






































































































































































































ماگه رحمانی در سال ۱۹۴۲ کتابی به نام «پرده نشینان سخنگو» نوشت و به نشر سپرد. ولی زمان هنگامه برپا کرد و بلاثر خانهنشین گردید و دستش از کار گرفته شد. ولی ماگهخانم دست از فعالیتهای سیاسی و مبارزاتش هرگز برنداشت و در زمان خانهنشینی وی، اکثرا از شخصیتهای که آغشته به کارهای سیاست بودند، به دیدن او میرفتند و با وی پیوسته ملافاتها داشتند.


دولت اسلامی با جانمایه خونریزی، آتشافروزی و ویرانگری آغاز به کار کرد و خودخواهیها و دوام جنگهای خانمانسوز میان گروهی، هستی مادی و معنوی یک سرزمین تاریخی را به کام خود فرو برد؛ تا اینکه جنگجویانطلب در نقش اجیران مزدبگیر، افغانستان را به پرتگاه نیستی رسانیدند.
از همان لحظهی نشستن گروههای جنگی تنظیمیبر بر اورنگ قدرت، مردم ستمدیدهی افغانستان به دشوار ترین، مصیبتبارترین و غمانگیزترین گردشگاه زندگی خود پا نهادند و واپسگرایی بر دانش، سیاست، اقتصاد،ادب، هنر، فرهنگ و فعالیتهای اجتماعی سودمند، حاکم گردیدند تا اینکه آمریکا، انگلس، پاکستان و عربستان در همدستی با متحدان خویش، از میان فرمانهان و جنگجویان تنظیمهای جهادی، دهشتافکنانطلب را سروسامان دادند و به میدانهای جنگ گسیل کردند تا جنگ و خونریزی و ویرانگری شکل خشنتری را به خود بگیرد.


آغاز جنگ و حماسه مقاومت خرمشهر: مصاحبه نشریه کار با اکبر دوستدار
خبر حمله عراق را در واقع ما با مشاهده بمباران اهواز و آبادان دریافت کردیم. هواپیماهای عراقی در همان ساعات اول، بسیاری از شهرهای خوزستان و جمعاً ده شهر کشور را بمباران کردند. البته هدف مقدم و اصلی آنها تسخیر برق آسای خرمشهر توسط نیروی زمینی بود که در نزدیکی مرز عراق قرار داشت. از قرار و طبق نقشه جنگی صدام، آبادان، اهواز، دزفول و سوسنگرد اهداف بعدی آنان بودند. ۱۲ لشکر زرهی عراق با همه تجهیزات بسوی خرمشهر سرازیر شده بودند.

جنبش زن زندگی آزادی، به مثابه جنبش علیه سلطه و استبداد
یک سال از روزهایی که زنان به اعتراض به قتل حکومتی مهسا “ژینا” روسری های خود را بعنوان نماد و سمبل اقتدار جمهوری اسلامی به آتش کشیده و با شعار “زن، زندگی، آزادی” همبستگی عمیق جهانیان را بخود جلب کردند، گذشت. جنبشی که در یک سال گذشته شاهدش بودیم، یکباره آغاز نشده و پیش زمینه های آن به سال های سال قبل به خصوص بعد از انقلاب ۵۷ بر میگردد.
فرزندان ایران، این گلهای خندان
باری با همهٔ این دردها و آلام ما به این نوباوگان باهوش و مبتکر که سازندهٔ آیندهٔ زیبا و معطر ایران رنگارنگند، باورمندیم و بیش از حد امیدواریم و مطمئنیم که با فداکاری و ایثار والدینی که با «دلی خونین، لبی خندان» و آغوشی گشاده در مقابل فرزندانشان دارند، روزهای بسیار شادابی را پیش رو داریم و همچنین با پیوستگی و تمرکز بر خواستهای بر حق، کودکان و نوجوانان میهنمان در جهان کاملاً متفاوت آینده نقشهای مثبتی بر عهده خواهند گرفت.
بیانیهٔ مشترک جمعی از دانشجویان رشتههای هنری دانشکدگان هنرهای زیبا و دانشگاه هنر تهران به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید
ما ضمن محکوم کردن آنچه بر ما رفت و میرود، با صدای بلند اعلام میکنیم که آنها، آرزوی انفعال و سکوت دانشگاه و ما دانشجویان را به گور خواهند برد. دانشگاه خانهٔ ماست، ما در این خانه میمانیم و با آثار و حضور موثرمان، همراه سایر مردم و دانشجویان و هنرمندان بیرون از دانشگاه، برای آزادی خواهیم آفرید و به مبارزه ادامه خواهیم داد و «نهگویان» فریاد خواهیم زد:
«ما هنوز زندهایم!»
خیز دوباره برای استیلای کامل ایدئولوژی مدنظر حاکمیت در فضای مدارس
در آغاز سال تحصیلی جدید، شورای هماهنگی تشکلهای صنفی معلمان توجه خوانندگان را به ۶ ماده از لایحه حجاب، در خصوص وظایف آموزش و پرورش جلب میکند.
دستکم ۱۳۸ مجروح چشمی در اعتراضات سراسری؛ شلیک هدفمند به چشم زنان
بررسی آماری سازمان حقوق بشر ایران درباره آسیبدیدگان از ناحیه چشم در جریان سرکوب اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱، و مقایسه آن با فهرست کشتهشدگان، نشان میدهد که شلیک نیروهای سرکوبگر به صورت و چشم زنان، با تقریب بسیار بالایی «سیستماتیک و هدفمند» بوده است.
به یاد نعمت احمدی: من چه ترسم کی ز مردن کم شدم!
نعمت احمدی, آنی که در وکالت خیلی ها دوستش داشتند، در سیاست منتقد و در تحلیل هم گروهی البته معترض او بودند درگذشت…

جنبش زن زندگی آزادی، به مثابه جنبش علیه سلطه و استبداد
یک سال از روزهایی که زنان به اعتراض به قتل حکومتی مهسا “ژینا” روسری های خود را بعنوان نماد و سمبل اقتدار جمهوری اسلامی به آتش کشیده و با شعار “زن، زندگی، آزادی” همبستگی عمیق جهانیان را بخود جلب کردند، گذشت. جنبشی که در یک سال گذشته شاهدش بودیم، یکباره آغاز نشده و پیش زمینه های آن به سال های سال قبل به خصوص بعد از انقلاب ۵۷ بر میگردد.