امروز زاهدان غرق در ماتم و عزا دار و تحت سیطره “حکومت نظامی اعلام نشده” است. علاوه بر قیام ملت ایران متعاقب قتل جنایتکارانه مهسا (ژینا) امینی که سراسر ایران را فرا گرفت، هفته پیش نیز تظاهرات اعتراضی در زاهدان برگزار شد.

این یعنی فلاکت یک نسل از طریق سیاست های تبعیض آمیز تعمدی اما به شیوه سلبی. متاسفانه رسانه های فارسی زبان در مقابل آنچه که آن را بحق می توان "نسل کشی فرهنگی" تعبیر کرد، سکوت اختیار کرده اند. در کنار ناداری و فقر گسترده، سوء تغذیه فراگیر و نرخ بالای ترک تحصیل به دلیل فقر، هیچ واژه دیگری جز "تبعیض سیستماتیک و هدفمند" نمی تواند نابرابری در دسترسی به امکانات آموزشی و فرصت‌های یادگیری برای فرزندان بلوچ را توجیه و یا توضیح بدهد که حاصل عملی آن نابودی یک نسل است، آن هم در قرن بیست و یکم که جمهوری اسلامی افتخار می کند کمک های مالی فراوانی به شیعیان جنوب لبنان، عراق و یمن و افغانستان و آفریقا و غیره می کند.

سازمان ها و احزاب ریشه دار اتنیکی و سکولار که خود را باورمند به دمکراسی و مدرنیته و ارزش های انسان ـ محور می دانند، در یک فرایند نامحسوس کارشان بجایی رسیده که بجای همسویی با نیروهای دمکراتیک و آزادیخواه ایرانی، در بیانیه های خود عملا (و نه الزاما تعمدا) تلاش در تمجید غیر مستقیم یا توجیه مستقیم "قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ" دهشتناک ترین گروه تروریسی عصر مدرن یعنی داعش کرده اند. زیرا شیوه مقابله با رقیب یا دشمن با توسل به هر ابزار نامشروع غیرانسانی، خشونت محور و نادرست به بهانه اینکه هدف مشروع و دفاع مقدس است، فاصله چندانی با سیاست ورزی پراگماتیستی ماکیاولیستی ندارد. برخی از آنها نیز با تمسک به فضل و کرامات دانش نداشته خویش مدعی می شوند " شیوه مبارزه را دشمن به شما تحمیل می کند" که این خود عمق اعتراف به شکست سیاسی ـ اخلاقی در مقابل رژیم تبهکار جمهوری اسلامی است که در نهایت موفق شده است مخالفان خود را نیز به ورطه خشونت و منجلاب بی پرنسیبی بکشاند.

اکنون اینگونه به نظر می رسد که آمریکا در قبال موافقت هند با کاهش نفت ایران و در راستای رقابت با چین و فشار بیشتر به پاکستان، و همچنین ایجاد یک کریدور صرفا ترانزیتی از چابهار به افغانستان موافقت کرده است. بزرگترین برنده این توافق افغانستان است که همواره پاکستان را متهم به حمایت از طالبان کرده، اما در همان سان ناچاره بوده عاجزانه برای ترانزیت کالا از بنادر کراچی و گوادر به پاکستان متکی و وابسته باشد. کریدور ترانزیتی چابهار به افغانستان این مشکل عمده افغانستان و حامیان اصلی آن یعنی آمریکا و هند را حل خواهد کرد.

... بر اساس چه نوع مشروعیت رأی مردمی و بر اساس کدام قرائت از اسلام و برداشت فقهی از قران چنین احکامی می توانند جاری باشند؟ آیا آن را برای ایران نیز پیشنهاد می کنید؟ آیا همان گونه که در سوم خرداد ۱۳۹۶ فرمودید همچنان معتقد اید که در امور سیاست و حکومتداری وطن باید مطرح باشد و قوم و مذهب مطرح نباشد و دین باید یک مسأله شخصی بین فرد و خدای آن فرد باشد؟ مشتاقانه منتظر رفع ابهام و روشن سازی حضرتعالی هستیم.

با کمال تعجب و شگفتی فراوان اطلاع یافتم آقایان دکتر محمدحسن حسین بر که خواهان استقلال بلوچستان می باشد، بهمراه دکتر کریم عبدیان رئیس کمیته روابط خارجی "کنگره ملیت‌های ایران فدرال" که خواهان یک ایران فدرال بر اساس شش "ملیت" می باشد، به همراه تعدادی از اعضای کنگره و سیاستمداران آمریکایی  در  کنفرانس گذار دمکراتیک ایران که از سوی کنگره ملی ایرانیان، در واشنگتن دی سی برگزار شده شرکت فعال داشته اند.

حال سوال اساسی اینجاست که اگر بر طبق گفته ایشان مردم نگران هستند و حاضر نیستند در ایران انقلاب بکنند و نظام را تغییر بدهند چون ممکن است فروپاشی نظام به فروپاشی کشور و یا سوریه ای شدن ایران بیانجامد، پس چرا ایشان کنفرانس ائتلاف اپوزیسیون را برای براندازی نظام در واشنگتن برگزار کردند. نقش ارتش آمریکا در تغییر نظام در عراق و لیبی و تلاش برای تغییر رژیم بشار اسد در سوریه بر کسی پوشیده نیست. پس چرا با نوعی خرسندی و مباهات از دعوت به جلسه و یا مذاکره و گفتگو با اعضای کنگره امریکا، دیپلماتهای قدیمی و دوست ، و ژنرال های سابق آمریکا سخن می گویند؟

به اصلاح طلبان استمرار طلب باید نصیحت کرد که گرچه رندانه، اما "خادمانه" تسکین درد خود را در اتهام زنی کاذب به اپوزیسیون می جوئید، اما این چاره و درمان بنیادین نیست. بقول سعدی درد شما را طبیب عام نشناسد. برای علاج این تصورات "دائی جان ناپلئونی" و توهمات دشمن پنداری به طبیب حاذق مراجعه کنید که همانا ملت ایران در درون کشور می باشد؛ زیرا درد شما از اوست و درمان نیز هم!

سیاست سدسازی و رها نکردن آب پشت سدهایی نظیر سد زیردان و سد پیشین باعث نابودی کشاورزی و دامداری و جیره بندی آب در برخی از شهرهای جنوب استان شده است. جیره آب مردم دشتیاری روزانه ۱۵ لیتر است. در حالی که آب پشت سدهای زیردان و پیشین در این منطقه روزانه تبخیر می شود.

بیاد دارم قبل از انقلاب نیز طرفداران نظام پادشاهی تبلیغ می کردند که اگر رژیم پهلوی سقوط کند، ایران "ایرانستان" خواهد شد و ابرقدرت هایی مانند اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا آن را تجزیه خواهند کرد. این یک شگرد شناخته شده حکومت ها بوده و است. از انسان فهیم و دانشگاهی و علمی مانند جنابعالی انتظار نمی رود تبلیغات نادرست و هراس آفرین جمهوری اسلامی مبتنی بر شیوه "وحشت پراکنی" را بازتکثیر کنید؛ زیرا نتیجه آن حفظ نظام جمهوری اسلامی به هر قیمتی خواهد شد.

تا آنجایی که بنده خبر دارم و از بقیه دوستان نیز تفحص نموده ام؛ مردم زاهدان یا چابهار یا هیچکدام از شهرهای استان سیستان و بلوچستان در طی دو هفته گذشته هیچگونه شعاری در حمایت از نظام پادشاهی و یا رژیم گذشته نداده اند. زیرا پدران آنها هرگز خیری از رژیم گذشته ندیده بودند تا در قرن بیست و یکم در حسرت و فراق دوران به اصطلاح طلایی ماقبل "امام" و "انقلاب" احساس دلتنگی بکنند.

مولانا عبدالحمید «شنیدن خواسته‌های مردم» را مورد تاکید قرار دادند و گفتند: مهم این است که مردم دیده شوند و خواسته‌های آنان شنیده شوند. مردم از یک طرف با مشکل کمبود درآمد و از طرف دیگر با فشارهای شدید اقتصادی و هزینه‌های سنگین زندگی مواجه هستند. بیکاری و فقر بسیار زیاد است.

اما شوربختانه اصلاح طلبان برونمرزی و درونمرزی در داخل و خارج از دولت روحانی، از جمله اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور ، بجای تمکین و تصدیق، بعد از شنیدن پیغام قیام مردم، آنها را به تعبیر خویش مشتی "فریب خورده در زمین بازی جناح مقابل (بخوان اصولگرایان)" خوانده و بجای پاسخگویی به مطالبات بر حق مردم، در یک مانور "جنگ جناحی" نمک توهین بر زخم های کهنه مردم می پاشد، که بسی تلخ و اندوه آور است.

اگر به دستور کار (۱) و مباحث پیشنهادی کنگره دو روزه سکولار دموکرات ها در کلن آلمان که نگارنده نیز یکی از سخنرانان میهمان بود، بنگریم؛ هیچگونه دستور کار یا سخن و یا پیشنهادی از "مهستان" وجود ندارد. به همین دلیل در طی دو روز بحث و سخنرانی ها در مورد مقوله های مختلف هیچکدام از سخنرانان اشاره ای به ضرورت تشکیل مهستان نکردند، چون این مقوله در جدول برنامه ها و سخنرانی ها (۱) اصلا وجود نداشت؛ و ذکری از آن هم به میان نیامده بود

سه اتفاق مقارن در طی روزهای جاری انگیزه نوشتن را برای نگارنده بوجود آوردند. اول تجمع عاشقان روز کوروش در پاسارگاد که اتفاق نیفتاد، چون همه راه ها بدانجا بسته بود. دوم تجمع بیش از صد نفر از فعالان سکولار دمکرات در کلن آلمان. سوم اربعین عاشقان حسین در کربلای معلی که بصورت حتمی در شرف وقوع است، چون ظاهرا راه میلیونها ایرانی به آنجا ختم می شود

تاکنون کنفرانس‌ها و جلسات بی‌شماری برای پیشبرد این طرح برگزارشده است. ده‌ها نهاد حکومتی، شرکت‌های خصولتی، وزارتخانه‌ها و ارگان‌های نظامی و امنیتی متولی این طرح هستند. اگرچه ریاست طرح بر عهده معاون وزیر دفاع و تولیت آن با نیروی دریایی است، نه‌تنها در بین اعضای بی‌شمار ستاد توسعه سواحل مکران، بلکه حتی در بین بیش از صد شرکت و نهادهای متعدد حکومتی حتی یک نهاد مردمی و بومی سهام‌دار یا به‌نوعی دخیل در این طرح نیست.

دفاع از مردم بلوچ و سیستانی، بعد از بیست سالی تشنگی و آوارگی مردم و بعد از چهار سال سکوت دولت، توسط افغانها بمثابه "اهداف شوم" کشور ایران تلقی می شود که برای دفع آن ظاهرا همگی افغانها در راستای منافع ملی خودشان (بخوان منافع خشخاشی) متحد شده اند. دولت روحانی نباید تحت تاثیر اینگونه شانتاژها و تهدیدات کشور محصور افغانستان قرار گبرد.

تبعیضات قانونی و فراقانونی بر علیه اهل سنت در زمینه های گوناگون بر هیچ کسی پوشیده نیست. درج دین در کنار بسیاری از سوالات عجیب و غریب همواره در فرم های استخدامی کشور وجود داشته. اما در طی سالهای اخیر درج مذهب (سـُـنی یا شیعه) در بسیاری از فرم های استخدامی رایج شده است. هدف اصلی مشخص نمودن مذهب در فرم های استخدامی بر همگان واضح است. اما حیرت آور اینجاست که حتی در فرم های استخدامی برای تکنسین مکانیک یا تکنسین برق مذهب حتما باید مشخص شود.

بعقیده من اکنون نیز بعد از آن "جمعه خونین" فرصت دیگری است تا بدور از تظاهر و زهدنمایی عملکرد خود را زیر زره بین نقد قرار داده و علل این افتضاح شکست گونه و رقت انگیز چهل میلیونی را مورد برسی و کالبدشکافی قرار بدهیم و از آن درس بگیریم. یا وگرنه روزی فرا خواهد رسید که یک اپوزیسیون منزوی سرخورده می ماند و حوضش!