و اذیت قرار گرفتند و هنوز هم ادامه دارد».
پیکار زنان در راه رفع تبعیض جنسیتی، برابرحقوقی و علیه حجاب اجباری هر روز که می‌گذرد، لایه‌های گوناگون اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه را بیش از پیش با خود همراه می‌کند. زنان در مبارزه‌ای مدنی و پایدار توانسته‌اند زنان و مردانی را در جامعه با خود هم‌صدا و همراه کنند که علیرغم باورهای مذهبی، بر احترام به باورهای مختلف در جامعه بر سر نوع زندگی و پوشش و بر حفظ کرامت انسانی شهروندان با هر عقیده و باوری تاکید دارند. بسیاری از آنان اعتراض و مخالفت آشکار خود با سرکوب‌های حکومت را بیان کرده و پای آن هزینه نیز می‌دهند. امروز کم نیستند زنان مسلمان و محجبه‌ای که در اعتراض به سرکوب و فشار به زنان، روسری و چادر از سر گرفته و به صف پشتیبانان لغو اجباری حجاب می‌پیوندند.
دستگیری صدیقه وسمقی در پی فشارهای بی‌رویه بر زنان و معترضان و تصمیم جمهوری اسلامی بر سرکوب هرگونه صدای انتقاد و اعتراضی صورت می‌گیرد. امروز زنان و مردان بسیاری به جرم انتقاد و اعتراض و مخالفت با حکومت، یا با محرومیت‌های اجتماعی و شغلی و جریمه‌های مالی سنگین روبه‌رو شده، یا با اتهام‌های واهی دستگیر و روانۀ زندان شده‌اند. بسیاری از آنان در زندان و تحت فشارهای بی‌شمار جسمی و روانی و محرومیت از بهداشت و درمان، بیمار می‌شوند و چه بسیاری که به خاطر عدم رسیدگی به موقع جان در این راه از دست دادند و یا سال‌هاست با آثار جسمی ناشی از این فشارها و محرومیت‌ها زندگی می‌کنند. پایان دادن به سرکوب و آزادی زندانیان سیاسی و فعالین مدنی و صنفی از اولین و پایه‌ای‌ترین خواست‌های امروز جامعۀ ماست.
صدیقه وسمقی زنی است آزاداندیش که نه تنها دغدغۀ آزادی‌های اجتماعی و سیاسی را دارد، بلکه معترض فساد اقتصادی حاکمان، فاصلۀ طبقاتی و فقر دامن‌گیر جامعه است. وی چند سال پیش در سروده‌ای با نام «پول نان ما» دغدغه‌هایش در این رابطه را چنین بیان می‌کند:
«زنی در خیابان
به یک قُرصِ نان
خود را می‌فروشد
آن سوترک مردی
گرده نانی را
از دست عابری می‌رباید
ما گرسنه
در کوچه‌های غربت این شهر
پرسه می‌زنیم
و می‌دانیم
که دست‌های کثیفی
نان ما را
از سفره‌‌هایمان ربوده است…
پول نان ما،
بذر‌های دروغ و فساد است
که بر زمین پاشیده می‌شود
تا شاید برزگری خام‌اندیش
آرزوهای پوچ خود را
از آن درو کند…
پول نان ما،
منبری است
که واعظی ابله بر آن نشسته است
و به ما می‌آموزد،
گرسنگی تقصیر خداوند است
گرسنگی،
بشارت ظهور یک منجی است!»
یکشنبه ۲۷ اسفند ۱۴۰۲ (۱۷ مارس ۲۰۲۴)
پروین همتی، سخن‌گوی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
1 Comment
صدیقه وسمقی، شاعر، نویسنده و اسلام‌شناس و از فعالان مدنی و سیاسی، روز شنبه ۲۶ اسفند ۱۴۰۲ در منزل مسکونی‌اش بازداشت و به بخش زنان زندان اوین منتقل شد. خانم وسمقی عضو اولین دورۀ شواری شهر تهران و از فعالین جنبش سبز بود
خانم دکتر صدیقه وثمقی را فورا آزاد کنید !