ماگه رحمانی در سال ۱۹۴۲ کتابی به نام «پرده نشینان سخنگو» نوشت و به نشر سپرد. ولی زمان هنگامه برپا کرد و بلاثر خانه‌نشین گردید و دستش از کار گرفته شد. ولی ماگه‌خانم دست از فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتش هرگز برنداشت و در زمان خانه‌نشینی وی، اکثرا از شخصیت‌های که آغشته به کارهای سیاست بودند، به دیدن او می‌رفتند و با وی پیوسته ملافات‌ها داشتند.

دولت اسلامی با جان‌مایه خونریزی، آتش‌افروزی و ویرانگری آغاز به کار کرد و خودخواهی‌ها و دوام جنگ‌های خانمان‌سوز میان گروهی، هستی مادی و معنوی یک سرزمین تاریخی را به کام خود فرو برد؛ تا اینکه جنگجویان‌طلب در نقش اجیران مزد‌بگیر، افغانستان را به پرتگاه نیستی رسانیدند.
از همان لحظه‌ی نشستن گروه‌های جنگی تنظیمی‌بر بر اورنگ قدرت، مردم ستمدیده‌ی افغانستان به دشوار ‌ترین، مصیبت‌بارترین و غم‌انگیزترین گردشگاه زندگی خود پا نهادند و واپس‌گرایی بر دانش، سیاست، اقتصاد،ادب، هنر، فرهنگ و فعالیت‌های اجتماعی سودمند، حاکم گردیدند تا اینکه آمریکا، انگلس، پاکستان و عربستان در همدستی با متحدان خویش، از میان فرمان‌هان و جنگجویان تنظیم‌های جهادی، دهشت‌افکنان‌طلب را سرو‌سامان دادند و به میدان‌های جنگ گسیل کردند تا جنگ و خونریزی و ویرانگری شکل خشن‌تری را به خود بگیرد.