چهارشنبه ۱۱ تیر ۱۴۰۴ - ۰۶:۴۴

چهارشنبه ۱۱ تیر ۱۴۰۴ - ۰۶:۴۴

چند کشور آماده‌اند که از همین فردا تولید سلاح هسته‌ای را آغاز کنند؟
امروزه علاوه بر «پنج کشور هسته‌ای»، چهار کشور دیگر نیز دارای سلاح هسته‌ای هستند. در عمل، ما یک «نه کشور هسته‌ای» داریم که به آن «کلوپ هسته‌ای» می‌گویند. اما تل‌آویو،...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: والنتين کاتاسانف
نویسنده: والنتين کاتاسانف
ایران باید بماند و ما باید با ایران بمانیم
برای مخالفت بی‌بروبرگرد با تهاجم اسراییل به ایران حتی نیازی نیست به وطن‌دوستی یا عشق به میهن متوسل شویم که حالا لازم باشد بر سر معنای هر از این مفاهیم...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: حسام سلامت
نویسنده: حسام سلامت
#سوزنبان
سوزنبانِ پیر چشمکی زد. صدای سوت قطار از دور شنیده می‌شد. شلوغی ایستگاه بخاطر پایان این جنگ ۱۲ روزه، مرا یاد کودکی و نوجوانی‌ام می‌انداخت. می‌ترسیدم جا بمانم. تجربه جاماندن...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: پهلوان
نویسنده: پهلوان
وارث شکست‌خورده و پرچم!
از نظر آنها، فقط قدرت‌های غربی اختیار ایجاد یا سرنگونی رژیم‌ها را دارند. می‌توان تا حدی با این دیدگاه همدل بود: به هر حال، بریتانیا در نیمه اول قرن بیستم...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: گلنار نیک‌پور اسکندر صادقی بروجردی
نویسنده: گلنار نیک‌پور اسکندر صادقی بروجردی
Lasting peace is only possible with active popular participation
The twelve days of war brought unexpected results. Iran's internal cohesion was preserved, despite chronic economic crises and social divisions...Peaceful protests in various countries, Iranian immigrants' support for the right...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: The Political-Executive Committee of The Organization of Iranian People’s Fedaian (Majority)
نویسنده: The Political-Executive Committee of The Organization of Iranian People’s Fedaian (Majority)
نه قیام، نه تسلیم؛ سکوت پیش از خیزش یا تدبیری برای فردا؟
بخش بزرگی از جامعه با آگاهی دریافته‌اند که تغییر رژیم، بدون آمادگی فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، می‌تواند تنها به بازتولید شکلی دیگر از همان استبداد منجر شود. مردم ایران بارها...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: بهروز ورزنده
نویسنده: بهروز ورزنده
زندان اوین نماد مقاومت و مبارزه بود
روی زندان قرچک حتی نمی‌شود اسم «زندان» گذاشت. یک سری سلول‌اند که به اندازه‌ی سلول‌های ۲۰۹ پنجره ندارند. هوا؟ نزدیک محل سوزاندن زباله است؛ هوایی آلوده و فاجعه‌بار. آب؟ آب...
۸ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: ویدا ربانی
نویسنده: ویدا ربانی

شهروندی درجه چهار با اسم رمزِ «کارگر حجمی»!

دسته‌بندی کارگران و فرق گذاشتن میان آن‌ها، امکان تشکل‌یابی متحد و همگرایی افقی کارگران واحدها را به نفع کارفرما به صفر می‌رساند؛ وقتی در یک کارگاه کوچک مثل انبار یک شرکت، کارگرانِ همکار، سه مدل قرارداد و سه نوع دستمزد داشته باشند، هرگز نمی‌توانند سر مطالبات مشترک با کارفرما چانه‌زنی کنند یا دست به اعتراض جمعی بزنند چون اساساً سرنوشت مشترکی در میان نیست؛

پای صحبت‌های کارگران شرکت نوشیدنی بهنوش

باور کنید خیلی از این کارگران به امید اینکه پیمانکاری شوند (نه قراردادی یا رسمی)، تن به قرارداد حجمی داده‌اند؛ ببینید این آش چقدر شور است که اینها آرزوشان، پیمانکاری شدن است!

به گزارش خبرنگار ایلنا، «شهروند درجه چهارِ شرکت هستیم، تعارف هم نداریم! روزی دوازده ساعت کار می‌کنیم از ۶ عصر تا ۶ صبح، کار در انبار روزی ۱۲ ساعت و ۶ روز هفته….. بدون مزایای مزدی، با قرارداد یکماهه». کارگران شرکت بهنوش از دشواری‌های بسیار کار کردنِ زیر تیغ تیزِ تعدیل و بیکاری می‌گویند، کاری جانفرسا که فرصت زندگی کردن نمی‌گذارد: حتی فرصت نداریم در فراغت لبخند معصوم فرزندمان را ببینیم…..

پدیده‌ای به نامِ «کارگر حجمی»!

در سال‌های اخیر، تحولاتِ منفیِ روابط کار در شرکت بزرگ نوشیدنی بهنوش، چند ده نفر از کارگران را که برخی از آن‌ها سابقه کار بالایی هم دارند، تبدیل به «کارگر حجمی» کرده، کارگر حجمی یعنی قرارداد یکماهه بدون مزایا، بدون تعطیل کاری و اضافه کاری و هفته‌ای ۶ روز کارِ ۱۲ ساعته و بی‌وقفه….

در بخش انبار این شرکت، دقیقاً سه مدل کارگر مشغول به کارند؛ کارگران قراردادی که با خود شرکت قرارداد دارند و حقوق‌شان حدود ۶ میلیون تومان بیشتر از شرکتی‌هاست، کارگران شرکتی که طرف قرارداد پیمانکار هستند و حقوق پایه وزارت کار را با یکی دو میلیون تومان اضافه می‌گیرند و امنیت شغلی ندارند اما از حقوق قانونی مندرج در قانون کار تا حدودی برخوردارند، مثلاً مزایای مناسبتی و اضافه‌کار به آن‌ها تعلق می‌گیرد و در پایین‌ترین سطح، کارگران حجمی هستند که نه ساعت کار قانونی برایشان رعایت می‌شود و نه از پاداش و مزایا و امنیت شغلی حداقلی برخوردارند و نکته اینجاست که کار هر سه گروه دقیقاً یکی‌ست، انبارداری.

در حالیکه قانون کار، اجازه واگذاری مشاغل دائم و مستمر مثل انبارداری را به پیمانکاران نمی‌دهد، در بهنوش نه تنها اکثریت کارگران پیمانکاری هستند بلکه یک گام فراتر از این برداشته شده، بخشی از  کارگران را بدون هیچ دلیل مشخصی «حجمی» کرده‌اند؛ کارگر حجمی در پایین‌ترین سطح نمودار روابط کار، چیزی شبیه بیگاری بدون چمشداشت است که نه تنها امنیت شغلی و حق تشکل‌یابی ندارد بلکه نمی‌تواند یک نماینده از میان جمع برگزیند تا برود با مدیریت سر ساده‌ترین مسائل گفتگو و مذاکره کند.

کار ۱۲ ساعته بدون پاداش

بخش اعظم صحبت‌های کارگران این شرکت، انتقاد از تبعیض است؛ به سراغ یک کارگر حجمی شاغل در انبار شرکت رفتم؛ او می‌گوید: مدتهاست من پشت سرهم، شبکار هستم، دائم شبکار هستم اما نه حق شبکاری می‌گیرم نه اضافه‌کاری. حدود ۴۰ نفر در انبار حجمی هستیم که همه قرارداد یک ماهه داریم؛ من دو سال تمام است که شبکار هستم. سال قبل برای روزی ۱۲ ساعت کار، حقوق ثابتِ ۱۲ میلیون تومانی می‌گرفتم؛ هیچ ماهی مزایا و پاداش نداشتم….

آنچه این کارگر را بیش از هر چیز دیگر آزار می‌دهد، تبعیض است: «شما حساب کنید اینجا کارگر قراردادی و رسمی هست که ماهی ۳۰ میلیون تومان حقوق می‌گیرد آن وقت من برای ۱۲ ساعت کار روزانه فقط ۱۲ میلیون حقوق دارم؛ فروردین امسال ۱۵ میلیون حقوق گرفتم با اینکه کل تعطیلات عید را به جز دو سه روز سر کار بودم، ما اضافه‌کاری و تعطیل کاری نداریم….».

این کارگر ۴ سال پیوسته در بهنوش سابقه کار دارد، با این حال خود را کارگر درجه ۴ می‌داند؛ کارگران درجه ۴، کارگرانی هستند که ساعات طولانی زحمت می‌کشند اما هیچ مزایایی ندارند: «هیچ چیز به ما تعلق نمی‌گیرد؛ ما خودمان هم نمی‌دانیم فرق ما با پیمانکاری ها چیست، چرا باید برخی از کارگران پیمانکاری، حجمی باشند، فقط برای اینکه کارفرما پول بیشتری به جیب بزند؟!»

طرح طبقه‌بندی نداریم

یک کارگر پیمانکاری انبار بهنوش که او هم چندین سال سابقه کار دارد و هنوز قراردادش شرکتی‌ست، شرایط کار را اینطور توصیف می‌کند: من ۷ سال است به عنوان کارگر پیمانکاری کار می‌کنم؛ هستند کارگرانی که ۱۹ سال سابقه کار دارند هنوز شرکتی هستند. ما حتی طرح طبقه‌بندی نداریم، چند سال است وعده می‌دهند طبقه‌بندی را اجرا می‌کنیم اما خبری نمی‌شود. وضع حجمی‌ها از ما هم بدتر است، پاداش‌های مناسبتی و اضافه‌کاری هم نمی‌گیرند؛ باور کنید خیلی از این کارگران به امید اینکه پیمانکاری شوند (نه قراردادی یا رسمی)، تن به قرارداد حجمی داده‌اند؛ ببینید این آش چقدر شور است که اینها آرزوشان، پیمانکاری شدن است!

این کارگر پیمانکاری، از تفاوت ناعادلانه در کارگاه انتقاد می‌کند: در انبار کارگر قراردادی داریم که حقوق‌شان از ما پیمانکاری‌ها بیشتر است؛ به آن‌ها سختی کار تعلق می‌گیرد و می‌توانند زودتر از موعد بازنشست شوند اما ما شرکتی‌ها، سختی کار هم نمی‌گیریم…. همه با هم کار می‌کنیم، کارمان هم یکی‌ست اما به آن‌ها از سال ۹۵ سختی کار می‌دهند. حجمی‌ها که هیچ…. از همه چیز محرومند؛ عید فطر، پاداش به ما دادند ولی به آن‌ها ریالی نپرداختند.

در همین زمینه تلاش کردیم با دفتر مرکزی شرکت نوشیدنی بهنوش در تهران تماس بگیریم؛ تمام تماس‌های ما با دفتر شرکت و داخلی روابط عمومی آن بی‌پاسخ ماند.

یک نمای مشترک

دسته‌بندی کارگران و فرق گذاشتن میان آن‌ها، امکان تشکل‌یابی متحد و همگرایی افقی کارگران واحدها را به نفع کارفرما به صفر می‌رساند؛ وقتی در یک کارگاه کوچک مثل انبار یک شرکت، کارگرانِ همکار، سه مدل قرارداد و سه نوع دستمزد داشته باشند، هرگز نمی‌توانند سر مطالبات مشترک با کارفرما چانه‌زنی کنند یا دست به اعتراض جمعی بزنند چون اساساً سرنوشت مشترکی در میان نیست؛ اینهمه تفرقه شاید بهترین راه است برای اینکه کارگران را درگیر امر سخت معاش روزانه سازی و راحت‌تر مدیریت کنی.

صحبت‌های کارگران بهنوش، یک نمای ساده اما تقریباً مشترک از وضعیت زیستی طبقه‌ی کارگر در شرکت‌های بزرگ ترسیم می‌کند: همزیستی با تبعیض، کار کردن برای حداقلی‌ترین نیازهای زندگی بدون امکانات و رفاه و سوختن در آتشی که آزادسازی قراردادهای موقت و رواج شرکت‌های پیمانکاری برپا کرده است؛ اما «سوختن و ساختن»، شیوه‌ای‌ست که نیروی کار عموماً در مقابله با یک نظامِ سلسله‌مراتبی و ناعادلانه در پیش می‌گیرد چون راه به جایی ندارد و اگر اعتراض کند، همان چند لقمه نان خالی را هم خیلی ساده از دست می‌دهد.

گزارش: نسرین هزاره مقدم

بخش : کارگری
تاریخ انتشار : ۷ خرداد, ۱۴۰۳ ۱۰:۴۵ ب٫ظ
لینک کوتاه
مطالب بیشتر

نظرات

Comments are closed.

بیانیه‌های هیئت‌ سیاسی‌ـ‌اجرایی

۸ تیر، روز فداییان جان‌باختهٔ خلق؛ میهن‌دوستانِ انقلابیِ راهِ آزادی و رفعِ ستم از زحمت‌کشان!

در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.

ادامه »
سرمقاله

اسراییل در پی تحقق رؤیای خونین «تغییر چهرۀ خاورمیانه»!

دست‌کم دو دهه است که تغییر جغرافیای سیاسی منطقۀ ما بخشی از اهداف امریکا و اسراییل‌اند . نتانیاهو بارها بی‌پرده و باافتخار از هدف‌اش برای «تغییر چهرۀ خاورمیانه» سخن گفته است. در اولین دیدارش با دونالد ترامپ در آغاز دور دوم ریاست جمهوری نیز مدعی شد که اسراییل و امریکا به طور مشترک در حال مبارزه با دشمنان مشترک و «تغییر چهرۀ خاورمیانه»‌اند.

مطالعه »
سخن روز و مرور اخبارهفته

سیمور هرش: آنچه به من گفته شده است در ایران اتفاق خواهد افتاد.

یک مقام آگاه امروز به من گفت: «این فرصتی است برای از بین بردن این رژیم برای همیشه، و بنابراین بهتر است که ما به سراغ بمباران گسترده برویم.» … بمباران برنامه‌ریزی‌شده آخر هفته اهداف جدیدی نیز خواهد داشت: پایگاه‌های سپاه انقلاب اسلامی، که از زمان سرنگونی خشونت‌آمیز شاه ایران در اوایل سال ۱۹۷۹ با کسانی که علیه رهبری انقلاب مبارزه می‌کنند، مقابله کرده‌اند.

مطالعه »
یادداشت

در نقد بیانیه فعالین مدنی بشمول برندگان نوبل صلح درباره جنگ…

آخرین پاراگراف بیانیه که بخودی خود خطرناک‌ترین گزاره این بیانیه است آنجایی است که میگویند: ” ما از سازمان ملل و جامعه‌ی بین‌المللی می‌خواهیم که با برداشتن گام‌های فوری و قاطع، جمهوری اسلامی را به توقف غنی‌سازی، و هر دو‌طرف جنگ را به توقف حملات نظامی به زیرساخت‌های حیاتی یکدیگر، و توقف کشتار غیرنظامیان در هر دو سرزمین وادار نمایند.” مفهوم حقوقی این جملات اجرای مواد ۴۱ و ۴۲ ذیل فصل هفتم اساسنامه ملل متحد است.

مطالعه »
بیانیه ها

۸ تیر، روز فداییان جان‌باختهٔ خلق؛ میهن‌دوستانِ انقلابیِ راهِ آزادی و رفعِ ستم از زحمت‌کشان!

در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.

مطالعه »
پيام ها

پیام به کنگرهٔ بیست‌وششم حزب کمونیست آلمان

ما بر این باوریم که چپ اگر نتواند در برابر ماشین جنگی سرمایه‌داری بایستد، اگر چپ صدای رنج مردمان بی‌پناه نباشد، اگر چپ در خیابان‌ها، کارخانه‌ها، اردوگاه‌ها و مناطق جنگ‌زده حضور نداشته باشد، از رسالت تاریخی خود فاصله گرفته است. ما برای بنای جهانی دیگر مبارزه می‌کنیم – جهانی فارغ از استثمار، از سلطه، از مرزهای ساختگی، از جنگ و نژادپرستی.

مطالعه »
شبکه های اجتماعی سازمان
آخرین مطالب

چند کشور آماده‌اند که از همین فردا تولید سلاح هسته‌ای را آغاز کنند؟

ایران باید بماند و ما باید با ایران بمانیم

#سوزنبان

وارث شکست‌خورده و پرچم!

Lasting peace is only possible with active popular participation

نه قیام، نه تسلیم؛ سکوت پیش از خیزش یا تدبیری برای فردا؟