کارگران و زحمتکشان ایران،
امسال روز جهانی کارگر را در مرحله ای نوین از مبارزات مردم ایران برای آزادی، دمکراسی، و برابری حقوقی، اقتصادی و فرهنگی همه شهروندان کشورمان جشن میگیریم. در سال گذشته، اعتراضات نیروهای کار برای دریافت حقوق خود در سراسر ایران بدون وقفه در جریان بود. در امتداد همین اعتراضات، جنبش «زن زندگی آزادی» از روز بعد از قتل ژینا (مهسا) امینی در ۲۵ شهریور ۱۴۰۱، در نقاط مختلف کشور به جریان افتاد. جنبشی که علی رغم خشونت و سرکوب نیروهای امنیتی، تا کنون به اشکال گوناگون ادامه دارد و فضای سیاسی ایران را دگرگون کرده است.
جنبش زن زندگی آزادی علاوه بر طرح خواست های پایه ای شهروندان، حساسیت جامعه مدنی را نسبت به اعتصابات و تجمعات اعتراضی نیروهای کار و مطالبات آنها بیشتر کرد. مردم با خواست های نیروهای کار، قدرت آنها در مقابله با بی عدالتی کارفرمایان و مسئولان دولتی، و مقاومت شان در برابر سرکوب نیروهای امنیتی آشنا شده و در اجتماعات محلی با نیروهای کار هم صدا شدند. شرکت کارگران و زحمتکشان، دوشادوش دیگر معترضان جنبش زن زندگی آزادی، منجر به دستگیری، حبس، جراحات عمیق، کشتار و اعدام معترضین، از جمله کارگران شد. هم اکنون تعدادی از معترضین کارگر پس از محاکمه های غیرعادلانه و غیرقانونی، در زندانهای رژیم، بدون دسترسی به حقوق قانونی و شهروندی خود، در انتظار اجرای حکم اعدام هستند.
در سال گذشته دولت ابراهیم رئیسی با بی توجهی به بحران اقتصادی، تورم سر سام آور و بالا رفتن قیمت کالاهای پایه ای مورد نیاز شهروندان، عملا زندگی زحمتکشان را معطوف به کوشش برای تدارک حد اقل ها کرد. بی توجهی دولت به معضل فقر و بیکاری و مخالفت آن با افزایش دستمزد کارگران و حقوق بگیران، متناسب با نرخ تورم، و ادامه سرکوب و دستگیری معترضان، منعکس کننده سیاست دولت مبتنی بر بی اعتنایی به وضعیت وخیم اقتصادی زحمتکشان و سرکوب معترضان بود. ولی علی رغم سرکوب دولتی، نیروهای کار در اعتراضات خیابانی، نافرمانی های مدنی و اعتصاب هایی که ترتیب دادند صدای خود را به گوش رهبران جمهوری اسلامی و مردم جهان رساندند و توان مبارزاتی شان را به نمایش گذاشتند.
در این راستا اعتصابات کارگران پروژه ای و پیمانی نفت، گاز و پتروشیمی، در حول قرار دادهای موقت، نداشتن امنیت شغلی، دستمزد ناکافی، شرایط ناامن محیط کار، خوابگاه های غیر بهداشتی، فشار نیروهای امنیتی، و عدم پرداخت اضافه کاری ها در طول ۱۲ ماه گذشته در جریان بود. این اعتراضات از روز دوم اردیبهشت ۱۴۰۲ وارد مرحله جدیدی شد. در آن تاریخ کارگران پروژه ای و پیمانی نفت در بیش از ۸۰ کارخانه در اقدامی هماهنگ و متحد آغاز به اعتصاب کردند. اهداف دو گانه این اعتصابات سراسری افزایش ۷۹ در صدی دستمزد و ۲۰ روز کار و ۱۰ روز تعطیلی است. شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت «قوانین برده وار حاکم در مناطق ویژه اقتصادی» را از جمله انگیزه های این اعتصابات میداند.
در همین مقطع زمانی اعتراضات سراسری تشکل های صنفی معلمان، برای دریافت مطالبات صنفی، اجتماعی و سیاسی شان، از جمله آزادی بدون شرط معترضان در بند، و آگاهی رسانی در رابطه با مسموم سازی دانش آموزان دبیرستانی از چشم گیر ترین اعتراضات مستمر و سراسری نیروهای کار بوده است. همزمان اتحاد بازنشستگان با تاکید بر خالی بودن سفره‌های بازنشستگان در اعتراضات هفتگی سراسری شان که توسط کانال های اجتماعی اتحاد بازنشستگان و رسانه های دیگر گزارش میشد نیاز حقوق بگیران به عدالت اقتصادی و آزادی های مدنی را پی گیرانه مطرح کردند. این اعتراضات کماکان ادامه دارند.
کارگران صنایع غیر نفتی از جمله کارگران صنایع غذایی، بهداشتی، مصالح ساختمانی، فولاد و تولید ماشین آلات نیز در رابطه با عدم دریافت دستمزد و سرکوب معترضین دست به اعتصاب و برپایی تجمعات صنفی و اعتراضی در محل کارخانه ها و در خیابان زدند. کارگران شهرداری، رانندگان اتوبوس، مینی بوس و کامیون و کارگران قرار دادی دولتی نیز در ارتباط با تاخیر و یا عدم دریافت دستمزد، تبعیض در دستمزد، و سر کوب اعتراضات شان توسط نیروهای امنیتی دست به اقدامات اعتراضی زدند. آنها با اعتصاب های کوتاه مدت و ایجاد اختلال در حمل و نقل توان مبارزاتی شان را به نمایش گذاشتند.
دانشجویان علوم پزشکی، پرستاران، کارکنان بیمارستان ها، پزشکان مناطق محروم و رزیدنت ها نیز در رابطه با کارانه کرونا، کمبود کمک هزینه تحصیلی، اخراج های بعد از کرونا، قرار داد های موقت، دستمزد اندک، تبعیض و عدم دریافت دستمزد به شرکت در تجمعات اعتراضی در شهر های مختلف روی آوردند.
موج توجه به مسائل کارگران مهاجر، شهروندان حاشیه نشین و اعتراضات ملیت های تحت ستم سبب شد که مسئله عدم امنیت جانی و اقتصادی کارگران بدون قرار داد و غیر رسمی از جمله کارگران گیگ، دستفروشان، کارگران روز مزد ساختمانی، کارگران مهاجر، کولبران و سوخت بران نیز توسط نهاد های مختلف از جمله روزنامه های داخل کشور مورد توجه قرار بگیرد.
گروه کار کارگری سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) ضمن تبریک روز جهانی کارگر، اتحاد و هم بستگی خود را با مبارزە نیروهای کار ایران برای کسب حقوق صنفی، مدنی و سیاسی شان اعلام میکند. روز جهانی کارگر بر همه زنان و مردان کارگر، زحمتکش، و حقوق بگیر، از جمله کارگرانِ بیکار، کارگرانِ غیر رسمی و رسمی، بدون قرار داد و با قرار دادهای موقت یا دائمی، دستفروشان، کارگرانِ فصلی، کارگرانِ مهاجر و تبعیدی، کولبران و بازنشستگان جهان مبارک باد!
پر طنین باد اتحاد کارگران ایران و جنبش زن، زندگی، آزادی!
گروه کار کارگری سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ مطابق با اول ماه مه ۲۰۲۳
نابود باد استثمار!
برابری جنسیتی در کار!
تشکلهای واقعی و مستقل صنفی حق قانونی زحمت کشان است!
امنیت کار و دستمزد عادلانه حق مسلم کارگران است!
