این غزلواره که می توان آنرا “غزل سه مصرعی” نامید بر خلاف غزل به فرم سنتی که هر دو مصرع هموزن هستند، از سه مصرع بلند، متوسط و کوتاه تشکیل شده است. وزن هر بیت در این “غزل سه مصرعی” مفاعیلن × ۷ است که به صورت موزون در سراسر شعر ساری و جاریست.
در این نوع از سرایش، علاوه بر ردیف در آخر مصرع سوم، دو قافیه در مصرع دوم و مصرع سوم داریم که در هر چه موزون تر کردن غزل و ایجاد ضرباهنگ درونی شعر موثر است .
این قالب شعری را اولین بار در ۱۵ آذر ۱۳۹۰ با غزلی سه مصرعی به نام “در بطن” با مطلع زیر ارائه دادم:
“در آندمی، که جنبشی، چو موج می شود عیان
چو قطره ای ز قطره هایِ بی شمار
به ره زلال می روم”
اکنون نمونه دوم در این قالب شعری را ارائه می دهم. امید که مورد توجه دوستان قرار بگیرد.
با مهر
براه قله ها
در آن طلوع که نور جلوه می کند فراز کوه
و می‌وزد نسیم به روی موج های رود
روان به سوی قله ایم
در آن وزش که رقصِ شاخه٘ غرقِ شور می شود
و ذهن خنده می زند به اوجِ هر سرود
ز جان، چو هم پیاله ایم
به زیر پای ماست رقص سایهٔ درخت ها
درون چشم، نمودِ سایه وجود
به تن٘ چو موجِ شعله ایم
چو شبپره که می پرد ز شاخه ای به شاخه ای
بروی صخره ها روانه در صعود
رها شده ز پیله ایم
بروی شانه ها نشسته وزنِ کولهٔ وزین
به دیده ها وزیده نورِ صبحِ زود
براه قله ها روانه ایم
کنون که خنده روی قله، می رمَد ز خستگی
وَ دیده از فراز، خیره بر فرود
به فتح قله زنده ایم
مسعود دلیجانی
