بنا بە گزارشی کە در٣٠ آبان در خبرگزاری “ایلنا” منتشر شد، حسن حبیبی دبیر کانون شوراهای اسلامی کار استان تهران با استناد بە اصل ٢۶ قانون اساسی زندانی شدن رضا شهابی، بە دلیل فعالیت سندیکایی و دفاع از حقوق کارگران را زیر سوال برد و در ملاقات با معاون دادستانی خواستار بازنگری در پرونده شهابی، عضو زندانی هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، و تبرئە وی شد. حبیبی گفتە است “پیگیر اعاده دادرسی او هستم”. وی در بخش دیگری از این این گفتگو، از برخورد قوە قضایی با کارگران انتقاد کرد و گفت:”در ٢٩ آبان در دیدار خود با معاون دادستان تهران و نامهنگاری با ریاست قوه قضائیه و دادستان تهران هم این موضوع را بیان کردم که قوه قضائیه نباید به اختلافات کارگری- کارفرمایی وارد شود و اگر هم ورود شد، باید تمام و کمال ورود کند. باید به مشکلات کارگرانی که چند ماه حقوق نگرفتهاند نیز وارد شود.”
گفتنی است این اولین بار است کە یکی از مسئولان کانون شوراهای اسلامی کار بە این شکل از زندانی کردن اعضای هئیت مدیرە یک اسندیکای کارگری مستقل انتقاد و برای آزادی وی اقدامی انجام می دهد.
تا پیش از این مسئولان کانون شوراهای اسلامی و خانە کارگر بە چشم رقیب بە سندیکاهای کارگری نگاە می کردند و به همین جهت آشکار و پنهان با ماموران امنیتی و قوە قضایی در سرکوب سندیکا ها همکاری می کردند. آنها در سال های اولیە پس از انقلاب راسا با پشتیبانی نهادهای حکومتی بە مراکز سندیکایی یورش می آوردند و جلوی فعالیت آنها را می گرفتند. این حملات حتی بعد از آن کە در دوران خاتمی فعالیت های سندیکایی از سر گرفتە شد عدەای از اعضای شوراهای اسلامی تحت هدایت عیوضی و حس صادقی با چوب و چماق بە یکی از جلسات سندیکای واحد یورش آوردند و عدەای را مجروح کردند و تلاش کردند زبان منصور اسانلو رئیس پیشینن هئیت مدیرە این سندیکا را برای ترساندن فعالان سندیکایی ببرند.
حسن حبیبی البتە در شکوایە اش با این کە با استناد بە اصل ٢۶ قانون اساسی زندانی کردن رضا شهابی را خلاف این اصل می داند، ولی در مورد تعداد دیگری از کارگران و معلمان زندانی کە با اتهاماتی مشابە رضا شهابی محاکمە و محکوم شدەاند چیزی نگفتەاند. با این حال همین کە یکی از مسئولان شوراهای اسلامی پس از ٣٨ سال دشمنی با سندیکاهای مستقل و شرکت سازمانیافتە در سرکوب سندیکا ها “بە هر دلیل” تغییر موضع دادە و برای آزادی یکی از رهبران همان سندیکایی کە یک دهە پیش رفقای خانە کارگری اش قصد بریدن زبان رئیس هئیت مدیرەاش را داشتند اقدامی می کند صرف نظر از علتش نشانە ی یک تغییر وضع مثبت بە سود جنبش سندیکایی است. در واقع عاملی کە موجب این گردش صد و هشتاد درجەای کانون شوراهای اسلامی کار در استان تهران گردیدە پیشرفت گرایش سندیکایی و ناکامی و روی گردانی فزایندە کارگران از تشکل های وابستە بە حکومت است. رویکردهای ضد کارگری نهاد های حکومتی و پیامدهای آن بر زندگی و معیشت کارگران و مزدبگیران چنان است کە حتا موجب بیزاری و اعتراض تدریجی عدە زیادی از اعضای شوراها اسلامی و تحت فشار قرار گرفتن روسای کانون های اسلامی و رهبران خانە کارگر و بروز اختلاف و واکنش های متناقض در میان آن ها گردیدە. گروهی از مسئولان در سطوح میانی چارە کار را در آوردن فشار بیشتر بە دولت مردان و حمایت از مطالبات کارگران می دانند، و رهبران قدیمی و سرسپردە هم چنان بر دنبالە روی از دولت و مقابلە با سندیکاها تاکید می ورزند. طبیعتا این گونە موضع گیری ها را اگر چە مثبت هستند نمی شود، بە معنی تغییر ماهیت شوراهای اسلامی کار تلقی کرد، ولی نمی توان منکر تاثیر رشد مبارزە طبقاتی بر روی بدنە شوراهای اسلامی کار شد و آن را نادیدە گرفت. در هر حال لازم است از این گونە موضع گیری ها ولو این کە تاکتیکی باشند استقبال کرد.و از آن جهت توسعە فعالیت های سندیکایی بهرە گرفت
