چهل و هشت سال از تولد جنبش فدایی و رزم عاشقانۀ فداییان پرشور در جنگل‌های سرد و یخ‌زده سیاهکل گذشت. مبارزینی سرافراز با آرمانی به زلالی آب و ایمانی به سترگی صخره‌های دماوند. در مبارزه‌ای هر چند نابرابر، ولی آکنده از شور و امید، با خواست «نان، کار و آزادی» برای توده‌های زحمتکش و استقلال و توسعه برای کشور. فداییانی که در مبارزه علیه دیکتاتوری و برای کسب آزادی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم و رهائی از سلطۀ امپریالیسم جهانی و عوامل داخلی آن سلاح بر دست گرفتند تا سرود رهایی انسان را در سبزینگی جنگل‌های سیاهکل به سرخی خون خود مزین سازند. فداییانی که تئوری بقاء به هر قیمتی را زیر سؤال بردند و با قبول پرداخت هزینه در میدان مبارزه گام نهادند و استقلال و عدم وابستگی، صداقت انقلابی، رزم فداکارانه و تعهد و وفاداری به آرمانهای زحمتکشان را به شاخصه‌های جنبش فدایی تبدیل نمودند.
در چهل و هشتمین سالگرد تولد جنبش فدایی، در آستانه چهلمین سالگرد انقلاب بهمن ۵۷ قرار داریم. انقلابی که صرف نظر از نتیجه امروزین آن، از نظر تاثیرگذاری بر روند تحولات سیاسی و اجتماعی کشور در زمان خود، یکی از مهمترین رویدادهای تاریخ معاصر ایران بود. انقلابی که با برچیدن بساط رژیم ستم‌شاهی، منافع غارتگرانه و استعماری امپریالیسم جهانی و بویژه امپریالیسم امریکا در منطقه را با خطرات جدی روبرو ساخت؛ انقلابی که آرزوهای مردم ستمدیده ایران را در دمکراتیزه کردن حیات سیاسی و اجتماعی کشور را متبلور میساخت؛ انقلابی که با حاکمیت رژیم قرون وسطایی جمهوری اسلامی و نهادینه شدن ساختار ارتجاعی حاکمیت دینی، دستاوردهای آن به یغما رفت و نیروهای ارتجاعی سوار بر موج انقلاب در مدت کوتاهی آن را به شکست کشانده و کشور را به جایی رساندند که هیچ نشانی از اهداف و آماج انقلاب بهمن بر جای نماند.
جنبش فدایی همزمان با گسترش مبارزات مردم و پیروزی انقلاب بهمن به بزرگترین و تاثیرگذارترین نیروی سیاسی کشور تبدیل شد و هزاران تن از کارگران و زحمتکشان، زنان و جوانان و دانشجویان و روشنفکران شهر و روستا را در اقصی نقاط کشور سازمان داد؛ در رزم مشترک مردم زحمتکش و خلق‌های دربند بر علیه دین‌سالاران مرتجع فعالانه شرکت کرد و همچون بهمن ۴۹، با فداکاری و وفاداری به آرمانهای انسانی، نقش تاریخی خود را ایفا نمود و چنان سرمایه اجتماعی و سیاسی برای جنبش چپ و کمونیستهای انقلابی فراهم ساخت که امروزه نیز به اعتبار همین سرمایه، در حافظه تاریخی مردم ستمدیده و استبدادزده کشورمان بعنوان وفادارترین نیروی چپ کشور شناخته می‌شود. هجوم بلاانقطاع پرچمداران نئولیبرالیسم و طرفداران سرمایه‌داری به این جنبش علیرغم گذشت نزدیک به نیم قرن از تولد آن، حاکی از آن است که این جنبش همچون آتشی زیر خاکستر توان سر بر آوردن و شعله‌ور شدن دگرباره را دارد.
در شرایط کنونی که بحرانی همه جانبه عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اخلاقی و ایدئولوژیک حاکمیت را فرا گرفته و رژیم درمانده‌تر از همیشه است، برای دستیابی به آزادی، عدالت اجتماعی، توسعه، پس راندن نیروهای واپس‌گرا و ارتجاعی و قطع دست و طمع امپریالیسم، کشورمان به اتحاد نیرومندی از نیروهای مترقی و آزادیخواه نیازمند است. اتحاد چپ می‌تواند هسته این اتحاد گسترده دموکراتیک کشورمان باشد. نیروهای چپ اگر بدون اتحاد گسترده گردان‌های چپ و انسجام تشکیلاتی خود وارد تعامل و همکاری با سایر نیروها برای ایجاد اتحاد دمکراتیک شوند، یقیناْ نخواهند توانست حرکت و برنامه‌های مستقل خود را ارائه دهند. چپ، ناگزیر از شرکت با برنامه و آماج‌های مستقل خود در اتحاد دمکراتیک نیروهای سیاسی کشورمان می‌باشد. فداییان خلق علیرغم تنوع و تکثرشان می‌توانند محور اتحاد چپ کشورمان حول خواست‌های مشترک باشند. ما این چند صدایی در جنبش فدایی را بعنوان نمودی از پویایی و بالندگی آن ارزیابی می‌کنیم. به همین دلیل نیز علیرغم نگرانیهایی که داشتیم و داریم، از تشکیل حزب چپ (فداییان خلق) بعنوان یک جریان برآمده از جنبش فداییان خلق استقبال کردیم؛ هر چند به لحاظ سیاسی و رویکردی با این جریان زاویه جدی داریم.
ما از هر اقدامی که در راستای احیای سنت فداییان خلق و آرمانهای بنیانگزاران آن بعمل آید حمایت و با آن همراهی خواهیم کرد. ضمن آنکه، هر تلاش فرصت‌طلبانه برای سوءاستفاده از نام و اعتبار فداییان خلق و سرمایه اجتماعی و سیاسی جنبش فدایی را برنمی‌تابیم.
ما به عنوان جمعی از هواداران سازمان فداییان خلق ایران- اکثریت (داخل کشور) در چهل و هشتمین سالگرد حماسۀ سیاهکل و تولد جنبش فدایی، این روز تاریخی و خجسته را به کلیه رفقای رزمنده طیف‌های مختلف جنبش فدائیان خلق و همه مبارزین و رهروان راه استقلال، آزادی، عدالت و سوسیالیسم شادباش می‌گوئیم و دست تمامی رفقای فدایی و چپ مارکسیستی را در راستای مبارزه مشترک علیه نظام سلطه و سرمایه و رژیم ضدمردمی حاکم بر ایران می‌فشاریم. بار دیگر با رفقای خود پیمان می‌بندیم که برای اعتلای جنبشی که آنها بنیان نهادند و پویایی و شکوفایی آرمانهای فداییان خلق لحظه‌ای تردید نکنیم. ما باور داریم تا مبارزه طبقاتی هست آرمانهای جنبش فدایی نیز زنده خواهد بود.
جمعی از هوادارن سازمان فداییان خلق ایران – اکثریت (داخل کشور)
۱۹ بهمن ۱٣۹۷
