در حالی که اکثریت مردم ایران زندگی در رنج و عذابی دارند، حکومت اقتدارگرای مبتنی بر ولایت مطلقه فقیه به دنبال یکدست سازی هر چه بیشتر قدرت و بسترسازی برای انتقال قدرت به رهبر بعدی با تکانه های کمتر و در فضای بسته تر است.
آنچه در جریان است بسی فراتر از مهندسی انتخابات است، وقتی چرخه قدرت در رقابت های درون نظام نیز مختل شده، مناظره های نامزدها با تهدید مواجه می شود، اصل بر پیروزی تضمینی قرار می گیرد و نقاب مشارکت جویی نیز کنار زده می شود، این امر بمعنی رجعت حکومت مطلقه به وضعیت دهه ۶۰ و انتخابات تک قطبی آن دوران است. در حالیکه جامعه کنونی مدنی و سیاسی ایران و ارتباطات گسترده اجتماعی با آن دوران از اساس قابل مقایسه نیست.
همزمان جامعه مدنی و سیاسی و رسانه ای نیز با اخطار و هشدار و خط و نشان کشیدن های قلدرمنشانه البته برخاسته از هراس و نگرانی حاکمان از روشنگری، آگاهی، اعتراض و نافرمانی مردمی روبروست.
قدرت مطلقه متکی برنهادهای سرکوبگر نظامی و امنیتی دیگر از حذف اصلاح طلبان و اصول گرایان میانه رو و حرکت آشکار به سمت نوعی خلافت فقیه در پوشش پوشالی جمهوری نیز ابائی ندارد.
حال از آنجا که
– اکثریت مردم کشورمان در سخت ترین شرایط زندگی به سر می‌برند؛
– حاکمان کشور با اصرار لجبازانه بر پیشبرد سیاست های داخلی و خارجی مخرب خود، نظام حکمرانی را به بن بست رسانده و با فشار و سانسور، سرکوب و حبس و قتل؛ با اتکاء به فروش نفت برای تجهیز این شیوه حکمرانی به بن بست رسیده، به هیچ راه دیگر ملی و دموکراتیک نمی اندیشند و مصالح و منافع کشور را شدیدا به خطر انداخته‌اند؛
– بر اساس تجربه زیسته اکثریت فعالان سیاسی و مدنی و اقشار مختلف مردم امکان تحقق هر گونه تحول بنیادی بدون تغییرات اساسی در ساختار قدرت و تغییر قانون اساسی غیرممکن است؛
از آنجا که حتی برای کسانی که زیر سقف همین حکمرانی و قوانین اساسی اش دنبال راه حل می گردیدند
ـ فهرست نامزدهای ریاست جمهوری نشانه آشکار دهن کجی به مردم است؛
ـ تجربه عملی بسیاری از نامزدهای نیابتی که مردم از سر ناچاری رای داده‌اند منفی بوده و آنها به امانت رای مردم خیانت کرده‌اند؛
-نهادهای برآمده از انتخابات در همین حاکمیت به طرق مختلف روز به روز بیشتر از مدار تاثیرگذاری واقعی خارج شده‌اند؛
ما جمعی از فعالان سیاسی و مدنی و صنفی خواهان عدم شرکت در این انتخابات فرمایشی حکومت اقلیت بر اکثریت هستیم، نتایج آن را به رسمیت نمی شناسیم و از این طریق صدای بلند «نه» خود را به مدنی‌ترین و مسالمت‌آمیزترین شکل به گوش حاکمان می‌رسانیم.
“نه” بلند و یکپارچه مردم ایران به نمایش انتخابات، گامی در جهت پدیدار ساختن این عزم و اراده ملی و مردمی است.
ما در مقابل انتخابات فرمایشی، انتخابات آزاد و عادلانه و رقابتی را برای تغییر ساختارها و سیاست ها پیشنهاد می کنیم.
اسامی به ترتیب حروف الفبا:
ئالان توفیقی
احمد پور مندی
احمد علوی
احمد نجاتی
اسفندیار کریمی
اسماعیل جمشیدی
اسماعیل زرگریان
اسماعیل صفرزاده
باویان ملک
بهروز خلیق
بهزاد کریمی
بیژن اعتدالی
پرویز مختاری
پروین ملک
توران همتی
جمشید کابلیان
جواد وفایی
حبیب پرزین
حسن جعفری
حسن گلشاهی
حسن نایب هاشم
حسین کاوندی
حسین مجاهد
حمید آصفی
حمید اکبری
حمید حسینی
خسرو میرمالک
رسول تیهوئیان
رضا شیرازی
رضا علوی
رضا علیجانی
رضا قریشی
رضوان مقدم
زهرا قضات
زهرا محمدی
سعید مقیسه ای
سمیرا جمشیدی
سمیرا ساعتی
سمیه قضات
سهیلا گلشاهی
سیامک فرید
سیامک آرام
سیدهاشم خواستار
شعله زمینی
طیبه لطفی
عباس اقبال
علی ایزدی
علی سلطانی
علی شیخ الاسلامی
علی کلائی
علی اصغر ممبینی
فائزه هاشمی
فرانک چالاک
کاظم علمداری
کیارش کاظمی
مجید زرگرنژاد
مجید عبدالرحیم پور
محسن یلفانی
محمد قائم مقامی
محمدصادق علی اصغری
مرتضی پرورش
مرتضی نیکی
مریم اهری
مریم تنگستانی
مریم سطوت
مسعود سفری
معصومه چراغی
معصومه شاپوری
منصور فرهنگ
مهدی ابراهیم زاده
مهدی امینی
مهدی ترکمان
مهدی فتاپور
مهدی ممکن
مهدی نوربخش
مهرداد احمدزاده
مهرداد درویش پور
نادر پورخانی
ناصر علیجانی
نیره توحیدی
ویدا فرهودی
هژیر عطاری
یاسر میردامادی
یدی قربانی
