با آغازمهر ماە امسال، باردیگرملیونها نفر، دانش آموزودانشجو، مدارس، دانشگاە ها ودیگر موسسات آموزشی وعلمی بە این مراکزبرگشتند تا سال تحصیلی دیگری را آغاز نمایند. بنا بە گفتە مسولین دولتی، حدود یک ملیون ودویست هزارنفر، کودک جدید کە بە سن دبستان رسیدەاند، برای سال تحصیلی جدید ثبت نام کردەاند. مسولین دولتی کە این آمار را ارایە دادەاند، اما نە در مورد تعداد کودکانی کە طی سالهای گذشتە وسال جاری تحصیلی، بە دلایلی مانند، فقر، کمبود مدارس، افزایش هزینە های تحصیل ودیگر ناهنجاریها نتوانستەاند بە مدرسە راە یابند و یا تحصیلات شان را نیمە کار رها کردەاند و بە خیل کودکان کاروخیابانی پیوستەاند و دربارە این معضل بزرگ اجتماعی ودلایل آنها چیزی نمی گویند.
با وجودعدم ارایە آمار ازتعداد کودکان محروم شدە ازتحصیل توسط مسولین، اما، وجود انبوهی از کودکان کاروخیابانی، کە سال بە سال نیزبرتعداد آنها افزودە می شود، تردیدی باقی نمی گذارد، کە ملیونها نفر ازکودکان کشور، کە اکثر قریب بە اتفاق آنان فرزندان خانوادەهای کارگری و تهی دستان شهری و روستایی هستند، طی سالهای گذشتە از تحصیل محروم شدە و هر سالە شماراین تعداد نسبت بە سال پیش از آن فزونی یافتە است. این پدیدە در جامعە ما در حالی رخ دادە کە، انتظارمیرفت، با افزایش فوقالعادە درآمدهای نفتی، بودجە این بخش استراتژیک وحیاتی، بە قدر کافی وبە نحوی کە بتواند، پاسخگوی نیازهای آن باشد افزایش یابد. اما درعمل نە تنها چنین نشد بلکە با اجرای طرح هدفمند سازی یارانە ها، بیش از پیش بە بخشی ازمعضلات، آموزش و پرورش نیز دامن زدە شد و سهم بیشتری ازهزینە های آموزشی، کە طبق قانون باید رایگان باشد بە دوش اولیای دانش آموزان گذاشتە شد.
نگاهی، بە یک نظرپرسی کە همزمان با آغاز سال تحصیلی، درسایت ” تابناک ” با عنوان، ” بوی مهر، برای شما، چە مقدار هزینە دارد؟ ” منتشر گردیدە وابعاد، واقعی بخشی از گرانیها و فقر وفلاکتی را کە دامنگیرجامعە گردیدە اززبان تعدادی از مردم روایت می کند، نشان می دهد کە علاوە براینکە قدرت خرید مردم کاهش و هزینە های تحصیلی نسبت بە سال گذشتە، بیش از١٠٠ درصد، افزایش یافتە.میزان شهریە ها نیز بە همین نسبت بالا رفتە است. شرکت کنندگان در این نظر پرسی، بدرستی و صراحت وضعیت کنونی را ناشی از سیاستها، عملکرد ، خلف وعدە و ضعف دولت معرفی می کنند ومخالفت شان را هم با وضعیت فعلی و هم سیاست های حاکم اعلام کردەاند.
با در نظرداشت، گرانی بی سابقە، شهریە های رسمی وغیررسمی دانش آموزان، کە ازسطح مهد کودک تا دانشگاە ها را شامل می شود، سقوط شدید قدرت خرید مردم، وجود انبوهی از بیکاران، عدم اختصاص بودجە کافی بە آموزش و پرورش استیصال اقتصادی فزایندە دولت وضعف مدیریت آموزش و پرورش، بە احتمال قریب بە یقین، تعداد کودکانی کە امسال از تحصیل محروم شدەاند، باید نسبت بە سال گذستە افزایش بە مراتب بیشتری پیدا کردە باشد.
اما مشکلات ومعظلات، سیستم آموزشی کشور متاسفانە محدود بە آنچە مورد اشارە قرار گرفتند نیست. تغیرکتابهای درسی و حذف محتوای علمی باقی ماندە ازکتابهای درسی وجایگزین کردن آنها با مطالبی کە پایە علمی ندارد، فشار مضاعف برمعلمان و اساتید وکارکنان بخش آموزش، سطح نازل حقوق ودستمزد، نازل کارکنان موسسات آموزشی درکنار سرکوب تشکلهای معلمان، رواج روز افزون تبعیض میان دانش آموزان دختروپسر، بخش دیگری از مسایلی هستند کە، سیستم آموزشی کشوررا بە قهقرا بردەاند و بازدهی این بخش استراتژیک را تقلیل دادەاند.
آموزش و پروش درکشور ما نیز، کم و بیش از همان معضلاتی دررنج است کە سایربخش های جامعە ما ازآن آسیب پذیرفتە و دچار بحران شدە اند. بە نظرمی رسد کە درصورت تداوم وضعیت موجود، دامنە بحران دراین بخش نیز توسعە پیدا کند و بە نا هنجاری های موجود دامن زدە شود. بە این اعتبار می توان گفت، کە کاهش یاحل معضلات این بخش نیزوابستە بە یافتن راە حلی مشترکی برای بحرانهای عمومی کشوراست. تا وقتیکە مشکل بیکاری حل نشود، قدرت خرید کارگران و معلمان متناسب با هزینەهای زندگی شان تقویت نشود، تورم و گرانی ها مهار نشدە باشند، بحران تولید رفع نگردد، بە اندازە کافی مدرسە ایجاد نشود، شهریە های غیر قانونی مدارس حذف نشوند، نمی توان انتظار داشت کە تعداد کسانیکە از تحصیل محروم می شوند افزایش نیابد. روشن است کە نظر بە سابقە و تقصیرحکومت در این زمینە نمیتوان انتظار داشت کە معضلات و مشکلات، آموزش و بدون فشار اجتماعی تغیر پیدا کند. اما امروزە تغیراین اوضاع بحرانی مستلزم گشترش مبارزات مشترک همە کسانی است کە از وضعیت موجود دررنجند، دانش آموزان ودانشجویان، معلمان و کارگران، استادان و سایر مزد بگیران. می توانند وباید خود، فشار اجتماعی لازم برای، دگرگون کردن این روند را مهیا نمایند.
