













سرمقاله










یادداشت
























































































































دانشجویی و دانشآموزی

























































ماگه رحمانی در سال ۱۹۴۲ کتابی به نام «پرده نشینان سخنگو» نوشت و به نشر سپرد. ولی زمان هنگامه برپا کرد و بلاثر خانهنشین گردید و دستش از کار گرفته شد. ولی ماگهخانم دست از فعالیتهای سیاسی و مبارزاتش هرگز برنداشت و در زمان خانهنشینی وی، اکثرا از شخصیتهای که آغشته به کارهای سیاست بودند، به دیدن او میرفتند و با وی پیوسته ملافاتها داشتند.


دولت اسلامی با جانمایه خونریزی، آتشافروزی و ویرانگری آغاز به کار کرد و خودخواهیها و دوام جنگهای خانمانسوز میان گروهی، هستی مادی و معنوی یک سرزمین تاریخی را به کام خود فرو برد؛ تا اینکه جنگجویانطلب در نقش اجیران مزدبگیر، افغانستان را به پرتگاه نیستی رسانیدند.
از همان لحظهی نشستن گروههای جنگی تنظیمیبر بر اورنگ قدرت، مردم ستمدیدهی افغانستان به دشوار ترین، مصیبتبارترین و غمانگیزترین گردشگاه زندگی خود پا نهادند و واپسگرایی بر دانش، سیاست، اقتصاد،ادب، هنر، فرهنگ و فعالیتهای اجتماعی سودمند، حاکم گردیدند تا اینکه آمریکا، انگلس، پاکستان و عربستان در همدستی با متحدان خویش، از میان فرمانهان و جنگجویان تنظیمهای جهادی، دهشتافکنانطلب را سروسامان دادند و به میدانهای جنگ گسیل کردند تا جنگ و خونریزی و ویرانگری شکل خشنتری را به خود بگیرد.


آغاز جنگ و حماسه مقاومت خرمشهر: مصاحبه نشریه کار با اکبر دوستدار
خبر حمله عراق را در واقع ما با مشاهده بمباران اهواز و آبادان دریافت کردیم. هواپیماهای عراقی در همان ساعات اول، بسیاری از شهرهای خوزستان و جمعاً ده شهر کشور را بمباران کردند. البته هدف مقدم و اصلی آنها تسخیر برق آسای خرمشهر توسط نیروی زمینی بود که در نزدیکی مرز عراق قرار داشت. از قرار و طبق نقشه جنگی صدام، آبادان، اهواز، دزفول و سوسنگرد اهداف بعدی آنان بودند. ۱۲ لشکر زرهی عراق با همه تجهیزات بسوی خرمشهر سرازیر شده بودند.

جنبش زن زندگی آزادی، به مثابه جنبش علیه سلطه و استبداد
یک سال از روزهایی که زنان به اعتراض به قتل حکومتی مهسا “ژینا” روسری های خود را بعنوان نماد و سمبل اقتدار جمهوری اسلامی به آتش کشیده و با شعار “زن، زندگی، آزادی” همبستگی عمیق جهانیان را بخود جلب کردند، گذشت. جنبشی که در یک سال گذشته شاهدش بودیم، یکباره آغاز نشده و پیش زمینه های آن به سال های سال قبل به خصوص بعد از انقلاب ۵۷ بر میگردد.
آنکه داعیه “اصولگرایی دینی” دارد، باید عدالت شاقول شاقولهایش باشد!
مومنی: نمیشود با حذف اهل علم، و هتاکی به آنها انتظار بهبود وضعیت داشت/ بدهی دولت ۳۰درصد و بدهی شرکتهای دولتی ۹۰درصد رشد داشته است/ مسیر عبور از بحرانها کاملا روشن است: شفافیت، مشارکت و عدالت!
جبهه ملی ایران: کشور ایران تجزیهشدنی نیست!
ما با صراحت اعلام میکنیم که از دید ما، تمامیت ارضی ایران موضوع غیر قابل بحثی است و حضور اقوام ایران نیز در جنبش زن زندگی آزادی همواره بر تمامیت ارضی کشور تاکید داشته است.
شادباش بهمناسبت هشتادودومین سالگرد تاسیس حزب تودۀ ایران
پیوند نزدیک سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) و حزب تودۀ ایران را آرمانهای مشترک صلح، آزادی، عدالت اجتماعی، مردمسالاری (دمکراسی) و سوسیالیسم برقرار کردهاست. همسویی در مبارزه برای تحقق این آرمانها و مبارزه برای گذر از شرایط اسفبار و بحرانزدۀ کنونی زیر سیطرۀ حکومت ولایی جمهوری اسلامی و مبارزه برای استقرار حکومتی بر پایۀ مردمسالاری (دمکراسی)، آزادی و عدالت اجتماعی در کشور این پیوند را استحکام میبخشد.
نئوکان ها و جهان گشایی های فلاکت بار
نئوکانها چه کسانی هستند؟ آنها چه می گویند؟ آیا نظرات آنها طی دهه های اخیر تغییر کرده است؟ تاثیرات سیاستهای آنها را بر سرنوشت کشورهای مستعمره سابق، از جمله ایران چگونه می توان شاهد بود؟ آیا آنها هنوز در این عرصه ها نقش آفرینی می نمایند؟
جشن اومانیته در فرانسه ۹۳ ساله شد!
روزنامه اومانیته و پایهگذار آن ژان ژورس نه تنها از مبارزات روزمره طبقه کارگر فرانسه برای دسترسی به مطالبات بحق شان همواره بدون تزلزل حمایت کردهاند بلکه به طور موازی ضمن دفاع از صلح جهانی به اعتلای تمام جوانب فرهنگی و هنری از جمله ادبیات، موسیقی، رقص، تئاتر و سینما از دید زحمتکشان و طبقه کارگر توجه کرده و در جهت پایه گرفتن و رشد دائمی انها با تمام وجود شرکت و مبارزه کرده اند.

جنبش زن زندگی آزادی، به مثابه جنبش علیه سلطه و استبداد
یک سال از روزهایی که زنان به اعتراض به قتل حکومتی مهسا “ژینا” روسری های خود را بعنوان نماد و سمبل اقتدار جمهوری اسلامی به آتش کشیده و با شعار “زن، زندگی، آزادی” همبستگی عمیق جهانیان را بخود جلب کردند، گذشت. جنبشی که در یک سال گذشته شاهدش بودیم، یکباره آغاز نشده و پیش زمینه های آن به سال های سال قبل به خصوص بعد از انقلاب ۵۷ بر میگردد.