توضیح کمیسیون سند سیاسی کنگرۀ بیستم پیرامون سند مصوّب کنگره
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)، از بدو شکل‌گیری تاکنون تجربه‌ای غنی در زمینۀ تدوین برنامه، خط مشی و دیگر اسناد سیاسی راهنمای عمل خود داشته است. در ۴۰ سالۀ اخیر، که نهادهای مسئول سازمان در خارج کشور مستقر بوده‌اند، شروع کار تدارکات برای برگزاری هر نشست نهادهای مرکزی معمولاً با انتخاب کمیسیونی برای تدوین اسناد سیاسی و ارائهٔ آن به نشست همراه بوده است. از کنگرهٔ اول (مرداد ۱۳۶۹) تا کنگرۀ هژدهم (آبان ۱۳۹۹) وظیفۀ اسناد مصوّب کنگره‌ها تعیین جهات اصلی فعّالیّت سیاسی نهادهای مرکزی بود. این اسناد معمولاً با تحلیل تحوّلات در اوضاع سیاسی کشور و جهان آغاز و با تعیین سیاست‌ها و سمت‌گیری‌هایی که شورای مرکزی باید در دورۀ پیش رو اتخاذ کند، پایان می‌یافت.
شورای مرکزی هژدهم در روند تدوین سند برای کنگرۀ نوزدهم (خرداد ۱۴۰۱) هم در رابطه با روش تدوین و هم در رابطه با موضوع سند نوآوری کرد. در رابطه با روش تدوین به همۀ اعضای تشکیلات مراجعه و نه تنها کمیسیون بسیار پرجمعیتی برگزیده شد، بلکه از همۀ تشکیلات پیش‌نهادهای مضمونی نیز دریافت شد. به این ترتیب پیش‌نویس سند کنگرۀ نوزدهم حاصل گردآوری پیش‌نهادهای همۀ تشکیلات بود. در رابطه با مضمون، کمیسیون تصمیم گرفت پیش‌نویس به موضوع راهبردی (استراتژیک) تعیین چارچوب سیاست‌گذاری سازمان بپردازد. کنگره از ابتکار شورای مرکزی و کمیسیون برگزیدۀ آن استقبال کرد و پیش‌نویس را با وارد کردن اصلاحات پیش‌نهادی در کنگره به‌تصویب رساند.
کمیسیون تهیهٔ سند سیاسی برای کنگرهٔ بیستم سازمان نیز پس از ماه‌ها بررسی، روش نوینی در پیش گرفت. مطابق این روش وظیفۀ کنگره نه فقط تصویب سیاست‌هایی‌ست که نهادهای مرکزی باید آن‌ها را پیش ببرند، بلکه هماهنگی و شکل‌دهی مجموعۀ فعّالیّت‌هایی‌ست که اعضاء، هواداران و تک‌تک کنش‌گران مدنی در عمل روزمرّهٔ خود پی می‌گیرند.
هماهنگ‌سازی و سازمانگری عمل میدانی کنش‌گران چپ درمحیط‌های کار و تحصیل و زندگی، مسئولیّتی حیاتی بوده است که به علت استقرار نهادهای مرکزی در خارج کشور، پیش از کنگرۀ بیستم، هیچ‌گاه در مرکز توجّه کنگره‌های ما قرار نگرفته بود. اما پیش‌رفت‌های فنّی و فراوانی و تسهیل ارتباطات با داخل کشور از یک سو، و سهم‌گیری بی‌سابقۀ همۀ اعضای سازمان در کار تدارک مضمونی کنگره از سوی دیگر، موجب شد سند کنگرهٔ بیستم نه فقط اولویّت‌های سیاست‌گذاری و برنامهٔ عمل نهادهای مرکزی سازمان را تعیین کند، بلکه عرصه‌های مختلف فعّالیّت میدانی و روزمرۀ تک‌تک نیروهای چپ و دموکراتیک را هم دربرگیرد.
این روش تازه قطعاً هنوز پخته نیست. به‌خصوص میزان تأکید بر وظایف مرکزی و میدانی هنوز قطعی نیست. به علاوه سند برخلاف گذشته بسیار فشرده و تیتروار تهیه شده است. باید به تجربه دید این روش تا چه حد پاسخ‌گوی نیازهاست تا در کنگره‌های بعدی مبتنی بر تجربهٔ کسب‌شده، سندی متکامل‌تر راهنمای عمل سیاسی و میدانی سازمان قرار گیرد.
کمیسیون سند سیاسی کنگرۀ بیستم سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
یک‌شنبه ۱۸ آذر ۱۴۰۳ (۸ دسامبر ۲۰۱۴ میلادی)
اولویّت‌ها در سیاست‌گذاری و برنامۀ عمل سازمان در دورۀ پیشِ رو
سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) یک سازمان باورمند به سوسیالیسم دموکراتیک است که برای گذار از جمهوری اسلامی به جمهوری مبتنی بر دموکراسی، جدایی دین از حکومت، عدالت اجتماعی و حقوق بشر مبارزه می‌کند. ما به عنوان سازمانی جامعه‌محور و تحوّل‌طلب در راستای تحقّق این هدف و هم‌زمان در راستای تحمیل خواست‌های بر حقّ مردم به نظام حاکم و تحقّق حقوق حقّۀ کارگران، زحمتکشان و محرومان جامعه، و علیه هرگونه تبعیض و ستم، از جمله ستم طبقاتی، جنسیّتی، قومی، مذهبی و زیست‌محیطی، در مبارزات مسالمت‌آمیز و خشونت‌پرهیز مردم، مشارکت می‌کنیم.
در زمینۀ تغییر ساختار نظام سیاسی
پشتیبانی و همراهی با مبارزه برای:
– اصلاح قانون انتخابات و حذف نظارت استصوابی شورای نگهبان،
– انحلال ستاد امر به معروف و نهی از منکر،
– انحلال کلیّهٔ ارگان‌های موازی قوّۀ مقنّنه (از جمله شورای انقلاب فرهنگی)،
– تبلیغ و ترویج نیاز کشور به سامانۀ حقوقی و قوّهٔ قضائیّۀ غیردینی، مستقلّ، کارآمد، منطبق با منشور جهانی حقوق بشر و میثاق‌های بین‌المللی منضمّ به آن
در زمینۀ آزادی‌های سیاسی-اجتماعی
– مبارزه در راه آزادی همهٔ زندانیان سیاسی – اجتماعی – فرهنگی،
– پشتیبانی پیگیرانه از اشکال مسالمت‌آمیز در مبارزه و مقابله با استبداد حاکمیّت مبتنی بر ولایت فقیه در همهٔ عرصه‌ها،
– حمایت از هر حرکت و تلاشی علیه ارتجاع و استبداد و برای احقاق خواسته‌های دموکراتیک مردم،
– مبارزه در راه آزادی‌های سیاسی و حقّ فعّالیّت احزاب به‌مثابۀ خواست مبرم همهٔ آزادی‌خواهان ایران برای تحوّلات کشور،
– مبارزه در راستای انتخابات آزاد،
– مبارزه برای آزادی اجتماعات، نشست‌ها، تظاهرات و دیگر فعّالیّت‌های قانونی احزاب سیاسی و تشکّل‌های مدنی و تضمین امنیّت آن‌ها توسّط دولت،
– مبارزه برای آزادی مطبوعات و لغو سانسور، صدور مجوّز برای راه‌اندازی رسانه‌های صوتی و تصویری به شمول رسانه‌های اجتماعی
در زمینۀ فعّالیّت‌های جامعۀ مدنی، شهروندی و پیگیری مطالبات اجتماعی
– ترویج سازمان‌یابی مردم در نهادهای مدنی و حمایت از تشکیل نهادهای مدنی و صنفی مستقلّ در همۀ زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی و هنری،
– ترویج مبارزۀ اجتماعی در محلّات و در محیط‌‌های کار علیه فساد، تبعیض، زورگویی، علیه کار کودکان و …،
– ترویج فرهنگ برابری جنسیّتی،
– ترویج فعّالیّت جمعی برای همیاری محلی، پاکبانی و حراست از محیط زیست و …،
– تبلیغ و ترویج فرهنگ خوداتکایی و مطالبه‌گری، از جمله از راه‌اندازی پویش جمع‌آوری امضاء و پیگیری آن،
– ترویج راه‌اندازی پویش جمع‌آوری امضاء از سوی مردم و پیوستن به پویش‌های موجود برای متوقّف کردن صدور یا اجرای حکم اعدام
پشتیبانی از خواست‌ها و همراهی با مبارزات کارگران و بازنشستگان و فرهنگیان
– مبارزه در راستای آزادی ایجاد تشکّل‌های مستقلّ صنفی و کارگری و عضویّت در آن‌ها؛ از جمله برای کارگران پیمانی، غیررسمی و پروکاریای شبکه‌ای (اسنپ و امثال آن)،
– ترمیم حداقلّ دستمزد و حقوق با توجّه به نرخ تورّم، افزایش حداقلّ دستمزد متناسب با هزینهٔ معیشت،
– مبارزه در راستای تأمین امنیّت شغلی کارگران، به‌ویژه کارگران پیمانی و متوقّف کردن روند موقّتی کردن قراردادهای کار، اتکاء به نیروهای کار غیررسمی، تکیه بر پیمانکاران و انتقال تولید از چارچوب شرکت‌های تولیدی به پیمانکاران،
– به روز کردن قوانین ایمنی محیط کار و الزامی ساختن اجرای آن، پاسداری ازسلامتی جسمی و روانی کارگران با به کارگیری فنّ‌آوری‌های نوین،
– حمایت از حقّ اعتصاب و اعتراض در فضای عمومی، و تلاش در جهت بازگشت به کار کنش‌گران کارگری، بازنشستگان و معلّمینی که در ارتباط با مطالبات صنفی اخراج یا زندانی شده‌اند،
– رفع تبعیض علیه کارگران مهاجر و قرار گرفتن نیروهای کار غیر رسمی و مهاجر زیر پوشش قوانین کار،
– رسیدگی به وضعّیت محرومانی که به اجبار به مشاغل مشقّت‌بار و پرخطر تن داده‌اند، از جمله کولبران و نظایر آن و تأمین امکان شغل و کار رسمی برای آنان،
– مبارزهٔ جدّی و پیگیر با کار کودکان و تلاش برای بازگشت کودکان کار به محیط خانواده و آموزش، و تحت پیگرد قرار دادن خاطیان،
– تأمین بیمه برای همۀ مزدوحقوق‌بگیران و پرداخت کمک‌هزینۀ بیکاری
در زمینۀ مبارزات زنان
پشتیبانی و همراهی با مبارزه در راستای:
– برابرحقوقی و رفع تبعیض در زمینه‌های معطوف به حقوق زنان همهٔ عرصه‌ها،
– احقاق حقّ پوشش اختیاری برای زنان، لغو قانون «حجاب و عفاف»، انحلال گشت ارشاد، لغو طرح نور و برچیدن کلینیک ترک بی‌حجابی،
– لغو قانون فعلی جوانی جمعیّت وحمایت خانواد و تدوین و تنظیم قانون حمایت خانواده بر مبنای میثاق‌های بین‌المللی و اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر،
– احقاق دسترسی برابر به فرصت‌های آموزشی، شغلی و اقتصادی و همهٔ فضاهای اجتماعی، فرهنگی، ورزشی و سیاسی،
– دفاع از حقّ مشارکت کامل و مؤثر زنان در همۀ سطوح تصمیم‌گیری در حوزه‌های سیاسی ،اقتصادی و در اختیار داشتن فرصت‌های برابر با مردان برای انتصاب به مسئولیّت‌های مدیریّتی،
– حقّ تصمیم‌گیری زنان در بارهٔ بدن و سلامتی خود،
– مبارزه برای تحقّق حقّ نامزدی زنان در انتخابات ریاست جمهوری،
– پایان دادن به هر گونه خشونت در جامعه و خانه علیه زنان و در این راستا سازمان‌دهی خانه‌های امن مستقلّ،
– بالا بردن حداقلّ سنّ ازدواج به ۱۸ سال و ممنوعیّت کودک‌همسری
در زمینۀ جوانان، دانشجویان و دانش‌آموزان
پشتیبانی و همراهی با مبارزه در راستای:
– غیر مجاز شمردن کار کودکان با حمایت همه‌جانبه از احقاق حقوق کودکان کار، برگرداندن آن‌ها پشت میز مدرسه برای تحصیل همراه با تأمین معاش،
– تأمین حقّ ایجاد تشکّل‌های مستقلّ دانشجویی و دانش‌آموزی،
– برداشته شدن تمام اَشکال کنترل و آزار حکومتی از دانشگاه‌ها و رعایت اعتبار و استقلال علمی و ارزشی اعضای هیئت علمی، اساتید و دانشجویان،
– آزادی ارتباطات، مراودات و مبادلات علمی دانشگاه‌ها با مراکز مشابه در خارج از کشور بدون دخالت نظام حاکم،
– مبارزهٔ پیگیر علیه خصوصی‌سازی و طبقاتی کردن آموزش، همسان کردن برنامهٔ آموزشی در همهٔ سطوح،
– سازمانگری و بسیج اجتماعی برای گسترش تسهیلات ورزشی در محلّات، در مؤسسات آموزشی و در واحدهای بزرگ صنعتی و خدماتی،
– فراهم آوردن امکانات درخور برای جوانان و تحصیل‌کردگان و متخصّصان مشاغل مختلف و رفع زمینه‌های ناامنی اقتصادی و اجتماعی درراستای تشویق به‌عدم مهاجرت،
– فراهم نمودن امکانات تکنولوژیک در رابطه با ارتباطات علمی با مراکز تحقیقی و رشد و توسعه در علوم در حال ظهور برای پیشگیری از فرار اندیشمندان
در زمینهٔ گروه‌های ملّی – قومی / ادیان، مذاهب و باورهای دیگر
– مبارزه برای دست‌یابی همهٔ گروه‌های ملّی – قومی کشورمان به حقوق و مطالبات برحقّ فرهنگی – اجتماعی،
– تحقّق تأمین حقّ آموزش زبان مادری
در زمینۀ زیست‌بوم
پشتیبانی و همراهی با کنش‌گری در راستای:
– جلب توجّه مردم به موضوع حدّت و وسعت بحران و خطری که محیط زیست و از این طریق هستی مردمان کشور و جهان و نسل‌های آتی را تهدید می‌کند،
– افزایش تلاش‌ها برای مهار بحران‌های زیست‌محیطی، به ویژه کم‌آبی و آلودگی هوای شهرها،
– تشریک مساعی در راستای مقابله با بیابان‌زایی با همسایگان سرزمینی و منطقه‌ای و کشورهای فرامنطقه‌ای و تلاش برای بیابان‌زدایی،
– ترویج فعّالانۀ این‌که محیط زیست سالم و حفاظت وبهره‌برداری از آن یک حقّ طبیعی و همگانی است،
– تأکید بر لزوم مشارکت همگانی شهروندان و تشکّل‌های غیرانتفاعی با همکاری دولت و بخش خصوصی در کاهش بحران آب و تهدیدات زیست‌محیطی در کشور و منطقه،
– کمک به آماده‌سازی فضای عمومی به منظور پذیرش مسئولیّت همگانی در جهت پاسداری از آب، خاک و جنگل و به‌طور کلی حفظ محیط زیست سالم و سالم‌سازی آن، هم‌چنین تاثیرگذاری جامعۀ مدنی در سیاست‌گذاری‌های دولتی در این زمینه
در زمینۀ مناسبات با احزاب و سازمان‌ها
الف- نیروهای مدافع سوسیالیسم:
– کوشش برای سازمان‌دهی هم‌گرایی‌های مشخّص و اتّحاد با احزاب و سازمان‌های سیاسی چپ و سوسیالیست از طریق مشخّص کردن هدف‌های سیاسی کوتاه‌مدت و میان‌‌‌مدت و تدوین راهبردها و راهکارهای مشخّص برای نیل به آن هدف‌ها،
– تلاش هدف‌مند در راستای بسط مناسبات، افزایش هم‌اندیشی، همکاری و همگرایی دوجانبه و چندجانبه بین تشکل های چپ،
– برگزاری مشترک دوجانبه و چندجانبهٔ آیین‌ها، سال‌گردها و یابودها برای دفاع از دست‌آوردها و معرّفی خدمات گرانقدر روشنگرانه و ترقّی‌خواهانهٔ چپ ایران،
– همکاری برای برگزاری میزگردها، همایش‌ها و پژوهش‌گری‌ها و تأسیس اندیشکده‌هایی با هدف تبیین و ترویج سوسیالیسم و همگرایی حول آن،
– تبیین و پیش‌نهاد ابتکار عمل‌ها برای افزایش جایگاه سیاسی تشکّل‌های کارگران و زحمتکشان و تأمین امنیّت نمایندگان آنان،
– فراخواندن نیروهای چپ سرنگونی‌طلبِ مخالف مداخلهٔ خارجی به گفت‌وگوی علنی و صادقانه بر سر مسائل مورد اختلاف،
– پیشگامی در سازمانگری حمایت از خانواده‌های جانباختگان و زندانیان سیاسی، و در راه‌اندازی کارزارها برای آزادی همهٔ زندانیان سیاسی و مبارزه علیه اعدام
ب- دیگر نیروهای سیاسی کشور:
– حمایت از و همراهی با نیروهای تحوّل‌طلب داخل و خارج کشور، که با مشی سیاسی سازمان همپوشی دارند، و اصلاحات فراتر از نظام ولایی و گذر مسالمت‌آمیز به نظامی مبتنی بر جمهوری، دموکراسی و جدایی دین از حکومت را از راه بسیج اجتماعی پی‌می‌گیرند؛ به ویژه بسط مناسبات با نیروهای جمهوری‌خواه دموکرات، سکولار، و لائیک و همکاری‌های تک‌موضوعی با هریک از نیروهای فوق،
– مبارزه علیه نیروهای افراطی در حکومت، که مدافع سرکوب ناراضیان، و تنش‌افزایی در روابط خارجی‌اند،
– مخالفت با روش‌های غیرمسالمت‌آمیز راست‌گرایان مخالف حکومت و اعتراض علیه هر نوع اتکای بر بیگانگان،
– انتقاد از بی‌اعتنائی جناح اعتدال‌گرا در حکومت، نسبت به عدالت اجتماعی و حقوق زحمتکشان و به ضرورت تحوّل ساختار حکومت و بسط دموکراسی استقبال از سیاست‌ها و اقدامات آنان در مخالفت با تنش‌افزایی در سیاست خارجی و تمرکز قدرت در دست نظامیان و مدافع توسعهٔ اقتصادی،
– اشتراک مساعی با اصلاح‌طلبان خواهان تقویّت تشکّل‌های مدنی، توجّه به مطالبات و اعتراضات مردمی، دفاع از بسط دموکراسی و بهبود رابطه با جهان خارج و حمایت از مبارزۀ آنان علیه نیروهای افراطی در حکومت،
در زمینۀ مسائل بین‌المللی
الف- ترویج نگاه سازمان به جهان:
– نگاه صلح‌آمیز به جهان و باور به حقّ زندگی همۀ انسان‌ها در صلح، امنیّت، آرامش و رفاه،
– مخالفت و مقابله با سیاست‌های تجاوزکارانه، سلطه‌جویانه و امپریالیستی،
– استقبال از تغییرات دوران‌ساز جاری و تحولّ مثبت عبور جهان از آرایش تک‌قطبی به چندقطبی،
– خلع سلاح هسته‌ای، همکاری ملل برای مهار گرمایش زمین، بحران مهاجرت، تسهیل تجارت،
– دفاع از تنش‌زدایی، برچیده شدن پیمان‌های نظامی، تأکید بر حل اختلافات بین کشورها از طرق دیپلماتیک و با تکیه بر نهادهای بین‌المللی
ب- سیاست خارجی کشور
– مسئولیّت سیاست خارجی کشور با دولت است که با مشورت شورای امنیّت ملّی تدوین و توسّط وزارت امور خارجه به پیش برده می شود، تبعیّت فرماندهان نظامی از آن،
– تنظیم سیاست خارجی بر اساس منافع ملّی، حفظ تعادل در مناسبات با قدرت‌های جهانی، پرهیز از قطب‌گرایی،
– حل‌وفصل دیپلماتیک مسائل کشور ما با همۀ کشورهای منطقه، تنش‌زدایی، رفع متقابل نگرانی‌های موجود منطقه‌ای، انعقاد پیمان امنیّت دسته‌جمعی بین کشورهای منطقه،
– لزوم گفت‌وگوی مستقیم و جامع میان دولت‌های جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحدۀ آمریکا برای رفع تحریم‌ها از طریق دیپلماسی و احیای مناسبات دیپلماتیک بین دو کشور در چارچوب منافع ملّی و احترام متقابل، و بهبود مناسبات با اتّحادیه اروپا،
– محکومیّت قاطع تجاوز اسراییل و هر دولت دیگری به کشورمان،
– تأکید بر محکومیّت جنایات حکومت اسراییل در غزّه و دیگر بخش‌های سرزمین فلسطین و در لبنان،
– حمایت از محاکمۀ نتان‌یاهو و دیگر آمران و عاملان جنایات اسراییل علیه فلسطینیان،
– کوشش برای پایان یافتن هرچه سریع‌تر جنگ در اوکراین از راه‌های دیپلماتیک
مطالبات از دولت چهاردهم
– توجّه به این‌که اکثریّت مردم مخالف با سیاست‌های حاکم بر کشور در اصلی‌ترین جهات بوده و خواهان تغییرند،
– توجّه به این‌که علاوه بر دسته‌بندی‌های موجود در حاکمیّت، وفاق ملّی باید همۀ نیروهای ملّی و مردمی کشور و توده‌های ناراضی از سیاست‌های حاکم را نیز در بر داشته باشد،
– مبارزۀ جدّی و سامان‌مند با فساد به عنوان یکی از مهمّ‌ترین عوامل گسترش فقر و بی‌عدالتی و یکی از موانع عمدۀ توسعهٔ پایدار،
– شفاف‌سازی کامل بودجۀ کشور، اعلام علنی و روشن درآمد و هزینه‌های نهادها و تشکیلات خارج از کنترل دولت و زیرمجموعه‌های رهبری و تلاش جدّی برای کاستن از تعهّدات مالی دولت در جهت خودکفایی تمام نهادهای غیر رسمی،
– دریافت مالیات از همۀ مجتمع‌ها و بنگاه‌های اقتصادی تحت کنترل ولی فقیه و بخش‌های دیگر ساختار نظام،
– اهتمام جدّی و عملی در راستای بهبود وضعیّت دشوار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور،
– پیگیری وعده‌های انتخاباتی آقای پزشکیان برای تلاش راه‌گشایانه در روابط خارجی و از جمله رفع تحریم‌ها در راستای گشودن گره معضلات حادّ زندگی مردم،
– توقّف روند خصوصی‌سازی معادن، زیرساخت‌ها، صنایع مادر و صنایع نفتی،
– خاتمه دادن به سیاست‌هایی که باعث رشد اقتصاد رانتی و سوءاستفاده از منابع معدنی و ملّی در کشور شده است،
– تأمین تحصیل رایگان در همۀ سطوح و مدارج و متوقّف کردن خصوصی‌سازی و پولی کردن مدارس و مراکز آموزش عالی،
– مخالفت قاطع با خصوصی‌سازی بهداشت و درمان،
– اجتماعی‌سازی به‌جای خصوصی‌سازی از طریق واگذاری مؤسسات اقتصادی دولتی که قصد واگذاری به بخش خصوصی در موردشان وجود دارد، به شرکت‌های تعاونی کارکنان آن مؤسسات یا شهروندان منطقۀ مربوطه،
– فراهم آوردن امکان واقعی برای شکل‌گیری و آزادی فعّالیّت احزاب و تشکل‌های صنفی غیرحکومتی و حمایت عملی و جدّی از آزادی‌های سیاسی و آزادی احزاب، آزادی زندانیان سیاسی،
– رفع فیلترینگ و محدود نمودن کنترل ساختار امنیّتی بر ارتباطات اجتماعی،
– جمع کردن بساط گشت ارشاد و پایان دادن به تبعیض علیه زنان و حمایت از آزادی پوشش،
– بازنگری در نگرش و الگوهای توسعهٔ اقتصادی، اجتماعی، مصرفی، سیاسی و فرهنگی از دیدگاه حفاظت از محیط زیست، طبیعت و آب و خاک،
– سرمایه‌گذاری در حوزه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر، به‌کارگیری سیاست‌های کلان درجهت استفاده از انرژی پاک و پرهیز از استفاده از تکنولوژی‌های موجّد گازهای گلخانه‌ای در همۀ شاخه‌های اقتصادی و مصرفی،
– توجّه به مسئلۀ محیط زیست و بحران آب به عنوان یک مسئلۀ ملّی، منطقه‌ای و جهانی و اتخاذ دیپلماسی فعّال در این راستا در برخورد با کشورهای همسایه بر سر اختلافات ناشی از حقّابه و منابع آبی مشترک،
– آموزشِ تغییر الگوی مصرف و روش زندگی از دوران کودکی و از همان مدارس ابتدایی در راستای ارتقاء فرهنگ اجتماعی در زمینۀ حفظ و پاسداری از منابع آب و محیط زیست، از جمله در رژیم غذایی،
– تشریک مساعی در راستای مقابله با بیابان‌زایی با همسایگان سرزمینی و منطقه‌ای،
– مشارکت در فرایندهای جهانی محیط زیست از جمله در رابطه با پروتکل‌های بین‌المللی فرامنطقه‌ای تحت نظارت سازمان ملل متّحد
یک‌شنبه، ۱۱ آذر ۱۴۰۳ (۱ دسامبر ۲۰۲۴ میلادی)
کنگرهٔ بیستم سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
لینک به سند سیاسی کنگره بیستم سازمان در فرم PDF
سند سیاسی کنگرهٔ بیستم سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) – ۱۴۰۳۰۹۱۱ – ۰۰۱
سند سیاسی کنگره بیستم سازمان در فرم PDF
