نظام می‌داند که دو نوع جنبش سیاسی همگانی و فراگیر بزرگ در جریان است:
جنبش مدنی زن، زندگی، آزادی که با خروش خیابانی شروع و با تغییر شکل مبارزاتی، با جدیت و متانت زنانه ادامه دارد و خاموش نشدنی پیش می رود تا به خواست حداقلی خود که حذف قانون زن ستیز حجاب اجباری است دست یابد.
جنبش فراگیر و همگانی دیگر، جنبش سیاسی است که با تحریم نمایش انتخاباتی مجلس شروع و در جمعه گذشته با تحریم موفق و بی نظیر سیرک انتخاباتی رئیس قوه مجریه به اوج خود رسید.
رژیم می داند که اگر سومین و همگانی ترین نوع جنبش، یعنی جنبش اجتماعی (معیشتی) و بسیار محتمل به این دو جنبش در جریان اضافه شود، تلفیق همزمان این سه جنبش (مدنی، اجتماعی و سیاسی) آنگاه زانوهایش را خم خواهد کرد و شانه هایش را محکم به خاک خواهد چسباند.
نظام غیر جمهوری حاکم مسئولیت در هم شکستن این جنبش سیاسی همگانی مردمی را به دوش اصلاح طلب ها و شخصی آقای پزشکیان انداخته است. وظیفه روشن و عریانی است: آنها باید قادر شوند که مردم را به پای صندوق های رای بکشانند!
این جنبش سیاسی تحریم انتخابات غیر دمکراتیک از خیابان شروع نشد و با متانت و آرامش از طرف مردم با تکیه به خرد همگانی و با مرکزیت غیر متمرکز به نتیجه اولیه مهم خود دست یافت، دیدیم که حدود ۶۲ درصد مردم، یا با رای ندادن و یا با رای باطله، یک نه بزرگ به این نمایش انتخاباتی گفتند.
اما نتیجه جمعه آینده می تواند این جنبش سیاسی مردمی را از متانت و آرامش در آورده و به خیابان بکشد. کافی است که به مانند سال ۸۸ به مردم ثابت شود که نظام غیر جمهوری دروغ و دغل ولایی حاکم از پزشکیان استفاده ابزاری کرده است تا مردم بیشتری را به پای صندوق های رای بکشد و در نهایت شخص مورد علاقه خود، یعنی آقای سعید جلیلی را پیروز اعلام کند.
برای مردم، علارغم اقدام تحریمی‌شان، پر واضح است که خوشبختانه، با احتمال نزدیک به یقین، پزشکیان در جمعه آینده با تکیه به همین شرکت ۴۰ درصدی و شاید کمی بیشتر، و متشکر از رای آذری ها، رای پایگاه اجتماعی اصولگرایان معترض و یا تقریبا بریده شده از رژیم و پایگاه اجتماعی اصلاح طلبان رژیم محور پیروز خواهد بود.
آرزوی بسیاری از تحریم کنندگان پیروزی پزشکیان اما بدون پشتوانه عظیم مردمی است. مدتهاست که نه نظام و نه اصلاح طلبان مذهبی رژیم محور دیگر لایق حمایت کلان مردمی نیستند. اما مردم تحریم کننده خواهان این هستند که با پیروزی پزشکیان سایه شوم جنگ طلبی تخفیف پیدا کند و احتمالا کوشش هایی برای بهبود زندگی معیشتی و مدنی مردم انجام بگیرد.
در این مبارزه سیاسی بر علیه نظام ولایی، مردم مصمم به پیروز شدن هستند. ثابت خواهند کرد که تا امکان برگزاری انتخاباتی آزاد و منصفانه برگزار نشود دیگر رای نخواهند داد. ثابت خواهند کرد که دیگر نخواهند گذاشت که از شرکت انبوه آنها برای مشروع جلوه دادن نظام استفاده ابزاری شود. این در حالی است که نه تنها ایرادی در پیروزی پزشکیان بر رقیب خطرناک او نمی بینند و بلکه در اختتام دور دوم انتخابات در صورت مشاهده خطا و جفا به ایشان، علارغم شرکت نکردنشان در انتخابات و علارغم اینکه وی معرف آنها برای ریاست جمهوری نیست اما منصفانه و شریفانه از حق او دفاع خواهند کرد و هیچ نا عدالتی یا اجحافی را بر او تحمل نخواهند کرد.
1 Comment
رفقا! مارکسیسم اصولاً در باره ی امورات و پدیده های گوناگون،حالت بینابینی و ممتنع بخود نمی‌گیرد.بلکه همواره بکمک اسالیبِ علمی خویش،به بررسی و موشکافی ِ ماهیت و مناسبات آن پرداخته،و پاسخی منطقی و پراتیک مدار در باره ی هر پدیده،صادر می‌کند.اما این اظهار نظر شما که از حقِ پزشکیان دفاع میکنیم،اما رای نمیدهیم” ، تناقضِ آشکاری را در ارزیابیه شما هویدا می‌سازد.معنای عینی این تز مبتنی ست بر اینکه ،مثلاً اگر طرفداران پزشکیان در صورت خق کشی معترض گردند،ما هم بمیدان مبارزاتش خواهیم پیوست.رفقا! از افکار پاندولی بپرهیزید…ضمناً ،آمال نهاییه نظام حاکم (حداقل سپاه و شورای عالی امنیت ملی و…) ،فائق شدن ِ پزشکیان بر جلیلی ست.و با تمامِ توان درین امر،کوشا خواهند بود.جلیلی ،امین شورای نگهبان ضد خامنه ایست یعنی نماینده ی مستقیمِ کلان سرمایه داران و منتفعان انحصارات داخلی. درود