جمعه ۱۳ تیر ۱۴۰۴ - ۱۲:۰۶
ما جنایتِ علیه بشریتِ اسرائیل در بمباران بیمارستان المعمدانی را به‌شدت محکوم می‌کنیم، به ملت فلسطین تسلیت می‌گوییم و جهانیان را به دفاع و حمایت از مبارزۀ برحقّ مردم ستم‌دیدۀ فلسطین و به محکوم کردن جنایات حکومت تجاوزکار اسرائیل فرامی‌خوانیم. ما شورای امنیت را مسئول و موظف می‌دانیم به این‌که جلوی ادامۀ این فاجعۀ رسوای نسل‌کشی را بگیرد.
دخالت نیروهای نظامی “سازمان امنیت جمعی” در اعتراضات قزاقستان، سفر رئیسی به مسکو و ارائه پیش نویس توافق نامه همکاری های استراتژیک بیست ساله به پوتین و همچنین تصویب طرح پیشنهادی رئیس جمهور کوبا مبنی بر پیوستن کوبا به “سازمان امنیت جمعی” از طرف پارلمان کوبا، همکاری های استراتژیک چین و روسیه در تمامی زمینه ها با هم و بخش بزرگی از کشور های آسیایی، امریکای لاتین و جنوبی، همچنین اختلافات شدید اروپا و ایالات متحده امریکا با روسیه و با نقش مستقیم پیمان ناتو، نشان از تحول جدیدی در صف بندی های سیاسی امنیتی و نظامی است
از همان آغاز تاسیس جمهوری اسلامی، اعدام های سیاسی با شدتی باورنکرنی به امری روزانه تبدیل شد و در سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷، کشتار زندانیان سیاسی و در مجموع تا سرحد جنون بنابر یک اجماع رهبران جمهوری اسلامی, به اجرا در آمد. اما در این میان، اعدام های غیر سیاسی نیز در جای جای کشور صورت گرفت که در آغاز چندان مورد توجه اذهان عمومی قرا نمی گرفت، اما با مداخله فعالین حقوق بشری، وکلا و حقوقدانان، امر اعدام های به اصطلاح غیرسیاسی نیز زیر ذره بین مخالفین اعدام قرا گرفت و از آن به عنوان قتل دولتی نام برده شد.
دست‌کم دو دهه است که تغییر جغرافیای سیاسی منطقۀ ما بخشی از اهداف امریکا و اسراییل‌اند . نتانیاهو بارها بی‌پرده و باافتخار از هدف‌اش برای «تغییر چهرۀ خاورمیانه» سخن گفته است. در اولین دیدارش با دونالد ترامپ در آغاز دور دوم ریاست جمهوری نیز مدعی شد که اسراییل و امریکا به طور مشترک در حال مبارزه با دشمنان مشترک و «تغییر چهرۀ خاورمیانه»اند.
پس از آغاز جنگ، همسرم نسرین ستوده متنی را در اختیارم گذاشت که حاوی مصوبه ای بود که در سال ۱۳۶۵ ، شورای عالی قضایی با هدف تامین امنیت زندانیان، آن را به تصویب رسانده بود. بر اساس این مصوبه کلیه ی زندانیان مناطق جنگی بی درنگ باید آزاد شوند .
اخراج‌های سازمانیافته گرچه همچون تندآبی از چند هفته پیش بر بستر افغان‌ستیزی نابکار در کشور جریان دارد، این روزها اما با برچسب خوردن اتهام «جاسوسی» برای مهاجرینی از افغان‌ها به نفع دشمن، سرعت باز بیشتری به خود گرفته است. پشتوانه‌ی موج‌های قبلی افغان‌ستیزی، بزرگ‌نمایی‌های حساب شده در مورد فقراتی از سرقت، قاچاق، تجاوز و قتل توسط این یا مهاجر افغان بود، حالا اما بیشرمانه بهانه را «همکاری افغان‌ها» با اسرائیل قرار داده‌اند!
آزادی از میان اجساد مردم، آوار خانه‌ها و بمباران کشور زاده نمی‌شود. دموکراسی را نه با موشک، بلکه با اراده و فداکاری خودمان می‌سازیم؛ نه با همدستی با دشمن، بلکه با ایستادگی در برابر هر دو استبداد: استبداد داخلی و تجاوز خارجی
نهضت آزادی ایران در راستای راهبرد تقویت همبستگی ملی که آثار برجسته آن را در جریان جنگ تحمیلی اخیر شاهد بودیم، بازگشت حاکمیت به مردم و تحقق مطالبات ملی از جمله رفع حصر و آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی را ضروری می‌داند تا امید به آینده در جامعه تقویت شود و زمینه‌های عبور از بحران های جاری کشور فراهم شود.
اکنون بیش از هر زمان، نیاز حیاتی جامعۀ ایران بازیابی و تقویت «استقلال اندیشه» و «سازمان‌دهی مستقل سیاسی» است. ما باید بتوانیم در دل بحران، بدون اتکا به حاکمیت یا قدرت‌های متجاوز، ظرفیت‌های مدنی، سیاسی و فکری خود را احیا کنیم.
آخرین پاراگراف بیانیه که بخودی خود خطرناک‌ترین گزاره این بیانیه است آنجایی است که میگویند: ” ما از سازمان ملل و جامعه‌ی بین‌المللی می‌خواهیم که با برداشتن گام‌های فوری و قاطع، جمهوری اسلامی را به توقف غنی‌سازی، و هر دو‌طرف جنگ را به توقف حملات نظامی به زیرساخت‌های حیاتی یکدیگر، و توقف کشتار غیرنظامیان در هر دو سرزمین وادار نمایند.” مفهوم حقوقی این جملات اجرای مواد ۴۱ و ۴۲ ذیل فصل هفتم اساسنامه ملل متحد است.
در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.
ما بر این باوریم که چپ اگر نتواند در برابر ماشین جنگی سرمایه‌داری بایستد، اگر چپ صدای رنج مردمان بی‌پناه نباشد، اگر چپ در خیابان‌ها، کارخانه‌ها، اردوگاه‌ها و مناطق جنگ‌زده حضور نداشته باشد، از رسالت تاریخی خود فاصله گرفته است. ما برای بنای جهانی دیگر مبارزه می‌کنیم – جهانی فارغ از استثمار، از سلطه، از مرزهای ساختگی، از جنگ و نژادپرستی.
در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.
