نویسنده: دانیل بکس ( Daniel Bax)
مشکل، گرتا تونبرگ و همراهانش نیستند که با کشتی امدادی خود، «فریدم فلو تیلا»، می‌خواهند چشم جهانیان را به رنج مردم غزه باز کنند؛ مشکل واقعی این است که دیگران هیچ کاری برای پایان دادن به این فاجعه نمی‌کنند.
نفرت و تمسخری که طی روزهای گذشته، به‌ویژه از سوی رسانه‌های آلمان نثار گرتا تونبرگ و گروهش شد، واقعاً چشمگیر بود. اشپیگل این اقدام را «نمایشی» خواند، فرانکفورتر روندشاو از «شوی تبلیغاتی» سخن گفت و تاگس‌اشپیگل آن را «سفر دریایی برای خودنمایی» دانست. چنین انتقادهای آسان و سطحی از سوی کسانی که خود حتی انگشتی برای کاهش رنج مردم غزه تکان نداده‌اند، ابراز می‌شود.
واقعیت این است که صدها هزار نفر در نوار غزه در آستانه مرگ بر اثر گرسنگی قرار دارند؛ چون دولت راست‌گرای افراطی اسرائیل از گرسنگی به عنوان سلاح استفاده می‌کند؛ابزاری برای وادار کردن مردم به ترک خانه‌ها و سرزمین‌هایشان. گرتا تونبرگ و یارانش آمده بودند تا فریاد این فاجعه را به گوش دنیا برسانند و تا حدی هم موفق شدند.
خوشبختانه این ماجرا بدون حادثه خونینی به پایان رسید: تونبرگ با هواپیما به خانه بازگردانده شد و احتمالاً هشت فعال دیگر هم به‌زودی اخراج می‌شوند. این پایان خوش چندان هم بدیهی نبود؛ چراکه ارتش اسرائیل طی ماه‌های گذشته بارها نشان داده حتی به امدادگران، خبرنگاران و نیروهای پزشکی هم رحم نمی‌کند. شاید تنها دلیل زنده ماندن گرتا و همراهانش، شهرت جهانی او بود.
اما پرسش اصلی این است: چرا کشورهای غربی کاری برای متوقف کردن این فاجعه نمی‌کنند؟ در جهانی عادلانه، شورای امنیت سازمان ملل باید اسرائیل را وادار کند که محاصرۀ غزه را پایان دهد و نیروهای حافظ صلح را مأمور کند که این محاصره را بشکنند. سربازان کلاه‌آبی سازمان ملل باید کاروان‌های امدادی را همراهی کنند و تضمین کنند که غذا و کمک‌ها واقعاً به دست مردم می‌رسد. اما در عوض، مواد غذایی در کامیون‌ها فاسد می‌شود و سربازان اسرائیلی یا شبه‌نظامیان مسلح، مردم گرسنه‌ای را که در «مراکز توزیع» مشکوک منتظر لقمه‌ای نان هستند، به گلوله می‌بندند.
رسوایی واقعی این است، نه تلاش چند جوان فعال که با امکانات اندک، می‌خواهند جهان را وادار کنند چشم‌هایش را باز کند و رنج مردم غزه را ببیند.
Gaza-Hilfsschiff „Madleen“: Der eigentliche Skandal | taz.de
