” وقتى که با فراخوان اعتصاب غذاى اکبر گنجى روبرو شدم با خود فکر کردم چرا ما در تورنتو به طور عملى از این حرکت حمایت نکنیم.”
بینش حسن پور دانشجوى رشته روانشناسى و فلسفه در دانشگاه تورنتو آغازکننده آکسیون اعتصاب غذا در تورنتو چنین میگوید و ادامه میدهد:”به گروه دانشگاهى اگورا اى میل زدم و بلافاصله از خانم ها ویکتوریا طهماسبى و منیره محمدى و آقایان مهرداد آرین نژاد و نادر هاشمى پاسخ مثبت گرفتم.”
به این ترتیب حرکتى در تورنتو آغاز شد تا این بخش از جامعه ایرانى خارج کشور را به طرفداران آزادى زندانیان سیاسى در تهران، نیویورک، برلین، پاریس، لندن، سیدنى، ترکیه، بلژیک و. .. پیوند زند.
بیش از یک هفته پیش اکبر گنجى “اعتصاب غذاى جهانى“ براى آزادى زندانیان سیاسى ایران را فراخوان داد و نامهاى منصور اسانلو، رئیس اتحادیه کارگران شرکت واحد تهران، رامین جهانبگلو، استاد دانشگاه در تورنتو و تهران، و على اکبر موسوى خوئینى دبیرکل سازمان دانش آموختگان ایران(ادوار تحکیم وحدت) را به عنوان سمبل اقشار مختلف زندانیان سیاسى مطرح کرد.
از آن پس در شهرهاى بسیارى از کشورهاى جهان و همچنین در ایران سازمانها، شخصیت ها و افراد بى شمارى از این فراخوان اعلام پشتیبانى کرده و در جهت جان بخشیدن به شعار آزادى زندانیان سیاسى گام برداشتند.
گرچه اکبر گنجى در چند روز گذشته بارها اعلام کرده است که حتى به صورت انفرادى هم حاضر به آغاز و ادامه اعتصاب غذا در مقابل دفتر سازمان ملل در نیویورک خواهد بود، اما ناظران برآنند که تاثیر این حرکت زمانى نمایان خواهد شد که کمیتى مناسب در تعدادى هرچه بیشتر از شهرهاى جهان به آن بپیوندند.
خانم فاطمه حقیقت جو نماینده مجلس ششم شوراى اسلامى که براى اعتراض به حذف کاندیداهاى اصلاح طلب از انتخابات دوره هفتم مجلس استعفا داده بود، و اکنون در دانشگاه M.I.T به پروژه هاى تحقیقى مشغول است، میگوید: “من وقتى خاطرات زندانیان سیاسى آزاد شده را میخوانم نمیتوانم ببینم که همچنان زندانیان سیاسى در شرایط سخت در زندانهاى ایران گرفتار هستند و دست روى دست بگذارم. به همین دلیل از فراخوان حمایت میکنم.”
او ادامه میدهد:”من خودم زبان بریده منصور اسانلو را با هفت، هشت بخیه دیده ام. پشت او را دیده ام که جاى ضربات چاقو بر آن نمایان بود. گناه آقاى اسانلو این است که از حقوق صنفى کارگران دفاع کرده است.”
او مى افزاید:”سیدعلى اکبر موسوى خوئینى از بهترین دوستان من است. از نزدیک شاهد تلاش هاى او براى آزادى دانشجویان زندانى بودم. میدیدم که با وجود تهدیدها دست از کمک به این زندانیان و خانواده هاى آنها برنمیدارد. گناه او نیز حمایت از ابتدایى ترین حقوق افراد جامعه است. آقاى رامین جهانبگلو یک فیلسوف است. کار او تدریس و تحصیل علم است. چه معنى دارد که به او اتهام جاسوسى میزنند. اصلا اتهام جاسوسى براى فعالان اجتماعى و نویسندگان و روشنفکران چه معنا دارد. من از اینجا اعلام میکنم که حرکت ما، حرکتى کاملا ملى و ایرانى ست. در این حرکت نه سازمانهاى بین المللى و نه دولت ها و سازمانهاى امنیتى نقشى ندارند. و هدف تنها آزادى زندانیان سیاسى ایران است.”
حقیقت جو درباره فعالیت هاى انجام شده در رابطه با فراخوان اکبر گنجى در آمریکا میگوید:”در نیویورک، واشنگتن و در غرب آمریکا، کمیته هایى براى سازماندهى روزهاى گردهمایى شکل گرفته است. در عین حال یک کمیته متشکل از ده نفر که من خود نیز عضو آن هستم و نشست مرتب و هرروزه دارد، فعالیت هاى کمیته هاى محلى را هماهنگ میکند.”
خانم فاطمه حقیقت جو درباره کمیته نیویورک که عملا مرکزى ترین کمیته اعتصاب غذاست، میگوید:”هماهنگى این کمیته را آقاى دکتر محسن قائم مقام به عهده دارد و آقاى مهدى امینى رابط رسانه اى کمیته است. ما تا حدودى تقسیم کار کرده ایم و امیدواریم بتوانیم حرکت را به شکلى مطلوب پیش ببریم.”
او در پاسخ به این پرسش که چه انتظارى از این حرکت دارد، میگوید:”این حرکت اول از همه اعلام همبستگى با زندانیان سیاسى است. من در عین حال امیدوارم تجمعات ما در گوشه و کنار جهان به بلندگویى براى بیان شرایط سخت زندانیان سیاسى ایران تبدیل شود. و از این طریق توجه سازمانهاى بین المللى به این موضوع جلب شود تا شاید گامى در جهت آزادى این انسانها که به ناحق در زنجیراند برداشته شود.”
اکبر گنجى محل اعتصاب غذاى خود را در مقابل دفتر سازمان ملل در نیویورک اعلام کرده بود. به نظر مى آمد که براى گرفتن اجازه تجمع در محل مزبور مشکلاتى وجود داشته است، اما بنابر گفته خانم حقیقت جو این مشکلات برطرف شده و به احتمال قوى ایرانیان نیویورک میان خیابان هاى چهل و دوم و چهل و چهارم در مقابل دفتر سازمان ملل در روزهاى ١۴ تا ١۶ جولاى گرد مى آیند و اکبر گنجى در روز ١۵ جولاى به آنان میپیوندد.
بینش حسن پور در تورنتو درباره تعداد شرکت کنندگان در آکسیون میگوید:”تا به حال نزدیک به ٢٠ نفر اعلام آمادگى کرده اند. لیست آنها در روى سایت مخصوص تحصن موجود است.”
او مى افزاید:”البته آقاى گنجى گفته است که حتى اگر یک نفر هم به او نپیوندد به تنهایى به کار خود ادامه خواهد داد، اما ما امیدواریم حدود ۵٠ نفر به گروه اعتصاب غذاى تورنتو بپیوندند. “
نیاز سلیمى از دیگر فعالان این حرکت در تورنتو میگوید:”انتخاب سمبلیک اسانلو، جهانبگلو و موسوى خوئینى توسط آقاى گنجى طیف وسیعى از زندانیان سیاسى را پوشش داده است و ما امیدواریم ایرانیان تورنتو با حفظ علایق سیاسى خود به این حرکت بپیوندند. این یک حرکت همگانى براى آزادى و دمکراسى است.”
خانم سلیمى فعال اجتماعى ساکن تورنتو که مسئول رزرو جا براى روزهاى تجمع است، میگوید:”به احتمال قریب به یقین میدان ناتان فیلیپس (شهردارى تورنتو) محل تجمع خواهد بود. و پیشنهاد آقاى گنجى که در یک محل عمومى سرپوشیده اکسیون صورت بگیرد در اینجا عملى نمیشود.”
بینش حسن پور درباره هدف این حرکت مشخص میگوید:”نام سایت ما جمله معروفى ست که آقاى گنجى مضمون آن را بارها به کار برده است”آزادى مجانى نیست”. ما میخواهیم با اعتصاب غذاى خود بگوییم دمکراسى همچون هر چیز دیگر بهایى دارد و ما آماده پرداخت آن بها هستیم.”
ایرانیان ساکن تورنتو در صورت تمایل به شرکت در این تجمع براى آزادى زندانیان سیاسى در ایران میتوانند به سایت www.freedomisnotfree.ca مراجعه کنند.
سایت اصلى این حرکت جهانى: www.free-political-prisoners.net
شهروند – شماره ۱۰۸۱ – ۷ جولاى ۲۰۰۶ – جمعه ۱۶ تیر ۱۳۸۵
